اطاعت حاکم جائر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۰
، ۱۵ آوریل←تربیت افراد مؤمن
خط ۱۷۹: | خط ۱۷۹: | ||
حضرت امام بر این اصل اساسی و بنیادین تأکید دارد که از دیدگاه [[اسلام]] نباید بر دیگران [[ظلم]] کرد نیز نباید [[ستم]] را پذیرفت و بر این اصل در [[قرآن کریم]] تأکید شده است: “ملت [[اسلام]] پیرو مکتبی است که برنامه آن [[مکتب]] خلاصه میشود در دو کلمه: {{متن قرآن|لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«نه ستم میورزید و نه بر شما ستم میرود» سوره بقره، آیه ۲۷۹.</ref>”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، صحیفه نور، ج۱۴، ص۸۱.</ref>. در جای دیگر نیز میفرمایند: “ما تحت [[رهبری]] [[پیغمبر اسلام]] این دو کلمه را میخواهیم [[اجرا]] کنیم: نه [[ظالم]] باشیم و نه [[مظلوم]]... ”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، صحیفه نور، ج۱۴، ص۸۲.</ref>. ایشان ریشه [[ستم]] [[پذیرفتن]] و [[ستم]] کردن به دیگران را در [[تزکیه]] نداشتن [[انسان]] جستوجو میکنند: “زیر بار [[ظلم]] رفتن مثل [[ظالم]] [[ظلم]] کردن، هر دو آش از [[ناحیه]] عدم [[تزکیه]] است... ، ذکر [[اسم الله]] و [[صلوات]]، اینها مراتبی است، اگر ما به این رسیده بودیم، نه حال انفعالی پیدا میکردیم برای [[پذیرش ظلم]] و نه [[ظالم]] بودیم”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، صحیفه نور، ج۱۸، ص۴۹۹.</ref>. بنابراین [[راه]] درمان چنین افراد یا جوامعی، [[خودسازی]] و [[تزکیه نفس]] است<ref>[[محمد علی میرعلی|میرعلی، محمد علی]]، [[اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت (کتاب)|اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت]]، ص ۳۰۰.</ref>. | حضرت امام بر این اصل اساسی و بنیادین تأکید دارد که از دیدگاه [[اسلام]] نباید بر دیگران [[ظلم]] کرد نیز نباید [[ستم]] را پذیرفت و بر این اصل در [[قرآن کریم]] تأکید شده است: “ملت [[اسلام]] پیرو مکتبی است که برنامه آن [[مکتب]] خلاصه میشود در دو کلمه: {{متن قرآن|لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«نه ستم میورزید و نه بر شما ستم میرود» سوره بقره، آیه ۲۷۹.</ref>”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، صحیفه نور، ج۱۴، ص۸۱.</ref>. در جای دیگر نیز میفرمایند: “ما تحت [[رهبری]] [[پیغمبر اسلام]] این دو کلمه را میخواهیم [[اجرا]] کنیم: نه [[ظالم]] باشیم و نه [[مظلوم]]... ”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، صحیفه نور، ج۱۴، ص۸۲.</ref>. ایشان ریشه [[ستم]] [[پذیرفتن]] و [[ستم]] کردن به دیگران را در [[تزکیه]] نداشتن [[انسان]] جستوجو میکنند: “زیر بار [[ظلم]] رفتن مثل [[ظالم]] [[ظلم]] کردن، هر دو آش از [[ناحیه]] عدم [[تزکیه]] است... ، ذکر [[اسم الله]] و [[صلوات]]، اینها مراتبی است، اگر ما به این رسیده بودیم، نه حال انفعالی پیدا میکردیم برای [[پذیرش ظلم]] و نه [[ظالم]] بودیم”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، صحیفه نور، ج۱۸، ص۴۹۹.</ref>. بنابراین [[راه]] درمان چنین افراد یا جوامعی، [[خودسازی]] و [[تزکیه نفس]] است<ref>[[محمد علی میرعلی|میرعلی، محمد علی]]، [[اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت (کتاب)|اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت]]، ص ۳۰۰.</ref>. | ||
