آیه صادقین از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

از وجوهی که می‌توان به [[استدلال]] [[علامه حلی]] پاسخ داد:  

# علی{{ع}} یا صدیق است و یا صدیق نیست. اگر او صدیق نباشد ابوبکر صدیق است؛ از این رو همراه بودن با صادقی که صدیق باشد سزاوارتر از [[همراهی]] با صادقی است که صدیق نیست و اگر علی{{ع}} صدیق باشد، عمر و عثمان نیز صدیقند و در این صورت چنانچه این چهار نفر صدیق باشند، صدیق بودن و صادق بودن به علی{{ع}}، اختصاص نخواهد داشت؛ در نتیجه همراهی با یکی از آنها بدون سه نفر دیگر متعیّن نخواهد شد بلکه اگر تعارض پیش بیاید همراهی با سه نفر سزاوارتر از همراهی با یک نفر است؛ چراکه تعداد سه نفر بیشتر است به خصوص که آن سه در [[صدق]] نیز کامل‌ترند.

# این آیه در [[قصه]] [[کعب بن مالک]] نازل شده است آنگاه که وی از [[غزوه تبوک]] تخلف کرده و در این که برای این کار عذری نداشته است [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را تصدیق نمود و [[خداوند]] [[توبه]] او را به [[برکت]] این صدق پذیرفت در حالی که گروهی به او اشاره می‌کردند که ضمن عذرخواهی از [[پیامبر]]، [[تکذیب]] کند همان طور که سایر افراد [[منافق]] در عین عذرخواهی پیامبر را [[تکذیب]] کردند که این مطلب در [[صحاح]] مسانید و [[کتاب‌های تفسیر]] و [[سیره]] ثابت است و همه [[مردم]] بر آن [[اتفاق نظر]] دارند و معلوم است که در این قصه اختصاصی برای [علی{{ع}}] وجود ندارد بلکه [[کعب بن مالک]] گفت: [[طلحه]]، هروله کنان به سوی من آمد و با من [[معانقه]] کرد و به [[خدا]] [[سوگند]] هیچ یک از [[مهاجرین]] غیر از او به سوی من نیآمدند؛ پس کعب این کار طلحه را فراموش نکرده است و چون چنین باشد حمل [[آیه]] بر علی{{ع}} به تنهایی [[باطل]] خواهد بود.