اصلاح اقتصادی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

روایاتی که درباره [[نظارت]] حضرت بر بازارهای [[کوفه]] بر جای مانده است، به خوبی این مطلب را نشان می‌دهد. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: «[[امیرالمؤمنین]] {{ع}} هر صبح در کوفه بازار به بازار می‌گشت»<ref>الکافی، ج۵، ص۱۵۱، ح۳؛ شیخ طوسی، تهذیب، ج۷، ص۷، ح۱۷.</ref>.

برخی بازارهای تخصصی زمان امام علی {{ع}} عبارت بود از: [[بازار]] قصابان، بازار خرمافروشان، بازار ماهی فروشان. وجود این‌گونه بازارها می‌تواند با تضمین عادلانه قیمت، خرید کالا را آسان‌تر کند، و خریدار با توجه به کیفیت و قیمت کالا درباره خرید خود بهتر تصمیم بگیرد. همچنین از روایت استفاده می‌شود که در محلی به نام «[[کناسه]]» صرافی، بزازی، خیاطی و خرید و فروش شتر انجام می‌شده است<ref>قاضی نعمان، ابوحنیفه، دعائم الاسلام، ج۲، ص۵۳۸، ح۱۹۱۳.</ref>. روند تشکیل بازارهای تخصصی تا آنجا پیش رفت که در کوفه بازارهای خاصی برای برده فروشان، سلاخان و روغن فروشان پدید آمد و دکان‌های متعدد صرافی نزدیک [[مسجد کوفه]] بنا شد. خرمافروشان و ماهی فروشان نیز برای خود بازارهایی ساختند و پس از مدتی شتر فروشان و نانوایان نیز در بازارهای ویژه خود به رقابت پرداختند<ref>شیخلی، صباح ابراهیم سعید، الاصناف فی العصر العباسی، ص۷۳.</ref>. تخصصی شدن بازارها به دیگر [[شهرها]] نیز سرایت کرد و شکل روشن‌تری به خود گرفت در سال ۱۴۵ هجری در [[مدینه]]، خرمافروشان، پرنده فروشان، هیزم فروشان و روغن فروشان، محصولات خود را در بازارهای مخصوص خود عرضه می‌کردند<ref>شیخلی، صباح ابراهیم سعید، الاصناف فی العصر العباسی، ص۷۴.</ref>. به این ترتیب تشکیل بازارهای تخصصی به دلیل مزایا و خصوصیات برجسته‌شان در [[جامعه اسلامی]] به صورت یک [[سنت]] پسندیده رواج یافت<ref>[[محمد تقی نظرپور|نظرپور، محمد تقی]]، [[بازار (مقاله)| مقاله «بازار»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)| دانشنامه امام علی ج۷]]، ص ۵۰۶.</ref>.

