ناکثین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

عایشه برای ایجاد [[فتنه]] و [[آشوب]] و [[رویارویی]] مسلّحانه با [[امام علی]] {{ع}} [[خلیفه]] قانونی، در پی اجرای نقشه خود برآمد و [[جمعیت]] انبوهی را که نسبت به [[اسلام]] و [[امام]] {{ع}} [[حقد]] و [[کینه]] در [[دل]] و انگیزه‌ای جز [[طمع]] به [[دنیا]] و دست‌یابی به [[قدرت]] نداشتند، گرد آورد و [[یعلی بن منبه]] که امام {{ع}} او را از [[فرمانروایی]] [[یمن]] برکنار ساخته بود با شمشیرها و شترانی که از آن دیار به [[سرقت]] برده بود، این جمعیّت را مجهّز ساخت و [[عبد الله بن عامر]] نیز [[اموال]] و [[دارایی]] فراوانی را که از [[بصره]] سرقت نموده بود، در [[اختیار]] آنان قرار داد<ref>الامامة و السیاسة، ص۷۹؛ کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۰۷.</ref> و شتری به نام ([[عسکر]]) برای [[عایشه]] [[تدارک]] دیده و [[بنی امیّه]] آن را در میان گرفتند و عایشه پیشاپیش انبوه جمعیّت به سمت بصره به حرکت درآمد و قبل از حرکت با ارسال نامه‌هایی به تعدادی از سران بصره به بهانه [[خونخواهی عثمان]] از آنان خواستار بیرون رفتن از [[بیعت]] امام علی {{ع}} شده بود<ref>الامامة و السیاسة، ص۸۰؛ کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۱۰.</ref>.

بر کدام یک از شما دو تن به عنوان [[امیر]] [[سلام]] دهم و اذان نماز بگویم؟ هواداران دو طرف به [[رقابت]] پرداختند و هریک خواستار مقدم داشتن فرد دلخواه خود بود، ولی عایشه با شنیدن این سخن [[احساس]] [[تفرقه]] و پراکندگی نمود لذا کسی را نزد خواهرزاده‌اش [[عبد الله بن زبیر]] فرستاد و از او خواست تا با [[مردم]] نماز بگزارد.

به مجرد اطلاع امام {{ع}} از حرکت [[عایشه]] و [[طلحه]] و [[زبیر]] به سمت [[بصره]] و اعلان نافرمانی آنان، از برنامه‌ریزیی که برای [[سرکوب]] معاویه و [[تصرف]] [[شام]] انجام داده بود منصرف شد و با سپاهی متشکل از بزرگان [[مهاجر]] و [[انصار]] رهسپار [[مکه]] گردید.

[[امام]] {{ع}} در همین گیرودار نیز از [[نامه‌نگاری]] و اعزام پیک به نزد [[طلحه]] و [[زبیر]] کوتاهی نکرد، به این [[امید]] که شاید بر سر [[عقل]] آیند و به اهمیّت [[فتنه]] و آشوبی که به پا کرده‌اند پی ببرند و [[مسلمانان]] را در دام [[بلا]] و [[مصیبت]] و [[خونریزی]] گرفتار نسازند به همین سبب، [[زید بن صوحان]] و [[عبد الله بن عباس]] و عده دیگری را نزد [[عایشه]] اعزام کرد، این گروه با دلیل و [[برهان]] و عقل و [[منطق]] با آنان به [[گفت‌وگو]] پرداختند، تا آنجا که عایشه به [[ابن عباس]] گفت: من [[تحمّل]] شنیدن دلیل و برهان علی را ندارم.