جهان‌گشایی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'کمال الدین، ج' به 'شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کمال الدین، ج' به 'شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج')
خط ۱۳: خط ۱۳:
*بی‌شک [[حضرت]] همه [[جهان]] را تحت سیطره [[حکومت]] خود می‌آورد، ولی این‌که از بعضی [[شهرها]] نام برده شده، شاید به لحاظ‍‌ اهمیتی باشد که آن [[شهرها]] در آن روزگار پیدا خواهند کرد. این اهمیت برای این است که آن‌ها از قدرت‌های آن روزگار به حساب می‌آیند و سرزمین‌هایی از [[جهان]] را تحت نفوذ خود دارند یا آن سرزمین‌ها منطقه پهناوری هستند که بخش بزرگی از جمعیت را در خود جای داده‌اند و یا این‌که [[قبله]] [[آمال]] [[پیروان]] یکی از [[مذاهب]] و [[ادیان]] می‌باشند؛ به طوری که اگر آن شهر سقوط‍‌ کند، همه [[پیروان]] آن [[آیین]] [[تسلیم]] می‌شوند یا به سبب اهمیت [[نظامی]] و استراتژیکی آن است؛ به‌طوری که با سقوط‍‌ آن، عملیات [[دشمن]] مختل شده، زمینه برای تهاجم نیروهای [[حضرت]] فراهم می‌گردد. [[برگزیدن]] شهر [[مکه]] به‌عنوان نقطه آغاز [[قیام]]، سپس [[برگزیدن]] [[عراق]] و [[کوفه]] به‌عنوان مرکزیت سیاسی-نظامی [[حکومت]] و حرکت به سوی [[شام]] و گشودن [[بیت المقدس]]، شاید تأییدی بر این سخن باشد؛ زیرا امروزه اهمیت [[سیاسی]]، مذهبی و [[نظامی]] این سه سرزمین بر کسی پوشیده نیست<ref>[[نجم الدین طبسی|طبسی، نجم الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۱۱۹.</ref>.
*بی‌شک [[حضرت]] همه [[جهان]] را تحت سیطره [[حکومت]] خود می‌آورد، ولی این‌که از بعضی [[شهرها]] نام برده شده، شاید به لحاظ‍‌ اهمیتی باشد که آن [[شهرها]] در آن روزگار پیدا خواهند کرد. این اهمیت برای این است که آن‌ها از قدرت‌های آن روزگار به حساب می‌آیند و سرزمین‌هایی از [[جهان]] را تحت نفوذ خود دارند یا آن سرزمین‌ها منطقه پهناوری هستند که بخش بزرگی از جمعیت را در خود جای داده‌اند و یا این‌که [[قبله]] [[آمال]] [[پیروان]] یکی از [[مذاهب]] و [[ادیان]] می‌باشند؛ به طوری که اگر آن شهر سقوط‍‌ کند، همه [[پیروان]] آن [[آیین]] [[تسلیم]] می‌شوند یا به سبب اهمیت [[نظامی]] و استراتژیکی آن است؛ به‌طوری که با سقوط‍‌ آن، عملیات [[دشمن]] مختل شده، زمینه برای تهاجم نیروهای [[حضرت]] فراهم می‌گردد. [[برگزیدن]] شهر [[مکه]] به‌عنوان نقطه آغاز [[قیام]]، سپس [[برگزیدن]] [[عراق]] و [[کوفه]] به‌عنوان مرکزیت سیاسی-نظامی [[حکومت]] و حرکت به سوی [[شام]] و گشودن [[بیت المقدس]]، شاید تأییدی بر این سخن باشد؛ زیرا امروزه اهمیت [[سیاسی]]، مذهبی و [[نظامی]] این سه سرزمین بر کسی پوشیده نیست<ref>[[نجم الدین طبسی|طبسی، نجم الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۱۱۹.</ref>.
*برخی [[روایات]] که به تسلط‍‌ [[حضرت]] بر سراسر [[جهان]] دلالت دارد عبارتند از: [[امام باقر]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ...}}<ref>سوره حج، ۴۱.</ref> فرمودند: این [[آیه]] مربوط‍‌ به [[آل محمد]] {{عم}} و آخرین [[امامان]] است. [[خداوند]] شرق و غرب [[زمین]] را در [[اختیار]] و نفوذ [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و یارانش قرار می‌دهد<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۵.</ref>.
