بنی سکون بن اشرس: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی سکون بن اشرس (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۱

۷٬۱۲۳ بایت اضافه‌شده ، ۱۷ اوت

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۱۸۵

ویرایش

@@ خط ۹۷: / خط ۹۷: @@
 [[ابوثور بن عیسی بن عمرو]] [[فرماندار]] [[هارون الرشید]] در [[حمص]]<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۹۴. ابن حزم از او با نام «ابو ثور بن أبی جمل عمرو بن قیس بن ثور» یاد کرده است. (ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰)</ref>، هشام بن عبدالله بن عبدالرحمن بن معاویة بن خدیج تجیبی [[حاکم]] برقه مصر و رییس پلیس [[فسطاط]]<ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۱۰، ص۸۱.</ref> و هبیرة بن هاشم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن معاویة بن خدیج تجیبی رییس پلیس [[عباسیان]] در [[سال ۱۹۶ هجری]]<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۸، ص۷۶.</ref> هم از دیگر کارگزاران این [[خاندان]] در دوره‌های دیگر [[حکومت عباسی]] به شمار رفته‌اند.
 از جمله حوادثی که نامی را از بنی سکون و افرادش را در صفحات [[تاریخ]] این دوره ماندگار کرده است، حضور برخی از شخصیت‌های این [[قوم]] در جمع [[خوارج]] است؛ چندان که از [[حیة بن عاصم بن عمیرة بن حریث]] به عنوان یکی از سرکردگان خوارج و یکی از [[قیام]] کنندگان دوران [[حکومت]] منصور دوانیقی نام برده شده است<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۸۹.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]</ref>
+==بنی سکون و [[سرزمین]] [[اندلس]]==
+با [[فتح اندلس]] در [[سال ۹۲ هجری]]، این سرزمین پذیرای جمع زیادی از [[مردم عرب]] از [[طوایف]] و [[قبایل]] مختلف از جمله بنی سکون و فروعاتش شد. بنی تجیب از بزرگترین شاخه‌های بنی سکون در اندلس بودند که عمدتاً در مناطق سرقسطه، دروقه و قلعه أیوب ساکن بودند<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>. [[عمیرة بن مهاجر بن نجدة بن شریح عامری]] و سپس برادرش عبدالله از بزرگان بنی عامری بودند که همراه با [[موسی بن نصیر]] از [[مصر]] به [[اندلس]] رفتند و در [[فتوحات]] آن [[سرزمین]] شرکت کردند<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>. پس از [[فتح اندلس]]، عمیره به مدت دو سال، امارت برشلونه را برای برخی [[حکام]] آنجا عهده‌دار گردید<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>. از [[نسل]] عمیره و برادرش - عبدالله - در اندلس، معاریف و [[رجال]] بزرگی برخاستند که از جمله آنها می‌‌توان به [[عبدالرحمن بن عبدالعزیز بن عبداللّه بن مهاجر]]، [[فرماندار]] دروقه<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>، [[محمد الاعور بن عبدالرحمن بن عبدالعزیز]] از [[قیام]] کنندگان در سرقسطه<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>، [[محاصر بن هاشم بن محمد الأعور]] فرماندار [[ناصر]] - [[خلیفه اموی]] اندلس - در سرقسطه<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>، [[محمد بن هاشم بن محمد الأعور]] [[وزیر]] برادرش محاصر<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰.</ref>، [[عبد الرحمن بن یحیی محمد بن هاشم]] وزیر معروف به «سماحه»<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۰ - ۴۳۱.</ref> و عبداللّه بن حکم المقتول بن عبدالرحمن بن محمّد بن هاشم بن محمّد الأعور<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref> اشاره کرد. عبدالله، منذر بن یحیی - [[امیر]] سرقسطه و یکی از بنی اعمام خود - را در [[مجلسی]]، در حضور [[مردم]]، غافلگیرانه کشت و جای او نشست. اما امارتش در این [[شهر]]، بیش از یک ماه نکشید و توسط سلیمان بن [[هود]] کشته شد<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref>. این امارت آخرین [[حکمرانی]] [[بنی عمیره]] و [[بنی عبدالله بن مهاجر]] در سرقسطه بود<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref>. سلیمان الشویرب بن منذر بن عبدالرحمن بن عبدالعزیز بن عبداللّه بن مهاجر، نیز از دیگر رجال نام آور [[بنی عامر بن عدی]] بود که امارت قلعه ایوب را برای ناصر - خلیفه اموی اندلس - بر عهده داشت<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱. ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref>. به نظر می‌‌رسد در پی یک [[شورش]]، این قلعه از کنترل او خارج شد و سلیمان در تلاش برای فتح [[مجدد]] آن، کشته شد. بعد [[قتل]] او، [[ناصر]]، امارت قلعه ایوب را به حکم بن منذر بن عبد الرحمن بن عبدالعزیز بن عبداللّه بن المهاجر - [[برادر]] سلیمان الشویرب - سپرد<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref>. از حکم بن منذر مذکور، فرزندانی چون هاشم و [[عبدالعزیز]] متولد شدند<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref>. هاشم از [[قیام]] کنندگان و همراهان غالب [[مولی]] ناصر - [[خلیفه اموی]] [[اندلس]] - در قیامش بود که به دست [[محمد بن ابی عامر]] کشته شد<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱. جهت مطالعه این قیام ر.ک: ابن بسام، الذخیره فی محاسن اهل الجزیره، ج۷، ص۴۸ - ۵۰.</ref> در این واقعه عبدالعزیز بن حکم - برادر هاشم بن حکم - ابن ابی عامر را در [[جنگ]] با برادرش - هاشم - [[همراهی]] کرد و بدین جهت، پس از [[شکست]] هاشم بن حکم، ابن ابی عامر او را به امارت قلعه ایوب منتصب کرد<ref>ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۳۱.</ref>.
+[[بنی صمادح]] هم از دیگر [[طوایف]] بنی سکون بودند که در اندلس جایگاهی ویژه داشتند. از این [[قوم]] در شمار [[پادشاهان]] المریه در اندلس در ایام [[ملوک الطوایفی]] یاد شده است. نخستین [[پادشاه]] این [[حکومت]]، معن بن صمادح بود که در [[سال ۴۴۴ هجری]] به حکومت رسید. [[زعامت]] بنی صمادح بر این منطقه همچنان ادامه یافت تا اینکه در سال ۴۸۴ توسط یوسف بن تاشفین - از [[سلاطین]] [[قدرتمند]] [[مرابطه]] - منقرض شدند<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۶۵۰؛ بامطرف، الجامع(جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۲، ص۶۰۷. نیز ر.ک: ابن خلدون، تاریخ، ج۲، ص۳۳۱. ضمن این که قلقشندی از او با نام «معطن بن صمادح» یاد کرده است. (قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۳۱۶)</ref>. بنی افطس از [[ملوک]] بطلیوس و بابره و امارت‌های [[غربی]] اندلس<ref>بامطرف، الجامع(جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۱، ص۱۹۷. نیز ر.ک: ابن خلدون، تاریخ، ج۲، ص۳۳۱.</ref> و نیز بنی [[ذو النون]] هم از دیگر [[طوایف]] این [[قوم]] بودند که در [[اندلس]] به [[حکومت]] دست یافتند.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]</ref>
 == منابع ==