موعود یهود: تفاوت میان نسخه‌ها

موعود یهود (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۱

۸٬۵۶۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹

←‏موعود یهود در درسنامه

دیداریویکی‌متن

Saqi

مدیران

۱۹٬۴۱۸

ویرایش

@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 *طبق [[عقیده]] هارامبام ([[موسی]] بن میمون): "[[عقل]] و [[دانش]] او از [[حضرت سلیمان]] نیز بیشتر خواهد بود. او از پدران [[قوم یهود]] ([[ابراهیم]]، اسحق و [[یعقوب]]) و نیز از همه انبیای [[بنی اسرائیل]] که پس از [[حضرت موسی]] برانگیخته شدند، بلندمرتبه‌تر خواهد بود"<ref>نشریه موعود، شماره ۱۹، ص ۶۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۰۸.</ref>.
-==موعود یهود در درسنامه==
-*یهودیان- که خود را [[پیروان]] [[حضرت موسی]] {{ع}} می‌دانند- [[منتظر]] موعودند. در آثار [[دینی]] [[یهود]] و سفرهای [[تورات]] و دیگر کتاب‌های انبیای آنان، همواره به [[موعود]] اشاره شده است. از آنجایی که [[یهودیان]]، به [[حضرت مسیح]] {{ع}} [[ایمان]] نیاوردند، بالطبع [[موعود]] آنان هنوز [[ظهور]] نکرده است. اگر در آثار [[مقدس]] [[یهودی]] تأمل شود، چهره سه [[موعود]]، در آنها ترسیم می‌گردد:
-#[[حضرت مسیح]] {{ع}}؛
-#[[حضرت محمد]] {{صل}}؛
-#[[حضرت مهدی]] {{ع}}.
-*با این حساب، [[انتظار]]، در [[یهودیت]] کیفیتی ویژه می‌یابد و چون این [[قوم]]، نه به [[حضرت مسیح]] {{ع}} و نه به [[حضرت محمد]] {{صل}}، نگرویدند، باید در برابر مسأله [[موعود]] و [[انتظار]]، بسیار حساس و نگران باشند و از این همه اشاره‌ها و بشارت‌های موجود در کتاب‌هایشان، به سادگی و [[غفلت]] نگذرند. آنان باید از دیگران منتظرتر باشند و بیشتر به [[انتظار]] و [[آمادگی برای ظهور]] [[فکر]] کنند. البته تکاپوی [[آشکار]] [[یهودیان]]، در دوران حاضر و فعالیت‌های آنها در بازسازی هیکل [[سلیمان]] و آماده ساختن [[بیت المقدس]] برای آمدن [[منجی]]، می‌تواند دلیلی بر این مدعا باشد؛ هرچند این دیدگاه دارای [[انحرافی]] [[آشکار]] است!! اینک نام چند کتاب از کتاب‌های [[یهودیت]] و [[عهد]] عتیق- که در آنها سخنانی درباره [[موعود]] آمده است- همراه با بخش‌های موردنظر ذکر می‌شود<ref>نقل‌های کتاب مقدس، مستقیم از کتاب مزبور و بدون هیچ کم و کاستی نقل شده است.</ref>:
-#[[کتاب دانیال پیامبر]]: "در آن وقت سرور بزرگ میکائیلی- که از جانب پسران قومت [[قائم]] است- خواهد ایستاد و زمان تنگنایی که از بودن طوایف تا به این زمان نبوده است، واقع خواهد شد و در آن زمان [[قوم]] تو- هر کسی که در کتاب مکتوب شده است- [[نجات]] خواهد یافت و از خوابندگان در [[خاک]]، [[زمین]] بسیاری بیدار خواهند شد. بعضی جهت حیات ابدی و بعضی از برای [[شرمساری]] و [[حقارت]] ابدی..."<ref>کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب دانیال، ص ۱۵۶۷، فصل دوازدهم، بندهای ۱- ۳.</ref>.
-#کتاب حگی‌: "[[خداوند]] لشکرها چنین می‌فرماید: هنوز وقت قلیلی است که من [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و بحر و خشکی را به [[هیجان]] می‌آورم؛ بلکه تمامی طوایف را به [[هیجان]] می‌آورم و مرغوب تمامی طوایف خواهد آمد و [[خداوند]] لشکرها می‌فرماید: این خانه را مملو از جلال خواهم کرد..."<ref>کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب حگی، ص ۱۶۳۲، فصل دوم، بندهای ۶- ۸.</ref>.
