منظور از مهدویت نوعی و شخصی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۹
، ۱۱ اکتبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'
جز (جایگزینی متن - 'فرزند من' به 'فرزند من') |
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
در میان ما- با گوشت و [[خون]] خویش- زندگی میکند؛ ما را میبیند و ما نیز او را میبینیم. در فضای دردها، رنجها و آرزوهای ما است و در [[اندوه]] و شادی ما شریک است. شکنجههای آزردگان و تیرهروزی ناکامان [[زمین]] و [[بیداد]] [[ستمگران]] را- از دور یا نزدیک- میبیند و به [[انتظار]] لحظهای است که فرا رسد و دست پرتوان خویش را به سوی همه رنجکشیدگان، محرومان و سیهروزان دراز کند و تومار [[ستمگران]] را بریده و درهم پیچید. | در میان ما- با گوشت و [[خون]] خویش- زندگی میکند؛ ما را میبیند و ما نیز او را میبینیم. در فضای دردها، رنجها و آرزوهای ما است و در [[اندوه]] و شادی ما شریک است. شکنجههای آزردگان و تیرهروزی ناکامان [[زمین]] و [[بیداد]] [[ستمگران]] را- از دور یا نزدیک- میبیند و به [[انتظار]] لحظهای است که فرا رسد و دست پرتوان خویش را به سوی همه رنجکشیدگان، محرومان و سیهروزان دراز کند و تومار [[ستمگران]] را بریده و درهم پیچید. | ||
البته [[سرنوشت]] این [[رهبر موعود]]، این است که خود را | البته [[سرنوشت]] این [[رهبر موعود]]، این است که خود را آشکار نسازد و همراه با دیگران، لحظه [[موعود]] را [[انتظار]] کشد.... در [[احادیث]] نیز، پیوسته، به "[[انتظار فرج]]" و درخواست [[ظهور مهدی]]، سفارش شده است تا [[مؤمنان]] همواره چشم به راه او باشند. این [[تشویق]]، تحقق همان همبستگی روحی و وابستگی وجدانی [[منتظران]] [[ظهور]] و رهبرشان است. این همبستگی و پیوند پدید نمیآید؛ مگر اینکه [[مهدی]] را هماکنون انسانی تجسمیافته بشماریم. تجسم یافتن [[مهدی]] {{ع}} تحرک تازهای به "[[فکر]] [[انتظار]] [[منجی]]" میبخشد و آن را از [[توانایی]] و آفرینندگی بیشتری برخوردار میکند. | ||
گذشته از آن، در انسانی که به طرد [[ستمها]] پرداخته و [[رهبر]] [[منتظر]] خود را نیز همدرد، همرنج، همسان و وابسته به خویش احساس میکند و نوعی [[مقاومت]] و شکیبایی- در برابر دردهایی که در اثر محرومیت به او رسیده- ایجاد میشود<ref>سید محمد باقر صدر، جستجو و گفتگو پیرامون حضرت مهدی {{ع}}، ص ۶- ۸.</ref>. | گذشته از آن، در انسانی که به طرد [[ستمها]] پرداخته و [[رهبر]] [[منتظر]] خود را نیز همدرد، همرنج، همسان و وابسته به خویش احساس میکند و نوعی [[مقاومت]] و شکیبایی- در برابر دردهایی که در اثر محرومیت به او رسیده- ایجاد میشود<ref>سید محمد باقر صدر، جستجو و گفتگو پیرامون حضرت مهدی {{ع}}، ص ۶- ۸.</ref>. |