بحث:کارکرد علم غیب معصوم در عصمت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#[[عقل]]، نداشتن [[علوم]] از جمله [[علم غیب]] را نقض غرض [[امامت]] [[امام]] می‌‌داند؛ به این [[دلیل]] که غرض [[امامت]] که [[رهبری]] برای [[امت]] است، با ندانستن [[علوم]] از جمله [[علم غیب]] نقض می‌‌شود، چگونه‌ کسی‌ که‌ آگاهی‌ به‌ حال‌ مردم‌ ندارد، می‌تواند سعادت‌ [[دنیا]] و آخرت‌ آنان‌ را تأمین‌ و تضمین‌ نماید.<ref>ر. ک. شریعتمدار جزایری، سید نورالدین، مقاله امام حسین و علم شهادت؛ ص ۱۰؛ خوش‌باور، داوود ،علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref>

#[[امام]] باید عالم به حقایق اشیا و امور پنهانی باشد تا چنین عصمتی محقق شود و حتی [[خطا]] و نسیان نیز از آنان سر نزند. نتیجه تلاش [[کلامی]] و [[فلسفی]] و صریح [[روایات]] در موضوع [[علم غیب]] [[پیامبر]](صلی [[الله]] علیه واله) و [[امام]] دو چیز است: یکی اثبات اصل [[علم غیب]] که به [[اذن الهی]] به آنان داده شده است، و دیگر اثبات وسعت و گستره این [[علم]] تا آنجا که [[عدالت]] و عصمت‌آور باشد<ref>ر.ک. شریعتمدار جزایری، سید نورالدین، مقاله امام حسین و علم شهادت، ص ۱۰</ref> و [[پیامبر]](صلی [[الله]] علیه واله) و [[امام]] در سایه آن هرگونه موارد [[عصیان]] و [[خطا]] و [[سهو]] و نسیان را بشناسند. چنانچه اگر [[علم]]، [[پیامبر]](صلی [[الله]] علیه واله) و [[امام]] محدود می‌بود و مرتکب خطاها یا فراموشی‌هایی می‌شدند این موارد با توجه به تعداد [[ائمه]]{{ع}} حتماً برای ما [[نقل]] می‌شد. بنابراین [[عصمت]] از اموری است که [[آگاهی]] بر آن، جز از طریق [[علم غیب]] ممکن نیست.<ref>ر.ک. خوش‌باور، داوود ،علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref>

#برداشت از [[روایات]]، ثابت می‌‌کند [[امام]] نسبت به حوادث گوناگون [[آینده]] [[علم]] دارد.<ref>ر.ک. لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، ماهنامه معارف، شماره ۴۸</ref> مانند: علومی که [[پیامبر]]{{صل}} به شکل معجزه‌آسایی به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در قالب [[هزار باب علم]] در لحظات پایانی [[عمر]] شریفشان [[آموزش]] دادند. این [[علوم]] از آنجا که منحصر در [[امام علی]]{{ع}} می‌شد و راهی جز انتقال از [[طریق وحی]] وجود نداشت به آن [[علم غیب]] می‌گفتند. این [[علم]] پس از [[امام علی]]{{ع}} به [[معصوم]]{{ع}} بعدی منتقل گردید. بنابراین [[معصوم]]{{ع}} با وجود این [[علم]] که همان [[علم غیب]] است؛ هیچ [[گناه]] یا حتی  اشتباه عمدی و سهوی و [[فراموشی]] ندارند.<ref>ر.ک. جزائری، سید محمود، کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص ۶۸ ـ ۷۱</ref>

==نتیجه گیری==