←نصایح به مردم
| خط ۳۰۳: | خط ۳۰۳: | ||
=== [[نصایح]] به [[مردم]] === | === [[نصایح]] به [[مردم]] === | ||
در یکی از سفرهای [[حج]]، [[ابوذر]] در کنار [[کعبه]] ایستاد و وقتی به مردم گفت که من [[جندب]] بن جناده‌ام، مردم دور او جمع شدند؛ ابوذر به مردم گفت: «هر کسی که به [[سفر]] می‌رود برای سفر خود زاد و [[توشه]] برمی‌دارد تا سفر خوبی داشته باشد، شما نیز سفری در پیش دارید که سفر [[قیامت]] است آیا نمی‌خواهید برای این سفر زاد و توشه‌ای | در یکی از سفرهای [[حج]]، [[ابوذر]] در کنار [[کعبه]] ایستاد و وقتی به مردم گفت که من [[جندب]] بن جناده‌ام، مردم دور او جمع شدند؛ ابوذر به مردم گفت: «هر کسی که به [[سفر]] می‌رود برای سفر خود زاد و [[توشه]] برمی‌دارد تا سفر خوبی داشته باشد، شما نیز سفری در پیش دارید که سفر [[قیامت]] است آیا نمی‌خواهید برای این سفر زاد و توشه‌ای بردارید؟» از آن جمع مردی بلند شد و گفت: «ابوذر! ما را در این باره [[راهنمایی]] کن». | ||
ابوذر گفت: «روزی از روزهای گرم را به یاد قیامت [[روزه]] بدار و حجّی را به خاطر [[سختی]] امور قیامت به جا بیاور و [[نماز]] را در نیمه‌های شب به خاطر [[وحشت قبر]] اقامه کن. هر [[کلام]] حقّی که وجود داشت بر زبان جاری کن و در مورد کلام [[شرّ]] ساکت باش و آن را به زبان نیاور؛ صدقه‌ای را به [[مسکین]] اختصاص بده؛ چراکه تو نیز در [[روز]] سخت (قیامت) مسکین خواهی بود، باشد که [[صدقه دادن]] به مسکین تو را در آن روز [[نجات]] دهد؛ [[مال]] [[دنیا]] را دو درهم (دو قسمت) قرار بده، یکی را برای خانواده‌ات و دیگری را برای آخرتت و اگر درهم سومی وجود داشته باشد نفعی در آن نیست بلکه دارای ضرر است»<ref>من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج۲، ص۲۸۳.</ref>. | ابوذر گفت: «روزی از روزهای گرم را به یاد قیامت [[روزه]] بدار و حجّی را به خاطر [[سختی]] امور قیامت به جا بیاور و [[نماز]] را در نیمه‌های شب به خاطر [[وحشت قبر]] اقامه کن. هر [[کلام]] حقّی که وجود داشت بر زبان جاری کن و در مورد کلام [[شرّ]] ساکت باش و آن را به زبان نیاور؛ صدقه‌ای را به [[مسکین]] اختصاص بده؛ چراکه تو نیز در [[روز]] سخت (قیامت) مسکین خواهی بود، باشد که [[صدقه دادن]] به مسکین تو را در آن روز [[نجات]] دهد؛ [[مال]] [[دنیا]] را دو درهم (دو قسمت) قرار بده، یکی را برای خانواده‌ات و دیگری را برای آخرتت و اگر درهم سومی وجود داشته باشد نفعی در آن نیست بلکه دارای ضرر است»<ref>من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج۲، ص۲۸۳.</ref>. | ||