←پی‌جویی شرط افضلیت امام در قرآن
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
بنابراین با توجه به [[روایات]] نقل شده از حضرت فاطمه{{س}} این موضوع در [[کلام]] ایشان، به خوبی انعکاس یافته است. در [[حقیقت]] جریان [[مخالفت]] با [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}}، مخالفت صریح با [[دستور خدا]] و پیامبرش نسبت به [[پیشوایی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} است. کسانی که گرفتار جریان مخالفت با امامت امیرالمؤمنین{{ع}} شدند، از دیدگاه فاطمه{{س}} گرفتار جنایتی نابخشودنی گردیدند و این افراد [[شایستگی]] حضور در [[تشییع جنازه]] و [[نماز خواندن]] بر [[بدن]] او را نداشتند<ref>{{متن حدیث|لَا يُصَلِّي عَلَيَّ أُمَّةٌ نَقَضَتْ عَهْدَ اللَّهِ وَ عَهْدَ أَبِي رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ بَعْلِي}}؛ الهدایة الکبری، ص۱۷۸؛ بحار الأنوار، ج٣٠، ص٣۴٨.</ref>.<ref>[[محمد حیدر مظفری|مظفری، محمد حیدر]]، [[امامت در بیان حضرت فاطمه (کتاب)|امامت در بیان حضرت فاطمه]]، ص ۸۸.</ref> | بنابراین با توجه به [[روایات]] نقل شده از حضرت فاطمه{{س}} این موضوع در [[کلام]] ایشان، به خوبی انعکاس یافته است. در [[حقیقت]] جریان [[مخالفت]] با [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}}، مخالفت صریح با [[دستور خدا]] و پیامبرش نسبت به [[پیشوایی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} است. کسانی که گرفتار جریان مخالفت با امامت امیرالمؤمنین{{ع}} شدند، از دیدگاه فاطمه{{س}} گرفتار جنایتی نابخشودنی گردیدند و این افراد [[شایستگی]] حضور در [[تشییع جنازه]] و [[نماز خواندن]] بر [[بدن]] او را نداشتند<ref>{{متن حدیث|لَا يُصَلِّي عَلَيَّ أُمَّةٌ نَقَضَتْ عَهْدَ اللَّهِ وَ عَهْدَ أَبِي رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ بَعْلِي}}؛ الهدایة الکبری، ص۱۷۸؛ بحار الأنوار، ج٣٠، ص٣۴٨.</ref>.<ref>[[محمد حیدر مظفری|مظفری، محمد حیدر]]، [[امامت در بیان حضرت فاطمه (کتاب)|امامت در بیان حضرت فاطمه]]، ص ۸۸.</ref> | ||
===پی‌جویی شرط [[افضلیت | ===پی‌جویی شرط [[افضلیت امام در قرآن]]=== | ||
[[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي}}<ref>«بگو آیا از شریکانتان کسی هست که به سوی «حق» رهنمون باشد؟ بگو خداوند به «حق» رهنماست؛ آیا آنکه به حقّ رهنمون می‌گردد سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکه راه نمی‌یابد مگر آنکه راه برده شود؟ پس چه بر سرتان آمده است؟ چگونه داوری می‌کنید؟» سوره یونس، آیه ۳۵.</ref>؛ [[طلب]] استفهام اقراری در این [[آیه]] و در کنار هم قرار دادن دو [[طایفه]] [[هدایت‌گر]] و بازماندگان از [[هدایت]]، نمایانگر این نکته است که [[ذهن]] و [[اندیشه]] باید به سوی [[تبعیت]] از شخص [[افضل]] در [[هدایت‌گری]] برانگیخته شود. | [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي}}<ref>«بگو آیا از شریکانتان کسی هست که به سوی «حق» رهنمون باشد؟ بگو خداوند به «حق» رهنماست؛ آیا آنکه به حقّ رهنمون می‌گردد سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکه راه نمی‌یابد مگر آنکه راه برده شود؟ پس چه بر سرتان آمده است؟ چگونه داوری می‌کنید؟» سوره یونس، آیه ۳۵.</ref>؛ [[طلب]] استفهام اقراری در این [[آیه]] و در کنار هم قرار دادن دو [[طایفه]] [[هدایت‌گر]] و بازماندگان از [[هدایت]]، نمایانگر این نکته است که [[ذهن]] و [[اندیشه]] باید به سوی [[تبعیت]] از شخص [[افضل]] در [[هدایت‌گری]] برانگیخته شود. | ||
باز می‌فرماید: {{متن قرآن|يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ}}<ref>«ای مؤمنان! چون در نشست‌ها به شما گویند جا باز کنید، باز کنید تا خداوند برایتان (در بهشت) جا باز کند و چون گویند: برخیزید، برخیزید تا خداوند (پایگاه) مؤمنان از شما و فرهیختگان را چند پایه بالا برد و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره مجادله، آیه ۱۱.</ref>. و نیز می‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ}}<ref>«و اوست که شما را جانشینان (خویش یا گذشتگان) در زمین گمارد و برخی را بر برخی دیگر به پایه‌هایی برتری داد تا شما را در آنچه به شما داده است بیازماید؛ بی‌گمان پروردگار تو زودکیفر است و به راستی او آمرزنده بخشاینده است» سوره انعام، آیه ۱۶۵.</ref>. با دقت در این دو [[آیه]] دو نکته به دست می‌آید: ۱- طرح [[افضلیّت]] بعضی افراد به جهت داشتن ویژگی‌هایی است مانند [[ایمان و علم]]؛ ۲- در هر دو آیه [[خداوند]] این فضیلت‌خواهی را به خودش نسبت داده است. | باز می‌فرماید: {{متن قرآن|يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ}}<ref>«ای مؤمنان! چون در نشست‌ها به شما گویند جا باز کنید، باز کنید تا خداوند برایتان (در بهشت) جا باز کند و چون گویند: برخیزید، برخیزید تا خداوند (پایگاه) مؤمنان از شما و فرهیختگان را چند پایه بالا برد و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره مجادله، آیه ۱۱.</ref>. و نیز می‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ}}<ref>«و اوست که شما را جانشینان (خویش یا گذشتگان) در زمین گمارد و برخی را بر برخی دیگر به پایه‌هایی برتری داد تا شما را در آنچه به شما داده است بیازماید؛ بی‌گمان پروردگار تو زودکیفر است و به راستی او آمرزنده بخشاینده است» سوره انعام، آیه ۱۶۵.</ref>. با دقت در این دو [[آیه]] دو نکته به دست می‌آید: ۱- طرح [[افضلیّت]] بعضی افراد به جهت داشتن ویژگی‌هایی است مانند [[ایمان و علم]]؛ ۲- در هر دو آیه [[خداوند]] این فضیلت‌خواهی را به خودش نسبت داده است. | ||