*برخی [[روایات]] که به تسلط‍‌ [[حضرت]] بر سراسر [[جهان]] دلالت دارد عبارتند از: [[امام باقر]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ...}}<ref>سوره حج، ۴۱.</ref> فرمودند: این [[آیه]] مربوط‍‌ به [[آل محمد]] {{عم}} و آخرین [[امامان]] است. [[خداوند]] شرق و غرب [[زمین]] را در [[اختیار]] و نفوذ [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و یارانش قرار می‌دهد<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۵.</ref>.
*[[امام رضا]] {{ع}} از پدرانش [[نقل]] می‌کند که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "وقتی مرا به [[معراج]] بردند... عرض کردم: پروردگارا! آیا اینان ([[امامان]]) پس از من [[جانشینان]] من خواهند بود؟ ندا آمد: ای [[محمّد]]! آری، اینان [[دوستان]] و برگزیدگان و محبّ‌های من پس از تو بر بندگانم می‌باشند و [[جانشینان]] و [[بهترین]] بندگانم پس از تو خواهند بود. به [[عزّت]] و جلالم [[سوگند]]، [[دین]] و آیینم را به وسیله آنان به افراد [[بشر]] غالب می‌سازم و [[کلمة الله]] را به وسیله آنان [[برتری]] می‌بخشم و به وسیله آخرین آنان، [[زمین]] را از وجود سرکشان و گنهکاران [[پاک]] می‌کنم و [[فرمانروایی]] شرق و غرب را به او می‌دهم<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۳۶۶؛ بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۴۶؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۲۶۲.</ref>.
*[[امام رضا]] {{ع}} از پدرانش [[نقل]] می‌کند که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "وقتی مرا به [[معراج]] بردند... عرض کردم: پروردگارا! آیا اینان ([[امامان]]) پس از من [[جانشینان]] من خواهند بود؟ ندا آمد: ای [[محمّد]]! آری، اینان [[دوستان]] و برگزیدگان و محبّ‌های من پس از تو بر بندگانم می‌باشند و [[جانشینان]] و [[بهترین]] بندگانم پس از تو خواهند بود. به [[عزّت]] و جلالم [[سوگند]]، [[دین]] و آیینم را به وسیله آنان به افراد [[بشر]] غالب می‌سازم و [[کلمة الله]] را به وسیله آنان [[برتری]] می‌بخشم و به وسیله آخرین آنان، [[زمین]] را از وجود سرکشان و گنهکاران [[پاک]] می‌کنم و [[فرمانروایی]] شرق و غرب را به او می‌دهم<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۶۶؛ بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۴۶؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۲۶۲.</ref>.
*[[امام باقر]] {{ع}} نیز می‌فرمایند: [[هنگام قیام]] [[حضرت قائم]] {{ع}}، [[خداوند]] [[اسلام]] را بر همه [[ادیان]] پیروز می‌کند<ref>ینابیع المودّه، ص ۴۲۳.</ref>.
*[[امام باقر]] {{ع}} نیز می‌فرمایند: [[هنگام قیام]] [[حضرت قائم]] {{ع}}، [[خداوند]] [[اسلام]] را بر همه [[ادیان]] پیروز می‌کند<ref>ینابیع المودّه، ص ۴۲۳.</ref>.
*دسته دیگری از [[روایات]] به گشودن شهرهای مخصوصی اشاره دارد: [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند: [[حضرت قائم]] {{ع}}، سه [[پرچم]] را برای عملیات در سه نقطه آماده می‌سازد؛ پرچمی را به [[قسطنطنیه]] گسیل می‌دارد و [[خداوند]] آن‌جا را برای او می‌گشاید، [[پرچم]] دیگری را برای چین می‌فرستد و آن‌جا نیز بر [[حضرت]] گشوده می‌شود و [[پرچم]] سوم را برای کوه‌های [[دیلم]] می‌فرستد و آن‌جا هم به [[تصرف]] نیروهایش درمی‌آید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۸ و ج ۵۴، ص ۳۳۲.</ref>.
*دسته دیگری از [[روایات]] به گشودن شهرهای مخصوصی اشاره دارد: [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند: [[حضرت قائم]] {{ع}}، سه [[پرچم]] را برای عملیات در سه نقطه آماده می‌سازد؛ پرچمی را به [[قسطنطنیه]] گسیل می‌دارد و [[خداوند]] آن‌جا را برای او می‌گشاید، [[پرچم]] دیگری را برای چین می‌فرستد و آن‌جا نیز بر [[حضرت]] گشوده می‌شود و [[پرچم]] سوم را برای کوه‌های [[دیلم]] می‌فرستد و آن‌جا هم به [[تصرف]] نیروهایش درمی‌آید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۸ و ج ۵۴، ص ۳۳۲.</ref>.
۲۱۸٬۱۴۸

ویرایش