امام حسن مجتبی در زمان امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[توده]] [[مسلمانان]] با [[اشتیاق]] فراوان در [[انتظار]] بودند در صورتی که اوضاع، به کشته شدن و یا [[کناره‌گیری]] عثمان بینجامد چه‌کسی [[جانشین]] وی خواهد شد و در این راستا عدّه‌ای [[طمع]] رسیدن به [[قدرت]] داشتند و از آن میان افرادی چون [[طلحه]] و [[زبیر]] و [[عایشه]]، روند رخدادها را عمق و دایره آنها را [[توسعه]] می‌بخشیدند و شعله افروخته را دامن می‌زدند و در این خصوص بیش از همه طلحه از خود [[عشق]] و علاقه نشان می‌داد و کارش به جایی رسید که بر نتایج آن حوادث پیشی گرفت و برای خود جایگاهی دست و پا کرد که می‌پنداشت [[روزگار]]، وی را در آن جای خواهد داد. از این‌رو، با [[استیلا]] یافتن بر [[بیت المال]] دقیقا در زمانی که عثمان در خانه‌اش محاصره و در قید [[حیات]] بود، طلحه با [[مردم]] [[نماز]] می‌گزارد.

بی‌تردید چهار تن از اعضای باقیمانده [[شورا]] شانس بیشتری از دیگران برای این کار داشته و سهم علی{{ع}} بیش از همه بود و [[مردم مدینه]] و خارج آن بدان حضرت [[تمایل]] داشتند حتی [[شورشیان]]، به کسی غیر او تمایل نشان نمی‌دادند زیرا به خوبی می‌دانستند آن [[بزرگوار]] اهدافی را که مردم برای دست‌یابی به آن سر به [[شورش]] برداشته‌اند بر ایشان عملی خواهد ساخت و در همان [[زمان]] [[آگاهی]] داشتند که [[خشم]] طلحه و زبیر برای [[حق]] و [[رضای خدا]] نبوده بلکه آن دو با عثمان و حاشیه‌نشینانش تفاوتی نداشتند و موضع‌گیری طلحه و زبیر در قبال عثمان طی روزهای قبل از کشته شدن وی، بر این معنا تأکید داشت.