←علت نامگذاری
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
طبق [[رأی]] برخی مانند [[زمخشری]]، [[آدم]] اسم عجمی، مانند [[آزر]]، عازر، عابر، شالخ و فالغ بوده و از کلمه‌ای دیگر گرفته نشده است<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۱۲۵؛ تفسیر ملاصدرا، ج ۲، ص ۳۱۹.</ref>. ابن عاشور ضمن رد مشتق بودن این کلمه، با [[استدلال]] به اینکه این نام نزد [[عرب]] و غیرعرب شناخته شده بوده و این هر دو از [[خانواده]] زبان‌های سامی‌اند، نظریه اصلی بودن آن در هر دو زبان را مطرح ساخته، آن را از باب توارد لغات می‌داند<ref>التحریر و التنویر، ج ۱، ص ۴۰۸.</ref><ref>[[علی احمد ناصح|ناصح، علی احمد]]، [[آدم - ناصح (مقاله)|مقاله «آدم»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۲۵؛ [[حسن علی نوری‌ها|نوری‌ها، حسن علی]]، [[آدم - نوری‌ها (مقاله)|مقاله «آدم»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص۳۵-۳۹.</ref> | طبق [[رأی]] برخی مانند [[زمخشری]]، [[آدم]] اسم عجمی، مانند [[آزر]]، عازر، عابر، شالخ و فالغ بوده و از کلمه‌ای دیگر گرفته نشده است<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۱۲۵؛ تفسیر ملاصدرا، ج ۲، ص ۳۱۹.</ref>. ابن عاشور ضمن رد مشتق بودن این کلمه، با [[استدلال]] به اینکه این نام نزد [[عرب]] و غیرعرب شناخته شده بوده و این هر دو از [[خانواده]] زبان‌های سامی‌اند، نظریه اصلی بودن آن در هر دو زبان را مطرح ساخته، آن را از باب توارد لغات می‌داند<ref>التحریر و التنویر، ج ۱، ص ۴۰۸.</ref><ref>[[علی احمد ناصح|ناصح، علی احمد]]، [[آدم - ناصح (مقاله)|مقاله «آدم»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۲۵؛ [[حسن علی نوری‌ها|نوری‌ها، حسن علی]]، [[آدم - نوری‌ها (مقاله)|مقاله «آدم»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص۳۵-۳۹.</ref> | ||
[[راغب اصفهانی]] با توجه به معانی لغوی لفظ [[آدم]]، برای نامگذاری [[حضرت آدم]] {{ع}} چهار وجه را آورده است: | |||
راغب با توجه به معانی لغوی لفظ [[آدم]]، برای نامگذاری [[حضرت آدم]] {{ع}} چهار وجه را آورده است: | |||
# جسم او از [[خاک]] روی [[زمین]] است؛ | # جسم او از [[خاک]] روی [[زمین]] است؛ | ||
# گندم گون است؛ | # گندم گون است؛ | ||