از سوی دیگری، یکی از وظایف دولت اسلامی، جلوگیری از احتکار است تا مکانیزم قیمت ـ متناسب با عرضه و تقاضا و سیاست‌هایی که از طرف [[دولت]] [[اعمال]] می‌شود ـ سطح [[تولید]] و قیمت‌های عادلانه را تعیین کند. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} پس از آنکه به برخی از روحیات بازرگانان و صاحبان صنایع اشاره فرمود، به [[مالک اشتر]] توصیه می‌کند: «پس بایدت از احتکار منع نمود که [[رسول خدا]] {{صل}} از آن منع فرمود و باید [[خرید و فروش]] آسان صورت پذیرد و با [[میزان]] [[عدل]] انجام گیرد با نرخ‌های رایج بازار نه به زیان فروشنده و نه خریدار. و آن‌که پس از منع تو دست به احتکار زند، او را [[کیفر]] ده و [[عبرت]] دیگران گردان و در کیفر او [[اسراف]] مکن»<ref>{{متن حدیث|فَامْنَعْ مِنَ الِاحْتِكَارِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} مَنَعَ مِنْهُ وَ لْيَكُنِ الْبَيْعُ بَيْعاً سَمْحاً بِمَوَازِينِ عَدْلٍ وَ أَسْعَارٍ لَا تُجْحِفُ بِالْفَرِيقَيْنِ مِنَ الْبَائِعِ وَ الْمُبْتَاعِ فَمَنْ قَارَفَ حُكْرَةً بَعْدَ نَهْيِكَ إِيَّاهُ فَنَكِّلْ بِهِ وَ عَاقِبْهُ فِي غَيْرِ إِسْرَافٍ}}؛ نهج البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدی، نامه ۵۳، ص۳۳۵.</ref>. از سخن حضرت به دست می‌آید که احتکار، مانع تحقق [[عدالت]] است؛ زیرا قیمت‌هایی که سود بالایی را برای یک طرف مبادله داشته و موجب اجحاف به طرف دیگر باشد، عادلانه نیست و [[حقوق]] دو طرف در آن رعایت نشده است. از [[کلام]] حضرت این مطلب نیز استفاده می‌شود که مکانیزم قیمت‌ها با [[نظارت]] دولت، پذیرفته شده است و علت [[مخالفت]] با احتکار و جلوگیری از آن، این است که احتکار [[نظام]] قیمت‌ها را مخدوش می‌سازد؛ از این رو، حضرت در کلام دیگری می‌فرماید: رسول خدا {{صل}} بر محتکران گذشت و امر فرمود که آن‌چه را احتکار کرده بودند، به بازار بیاورند و در دید مردم بگذارند. کسی از حضرت خواست تا قیمتی برای اشیایی که احتکار شده بود، تعیین فرماید؛ ولی آثار [[نگرانی]] در چهره حضرت ظاهر شد و فرمود: چگونه من قیمتی تعیین کنم؛ در حالی که قیمت‌ها به دست خداست. اگر بخواهد بالا می‌برد و اگر خواست کاهش می‌دهد<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۳۱۷.</ref>.[[امام علی]] {{ع}} در موارد متعددی به خوی [[زیاده‌خواهی]] [[انسان‌ها]] زمانی که [[تربیت]] درست [[اسلامی]] نداشته یا تحت [[نظارت]] [[دولت اسلامی]] قرار نگرفته باشند، اشاره می‌فرماید؛ از جمله در [[نامه]] به والی مصر می‌نویسد: دیگر این که [[نیکی]] به بازرگانان و صنعت‌گران را بر خود بپذیر و سفارش کردن به نیکویی درباره آنان را به عهده گیر،... و با این همه بدان که میان بازرگانان بسیار کسانند که معاملتی بد دارند. بخیلند و در پی احتکارند. می‌جویند و کالا را به هر بها که خواهند می‌فروشند و این سودجویی و گران‌فروشی زیانی است برای همگان و [[عیب]] است بر والیان<ref>نهج البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدی، نامه ۵۳، ص۳۳۵.</ref>. با توجه به سخن حضرت، صفت [[بخل]] و انحصارطلبی، [[اقتصاد آزاد]] مطلق را اجازه نمی‌دهد؛ زیرا احتمال تبانی صنعت‌گران، بازرگانان و... برای [[تغییر]] قیمت‌ها به سود و اصولاً [[غفلت]] از [[خداوند]] و دستورهایش و [[طغیان]] در برابر [[خدا]] و [[مردم]] برای این گروه از افراد محتمل است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى * أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى}}<ref>«حاشا؛ انسان سرکشی می‌ورزد * چون خود را بی‌نیاز بیند» سوره علق، آیه ۶-۷.</ref>. [[امام علی]] {{ع}} نیز می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ كَانَ لَهُ مَالٌ فَإِيَّاهُ وَ الْفَسَادَ}}<ref>ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۷۵.</ref>؛ «کسی که به [[مالی]] رسید، باید از [[فساد]] و استفاده نادرست از آن برحذر باشد»<ref>[[محمد مهدی کرمی|کرمی]] و [[عسکر دیرباز|دیرباز]]، [[عدالت اقتصادی (مقاله)| مقاله «عدالت اقتصادی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)| دانشنامه امام علی ج۷]]، ص ۹۷.</ref>.