←فرازی از نامه
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} ==مقدمه== *هنگامی که امام در بستر شهادت قرار گرفت با فرزند...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*[[وصیت]] و سفارش من به شما آن است که چیزی را با [[خدا]] انباز و همتا قرار ندهید و [[سنت]] [[محمد]] {{صل}} را ضایع و تباه نسازید (برخلاف [[دستور]] آن [[حضرت]] [[رفتار]] نکنید) و این دو ستون ([[شرک]] نیاوردن بهخدا و [[رفتار]] طبق گفتار [[پیغمبر اکرم]]) را برپا نگاه دارید (که [[استواری]] بنای [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] بر این دو ستون است) و این دو چراغ را بیفروزید (تا در [[تاریکی]] [[نادانی]] و [[گمراهی]] سرگردان نشوید) [در این صورت] [[نکوهش]] و سرزنشی بر شما نیست. من دیروز [[یار]] و همنشین شما بودم (با تن درست و [[توانایی]] و [[دلیری]]) و امروز برای شما [[عبرت]] و [[پند]] هستم (با همه [[دلاوری]] و بزرگی از پا افتادهام) و فردا از شما دور میشوم (میمیرم). اگر ماندم [[صاحب]] [[اختیار]] [[خون]] خودم (به خواست خویش بخواهم [[ابن ملجم]] را بهکیفر میرسانم یا میبخشم) و اگر [[مردم]]، [[مرگ]] وعدهگاه من است (اختیاری ندارم و شما به [[وظیفه شرعی]] خود [[رفتار]] کنید) و اگر (خواستم او را) ببخشم، [[بخشش]] برای من [[طاعت]] و [[بندگی]] (موجب [[قرب]] و نزدیکی به [[رحمت خدا]]) است، و (اگر شما خواستید او را ببخشید) [[بخشش]] برای شما [[نیکوکاری]] است، پس (شما او را) ببخشید (زیرا [[خداوند]] در [[قرآن کریم]]، [[سوره نور]]، [[آیه]] ۲۲ میفرماید: {{متن قرآن|أَلا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}<ref>آیا دوست ندارید که خدا شما را بیامرزد، در حالیکه خدا آمرزنده و مهربان است</ref>.<ref>نکتهای که باید یادآوری شود آن است که امر امام {{ع}} در اینکه ابنملجم را عفو کنید، در معرض بیان حکم مستحبی است و تردید آن حضرت در اینجا که اگر مُردم یا نَمُردم منافات ندارد با اینکه آن بزرگوار به زمان مرگ خویش عالم و دانا بوده، چنانکه در شرح سخن یه صد و چهل و نهم بیان شد.</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>. | *[[وصیت]] و سفارش من به شما آن است که چیزی را با [[خدا]] انباز و همتا قرار ندهید و [[سنت]] [[محمد]] {{صل}} را ضایع و تباه نسازید (برخلاف [[دستور]] آن [[حضرت]] [[رفتار]] نکنید) و این دو ستون ([[شرک]] نیاوردن بهخدا و [[رفتار]] طبق گفتار [[پیغمبر اکرم]]) را برپا نگاه دارید (که [[استواری]] بنای [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] بر این دو ستون است) و این دو چراغ را بیفروزید (تا در [[تاریکی]] [[نادانی]] و [[گمراهی]] سرگردان نشوید) [در این صورت] [[نکوهش]] و سرزنشی بر شما نیست. من دیروز [[یار]] و همنشین شما بودم (با تن درست و [[توانایی]] و [[دلیری]]) و امروز برای شما [[عبرت]] و [[پند]] هستم (با همه [[دلاوری]] و بزرگی از پا افتادهام) و فردا از شما دور میشوم (میمیرم). اگر ماندم [[صاحب]] [[اختیار]] [[خون]] خودم (به خواست خویش بخواهم [[ابن ملجم]] را بهکیفر میرسانم یا میبخشم) و اگر [[مردم]]، [[مرگ]] وعدهگاه من است (اختیاری ندارم و شما به [[وظیفه شرعی]] خود [[رفتار]] کنید) و اگر (خواستم او را) ببخشم، [[بخشش]] برای من [[طاعت]] و [[بندگی]] (موجب [[قرب]] و نزدیکی به [[رحمت خدا]]) است، و (اگر شما خواستید او را ببخشید) [[بخشش]] برای شما [[نیکوکاری]] است، پس (شما او را) ببخشید (زیرا [[خداوند]] در [[قرآن کریم]]، [[سوره نور]]، [[آیه]] ۲۲ میفرماید: {{متن قرآن|أَلا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}<ref>آیا دوست ندارید که خدا شما را بیامرزد، در حالیکه خدا آمرزنده و مهربان است</ref>.<ref>نکتهای که باید یادآوری شود آن است که امر امام {{ع}} در اینکه ابنملجم را عفو کنید، در معرض بیان حکم مستحبی است و تردید آن حضرت در اینجا که اگر مُردم یا نَمُردم منافات ندارد با اینکه آن بزرگوار به زمان مرگ خویش عالم و دانا بوده، چنانکه در شرح سخن یه صد و چهل و نهم بیان شد.</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>. | ||
*[[سوگند]] بهخدا از [[مرگ]] نمیآید بهسوی من آیندهای که از آن رنجشی داشته باشم و نه پیداشوندهای که آن را نخواسته باشم (آماده [[مرگ]] هستم، چون [[نیکبختی]] همیشگی از پس [[مرگ]] است و دلبند به این [[زندگی]] نیستم) و (برای [[مرگ]]) نیستم مگر مانند جویای [[آب]] که (به [[آب]]) برسد و مانند خواهانی که (خواسته خود را) دریابد (زیرا نیکویی و [[نیکبختی]] از پس [[مرگ]] است، چنانکه در [[قرآن کریم]]، سوره [[آل عمران]]، [[آیه]] ۱۹۸ میفرماید: {{متن قرآن|وَمَا عِندَ اللهِ خَيْرٌ للْأَبْرَارِ}}<ref>و آنچه نزد خداست [نعمتهای جاودانی] برای نیکوکاران بهتر است از کالاهای دنیا</ref> | *[[سوگند]] بهخدا از [[مرگ]] نمیآید بهسوی من آیندهای که از آن رنجشی داشته باشم و نه پیداشوندهای که آن را نخواسته باشم (آماده [[مرگ]] هستم، چون [[نیکبختی]] همیشگی از پس [[مرگ]] است و دلبند به این [[زندگی]] نیستم) و (برای [[مرگ]]) نیستم مگر مانند جویای [[آب]] که (به [[آب]]) برسد و مانند خواهانی که (خواسته خود را) دریابد (زیرا نیکویی و [[نیکبختی]] از پس [[مرگ]] است، چنانکه در [[قرآن کریم]]، سوره [[آل عمران]]، [[آیه]] ۱۹۸ میفرماید: {{متن قرآن|وَمَا عِندَ اللهِ خَيْرٌ للْأَبْرَارِ}}<ref>و آنچه نزد خداست [نعمتهای جاودانی] برای نیکوکاران بهتر است از کالاهای دنیا</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>. | ||
<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>. | |||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |