کربلا در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین گزارش از [[زیارت قبر امام حسین]] {{ع}} مربوط به [[زیارت]] [[جابر بن عبدالله انصاری]] در روز بیستم صفر ([[اربعین]]) [[سال ۶۱ ق]] است. بعد از آن نیز نقل شده که [[توابین]] به [[زیارت قبر امام حسین]] {{ع}} رفتند. این گزارش نشان می‌دهد که چهار سال بعد از [[عاشورا]] آثار [[قبر]] مشخص بوده و برخی به [[زیارت]] آن می‌رفته‌اند. گفته شده که [[مصعب بن زبیر]] نیز در [[سال ۷۱ق]] یا ۷۲ ق بر سر [[قبر امام حسین]] {{ع}} آمده است. در دوره [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} [[زیارت کربلا]] مورد تأکید قرار گرفت و از [[روایات]] این‌گونه [[استنباط]] می‌شود که در اواخر دوره [[اموی]]، بنایی مسقف بر روی قبر امام حسین {{ع}} بوده است. در خبری آمده که درخت سدری در نزدیکی قبر [[حضرت]]، علامتی برای [[راهنمایی]] [[مردم]] بوده است؛ اما در [[زمان]] [[خلافت]] هارون، عمال [[خلافت عباسی]] آن درخت را کندند. در دوره خلافت [[متوکل]] از رفتن [[زائران]] به [[کربلا]] جلوگیری می‌شد و در [[سال ۲۳۶ ق]] آثار قبر امام حسین {{ع}} به دستور [[خلیفه]] ویران شد. حتی آب بر [[زمین]] [[مرقد]] بستند تا اثری از قبر باقی نماند. اهالی [[کوفه]] در همان زمان متوکل مرقد [[امام حسین]] {{ع}} را تجدید بنا کردند و مجدداً کربلا مرکز تجمع زائران شد و بازار بزرگی در آن تأسیس شد. مجدداً متوکل در [[سال ۲۴۷ ق]] [[مزار امام حسین]] {{ع}} را ویران کرد و زمین آن را شخم زد. [[منتصر عباسی]] - که با کشتن پدرش متوکل به خلافت رسید - در مدت خلافت [[شش ماهه]] خود، مرقد امام حسین {{ع}} را بازسازی کرد.