==== | ==== تربیت افراد مؤمن ==== | ||
محیط در [[تربیت]] افراد [[جامعه]]، نقش بسیار مهم و اساسی ایفا میکند. از سوی دیگر، به [[دلیل]] آنکه محیط اغلب آنگونه که [[حکمرانان]] یک [[جامعه]] میخواهند رقم میخورند، به [[حاکمان]] آن [[جامعه]] بستگی دارد؛ چرا که {{عربی|الناس على دين ملوكهم}}<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار، ج۱۰۲، ص۷.</ref>. از اینرو، برای | محیط در [[تربیت]] افراد [[جامعه]]، نقش بسیار مهم و اساسی ایفا میکند. از سوی دیگر، به [[دلیل]] آنکه محیط اغلب آنگونه که [[حکمرانان]] یک [[جامعه]] میخواهند رقم میخورند، به [[حاکمان]] آن [[جامعه]] بستگی دارد؛ چرا که {{عربی|الناس على دين ملوكهم}}<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار، ج۱۰۲، ص۷.</ref>. از اینرو، برای تربیت [[نسل]] کارآمد و [[متدین]] لازم است با [[حاکمان جائر]] مقابله شود. حضرت امام دراین باره میفرمایند: | ||
به این [[دلیل]] که موظفیم شرایط [[اجتماعی]] مساعدی برای | به این [[دلیل]] که موظفیم شرایط [[اجتماعی]] مساعدی برای تربیت افراد مؤمن و بافضیلت فراهم سازیم، و این شرایط درست ضد شرایط [[حاکمیت]] [[طاغوت]] و قدرتهای نارواست. شرایط اجتماعیای که ناشی از [[حاکمیت]] [[طاغوت]] و [[نظام]] شرکآمیز است، لازمهاش همین فسادی است که میبینید. این همان فسادی است که باید از بین برود و مسببین آن به سزای [[اعمال]] خود برسند<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، ولایت فقیه: حکومت اسلامی، ص۳۵.</ref>. | ||
در چنین اوضاعی که [[جامعه]] به [[شرک]] و [[فساد]] و آلودگیها دچار میشود، [[انسان]] [[مؤمن]] دو [[راه]] پیش رو دارد: “یکی آنکه اجباراً اعمالی مرتکب شود که شرکآمیز و [[ناصالح]] است، یا برای اینکه چنین اعمالی مرتکب نشود و [[تسلیم]] [[اوامر]] و [[قوانین]] [[طواغیت]] نشود، با آنها [[مخالفت]] و [[مبارزه]] کند تا آن شرایط [[فاسد]] را از بین ببرد”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، ولایت فقیه: حکومت اسلامی، ص۳۵.</ref><ref>[[محمد علی میرعلی|میرعلی، محمد علی]]، [[اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت (کتاب)|اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت]]، ص ۲۰۴.</ref>. | در چنین اوضاعی که [[جامعه]] به [[شرک]] و [[فساد]] و آلودگیها دچار میشود، [[انسان]] [[مؤمن]] دو [[راه]] پیش رو دارد: “یکی آنکه اجباراً اعمالی مرتکب شود که شرکآمیز و [[ناصالح]] است، یا برای اینکه چنین اعمالی مرتکب نشود و [[تسلیم]] [[اوامر]] و [[قوانین]] [[طواغیت]] نشود، با آنها [[مخالفت]] و [[مبارزه]] کند تا آن شرایط [[فاسد]] را از بین ببرد”<ref>[[امام خمینی|روحالله موسوی خمینی]]، ولایت فقیه: حکومت اسلامی، ص۳۵.</ref><ref>[[محمد علی میرعلی|میرعلی، محمد علی]]، [[اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت (کتاب)|اطاعت از حاکم جائر در نظام امامت و خلافت]]، ص ۲۰۴.</ref>. | ||