جز
جایگزینی متن - 'سیره نویسان' به 'سیرهنویسان'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'سیره نویسان' به 'سیرهنویسان') |
||
خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
== خشمگینی [[پیامبر اعظم]] {{صل}} از [[آزار]] [[زنان]] == | == خشمگینی [[پیامبر اعظم]] {{صل}} از [[آزار]] [[زنان]] == | ||
نگرش تحقیرآمیز به زنان و [[رفتارهای ناشایست]] با آنان مانند آزار دادن و [[شکنجه]] کردن، از ویژگیهای [[عصر جاهلیت]] بود. با [[ظهور اسلام]] و گسترش سطح [[آگاهی]] افراد و تبیین [[مقام]] [[انسانی]] و [[هویت]] بخشیدن به [[زن]] از سوی [[اسلام]] و [[پیامبر خدا]]، این شیوه [[رفتاری]] [[تغییر]] چشمگیری کرد. [[سیره نبوی]] بر اساس [[ارزش]] بخشی به زنان و [[مبارزه]] با هرگونه [[تبعیض]] جنسیتی [[استوار]] بود. بنابر قول [[ابن سعد]] و دیگر [[ | نگرش تحقیرآمیز به زنان و [[رفتارهای ناشایست]] با آنان مانند آزار دادن و [[شکنجه]] کردن، از ویژگیهای [[عصر جاهلیت]] بود. با [[ظهور اسلام]] و گسترش سطح [[آگاهی]] افراد و تبیین [[مقام]] [[انسانی]] و [[هویت]] بخشیدن به [[زن]] از سوی [[اسلام]] و [[پیامبر خدا]]، این شیوه [[رفتاری]] [[تغییر]] چشمگیری کرد. [[سیره نبوی]] بر اساس [[ارزش]] بخشی به زنان و [[مبارزه]] با هرگونه [[تبعیض]] جنسیتی [[استوار]] بود. بنابر قول [[ابن سعد]] و دیگر [[سیرهنویسان]]، [[پیامبر گرامی اسلام]]، هرگز زن یا کنیزی را آزار [[روحی]] و جسمی نداد و همواره میفرمود: «[[دوست]] ندارم مردی را ببینم که رگهای گردن خود را از [[خشم]] نسبت به همسرش متورم کرده است و با زنش میجنگد»<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ج۸، ص۲۰۴.</ref>. | ||
در کتابهای [[اهل]] [[سنّت]] آمده است [[ولید بن عقبه]]، همسرش را کتک میزد. [[پیامبر]] از این ماجرا باخبر شد و سه بار از وی خواست این کار [[زشت]] را ترک کند، ولی [[ولید]] همچنان به آزار و شکنجه همسرش ادامه داد. سرانجام، [[رسول خدا]] {{صل}} دستهای خود را به [[آسمان]] بلند کرد و فرمود: «پروردگارا! کار ولید را به تو وا میگذارم. او چند مرتبه (دو یا سه مرتبه) از امر من [[سرپیچی]] کرد»<ref>مسند احمد، ج۱، ص۱۵۱؛ کنز العمال، ج۱۳، ص۶۰۳.</ref>. | در کتابهای [[اهل]] [[سنّت]] آمده است [[ولید بن عقبه]]، همسرش را کتک میزد. [[پیامبر]] از این ماجرا باخبر شد و سه بار از وی خواست این کار [[زشت]] را ترک کند، ولی [[ولید]] همچنان به آزار و شکنجه همسرش ادامه داد. سرانجام، [[رسول خدا]] {{صل}} دستهای خود را به [[آسمان]] بلند کرد و فرمود: «پروردگارا! کار ولید را به تو وا میگذارم. او چند مرتبه (دو یا سه مرتبه) از امر من [[سرپیچی]] کرد»<ref>مسند احمد، ج۱، ص۱۵۱؛ کنز العمال، ج۱۳، ص۶۰۳.</ref>. |