بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[عصمت در حدیث]]'''، به معنای دوری معصومان از [[خطا]] و [[گناه]] است. این عصمت موجب اعتماد و [[اطمینان]] [[پیروان]] به [[درستی]] گفته‌ها و [[اعمال]] [[معصوم]] و انطباق آنها با [[دین حق]] و [[فرامین الهی]] است و چون [[معصومان]] به خاطر قابلیت و [[لطف الهی]] می‌‌توانند چنین نیرویی را داشته باشند به ایشان [[معصوم]] می‌گویند. در مجامع [[روایی]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، [[روایات]] فراوانی وجود دارد که موضوع عصمت معصومان در آنها مورد [[تأیید]] قرار گرفته است. این [[احادیث]] بر دو گونه است: در برخی از احادیث ویژگی‌هایی برای معصومان بیان شده که لازمه آن عصمت است، مانند [[حدیث ثقلین]]، [[حدیث سفینه]] و [[حدیث امان]] که بر عصمت امامان دلالت دارند. گروه دیگری از احادیث نیز وجود دارد که صریحا بر [[عصمت معصومان]] {{ع}} و [[طهارت]] ایشان از هر گونه [[رجس]] و [[پلیدی]] و گناه دلالت دارند. به طور کلی آنچه پیرامون [[عصمت]] و موضوعات مرتبط با آن همچون [[گستره عصمت]]، [[منشأ عصمت]] و شرطیت عصمت در [[روایات]] آمده غالباً مرتبط با [[عصمت پیامبر خاتم]]{{صل}} و [[امامان اهل بیت]]{{ع}} است و در مورد سایر [[انبیا]]{{ع}}، هر چند اصل [[معصوم]] بودنشان مورد تاکید قرار گرفته اما به گستره و منشأ عصمت ایشان چندان اشاره روشنی نشده است. | |||
== معناشناسی [[عصمت]] == | == معناشناسی [[عصمت]] == | ||
=== معنای لغوی === | === معنای لغوی === | ||