برادری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام خمینی]] [[مسلمانان]] را سفارش شده به [[دوستی]]، نیکویی و [[برادری]] می‌دانست<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ص۳۱۰.</ref> و اوج برادری را مشروط به انجام تعهداتی دوطرفه میان [[برادران]] بیان می‌کرد. ایشان شرط برادری را افزون بر ابراز [[عطوفت]] و [[مهربانی]] به هم و [[خشم]] و [[کینه]] به [[دشمنان]] یکدیگر<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۹، ص۳۸۵. </ref> ردکردن [[غیبت]] [[برادر]] [[مؤمن]]<ref>چهل حدیث، ص۳۱۶.</ref> می‌دانست و با استناد به [[روایت]] [[امام صادق]]{{ع}}<ref>حر عاملی، محمدبن حسن، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعه، ج۱۲، ص۲۸۲. </ref> [[معتقد]] بود کسی که غیبت برادرش را رد کند، [[خداوند]] هزاران [[شر]] در [[دنیا]] و [[آخرت]] از او دور می‌کند<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ص۳۱۶.</ref>. در نگاه ایشان برادر [[ایمانی]]، برادر مؤمنش را تنها نمی‌گذارد و خیر و صلاحی را که برای برادرش خواستار است، برای تمام [[ملت]] می‌خواهد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۳، ص۱۵۲.</ref>، ایشان [[اسلام]] را [[دین]] [[رفتار برادرانه]] می‌دانست<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۸، ص۳۷۲ و ۳۷۹.</ref> و تأکید داشت در اسلام فرقی میان [[اقوام]]، [[فقیر]] و [[غنی]]، زبان و نژادپرست نیست و همه باهم ملزم به رفتار برادرانه و محبت‌آمیزند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۹، ص۳۸۵؛ ج۱۰، ص۱۳۷ و ج۱۵، ص۴۷۱. </ref>.<ref>[[اسماعیل رضوانی‌فر|رضوانی‌فر، اسماعیل]]، [[برادری (مقاله)| مقاله «برادری»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]] ص ۶۰۵.</ref>

در [[نظام فکری]] امام خمینی که برگرفته از اسلام است، همه مسلمانان با هم برادرند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۲، ۳۵۹.</ref>. ایشان بر پایه [[کلام الهی]] که همگی را به چنگ زدن به [[ریسمان الهی]] فرا می‌خواند<ref>آل عمران، ۱۰۳.</ref>، توجه به برادری اسلامی را [[دستوری]] حیات‌بخش برای [[پیروزی]] بر [[دشمنان اسلام]] می‌دانست<ref>امام خمینی، صحیفه،‌ ج۳، ص۳۱۸-۳۱۹.</ref> و بر این [[اعتقاد]] بود که [[اخوت اسلامی]] علاوه بر اینکه حکمی [[اخلاقی]] است، حکمی [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] است و [[اخوت ایمانی]] مورد تأکید خداوند، ویژه مسلمانان یک [[کشور]] نیست. بلکه شامل تمامی [[مسلمانان]] می‌شود<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۳، ص۱۳۰-۱۳۲.</ref> ایشان گرفتاری‌های مسلمانان و [[کشورهای اسلامی]] را ناشی از [[بی‌اعتنایی]] به دستورهای [[قرآن]] می‌دانست؛ زیرا [[پایبندی]] به [[احکام]] قرآن موجب [[انسجام]] مسلمانان خواهد شد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲، ص۳۳ و ج۱۱، ص۴۹۱.</ref> و [[حفظ]] [[برادری]] میان مسلمانان موجب [[استقلال]] و قطع [[وابستگی]] از غیر مسلمانان می‌گردد<ref>همان، ج۹، ص۲۵۰.</ref>. چنان که ایشان منشأ اشغال [[فلسطین]] را [[ضعف]] پیوند برادری میان [[مسلمین]] می‌دانست<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲، ص۳۳. </ref> و [[آزادی]] آن را در گرو برادری همه [[دولت‌های اسلامی]] معرفی می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۳، ص۱-۳.</ref>.