-#[[کتاب صفنیاه پیامبر]]: "[[خداوند]] در اندرون آن [[عادل]] است، بی‌انصافی نمی‌کند. هر صبح بی‌نقصان [[حکم]] خود را به [[روشنایی]] برمی‌آورد؛ اما عاصی [[انفعال]] را نمی‌داند. طوایف را منقطع نمودم، برج‌های ایشان ویرانند. کوچه‌های ایشان را خراب کردم، به حدی که عبور کننده نیست و شهرهای ایشان بدون [[آدمی]] و ساکنی ویرانند و گفتم که شاید از من ترسیده، [[تأدیب]] را قبول کنی تا آنکه مسکن ایشان منقطع نشود. اما هر [[قدر]] که ایشان را عقوبت کردم، ایشان سحرخیزی نموده، تمامی [[اعمال]] خویشتن را [[فاسد]] گردانیدند..."<ref>کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب صفنیای نبی، ص ۱۶۲۹، فصل سوم، بندهای ۵- ۸.</ref>.
-#[[کتاب اشعیای پیامبر]]: "و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشه‌هایش قد خواهد کشید و [[روح]] خدا- که [[روح]] [[حکمت]] و فطانت و [[روح]] [[مشورت]] و جبروت و [[روح]] [[علم]] و [[خشیت از خداوند]] است- بر آن خواهد آرمید و او را در [[خشیت]] [[خداوند]] تیزهوش گردانیده، موافق منظور نظرش [[حکم]] و مطابق مسموع گوش‌هایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به [[عدالت]] [[حکم]] و برای [[مسکینان]] [[زمین]] به [[راستی]] تنبیه خواهد نمود و [[زمین]] را به عصای دهانش زده به [[روح]] لب‌هایش شریر را خواهد کشت..."<ref>کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰.</ref>.
-#کتاب [[زبور داود]] {{ع}}‌: در این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنان‌که [[قرآن کریم]]، به [[نقل]] از [[زبور]] از [[غلبه]] [[صالحان]] سخن گفته است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. با مراجعه به [[زبور]]، می‌توان به رغم تحریف‌های صورت گرفته، این [[بشارت]] را چنین یافت: "زیرا که شریران منقطع می‌شوند؛ اما متوکلان به [[خداوند]] [[وارث زمین]] خواهند شد؛ اما متواضعان [[وارث زمین]] شده از کثرت [[سلامتی]] متلذذ خواهند شد..."<ref>کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹- ۳۷.</ref>. پس از [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} آمد و [[دین]] [[موسی]] {{ع}} را [[نسخ]] کرد. اکنون [[دین یهود]]، [[دین]] منسوخ و [[شریعت]] باطله است. پس از [[حضرت عیسی]] {{ع}}، [[حضرت محمد]] {{صل}}، [[مبعوث]] شده و [[دین]] [[مسیح]] را [[نسخ]] کرد. اکنون [[دین]] [[مسیح]]، [[دین]] منسوخ و [[شریعت]] [[باطل]] است<ref>این تعبیر- چنان‌که پیداست- به این معنا نیست که شریعت موسای کلیم {{ع}}، یا شریعت عیسای مسیح {{ع}}، در زمان خود نیز باطل بوده است. این دو دین، هریک در عهد خود و در دور زمانی خاص خود و نیز به دور از تحریف‌ها و تصرف‌ها، دین آسمانی و بر حق بوده است.</ref>. از زمان طلوع [[اسلام]] تاکنون و تا [[قیامت]]، تنها [[دین]] به [[حق]] در روی زمین- که مبتنی بر [[وحی]] و [[پیامبری]] است- [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] است و [[کتاب خدا]]، در میان خلق همواره، [[قرآن]] است. بر این اساس‌ "[[موعود]]" همان [[مهدی]] {{ع}} است و [[بشارت‌ها]] و اشارت‌هایی که از [[پیامبران]] و دیگر بزرگان رسیده است، در [[حق]] او [[صادق]] است و به [[ظهور]] او اشاره دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج‌۱، ص۲۳-۲۶.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==