بحث:کارکرد علم غیب معصوم در عصمت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

##[[درک]] [[معصوم]]{{ع}} نسبت به [[عظمت]] والای [[خالق]] و [[معرفت]] به [[صفات کمال]] و جمالش که موجب بالاترین [[خوف و رجاء]] می‌‌شود.<ref>ر.ک. جزائری، سید محمود، کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص۶۸ ـ ۷۱</ref>

##[[ارشاد]] [[معصوم]]{{ع}} به وسیله [[روح القدس]] و [[روح]] امری. [[روح القدس]]، وسیله‌ای است برای [[معصومین]] که به واسطۀ ایشان [[حقیقت]] اشیاء و [[علم]] به آن و همچنین [[اعمال]] [[بندگان]] دیده می‌‌شود و بلافاصله بعد از [[قبض روح]] هر [[نبی]] یا [[امامی]] به [[امام]] بعد منتقل می‌‌شود. همچنین [[روح]] امری یعنی مخلوقی بالاتر از [[ملائکه]]. این [[روح]] فقط همراه [[پیامبر]] و [[معصوم]]{{ع}} بوده، وقتی بر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} نازل شده به [[آسمان]] نرفته و کار او خبر رسانی و [[هدایت]] است.<ref>ر.ک. جزائری، سید محمود، کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص۶۸ ـ ۷۱</ref>

#[[عصمت در شناخت]] و [[تبیین معارف]] و [[احکام دین]]؛<ref>ر.ک. خوش‌باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref> یعنی حفظ و عدم [[فراموشی]] [[دین]]، بیان [[دین]]، [[شناخت]] موضوعات [[احکام]] و....<ref>ر.ک. جزائری، سید محمود، کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص۶۸ ـ ۷۱</ref>

#[[عصمت]] در عمل به [[احکام]] و [[دستورات]] [[دینی]].<ref>ر.ک. خوش‌باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref>

#[[عصمت]] از [[خطا]] در [[تشخیص مصالح]] و [[مفاسد]] [[جامعه اسلامی]].<ref>ر.ک. خوش‌باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref>

#[[عصمت]] در تصرفات [[تکوینی]] و امضای سالانه تقدیرات مخلوقات در [[شب قدر]] و واسطه‌گری در انتقال [[رحمت]] و فیوضات [[الهی]] به خلق.<ref>ر.ک. جزائری، سید محمود، کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص۶۸ ـ ۷۱</ref>

==تاثیر [[علم غیب]] در به وجود آمدن [[عصمت]] [[معصومین]]==

*با این وجود می‌‌توان نقش [[علم غیب]] را در به وجود آمدن [[عصمت]] مشاهده کرد، چرا که دیدگاه رسمی و مشهور [[دانشمندان شیعه]] با توجه به ماهیت، منشا، محور و [[ادله]] [[عصمت]]، این است که [[معصوم]]{{ع}} [[افضل]] از دیگران است<ref>ر.ک. خوش‌باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref> و از هرگونه [[گناه صغیره]] و کبیره و از هرگونه [[خطا]] و [[سهو]] و نسیان به دور هستند و چنین عصمتی از آغاز [[زندگی]] تا پایان [[زندگی]] آنها برقرار است. لازمۀ چنین عصمتی [[علم غیب]] وسیع است.<ref>ر.ک. لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، ماهنامه معارف، شماره ۴۸</ref> البته، این نکته را باید توجه داشت [[علم غیبی]] که در اینجا از آن بحث می‌‌شود [[علم غیبی]] است که [[مردم]] از [[درک]] آن عاجز هستند، یعنی در [[زندگی]] متعارف و عادی [[انسان‌ها]]، مجموعه‌ای از اطلاعات وجود دارد که بین همه مشترک است و به وسیله ابزارهای ظاهری حواس پنج‌گانه و [[تفکر]] به دست می‌آید. [[ادراک]] ماورای این مسائل را ادراکات غیبی می‌‌گویند،<ref>ر.ک. وکیلی، محمد حسین، علم غیب امام (تاریخچه و اقوال)، فصلنامه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام، ؟؟؟</ref> در واقع [[علم غیب امام]] فراتر از ادراکات معمولی [[بشر]] است بلکه [[امام]] از حقایق اشیا و امور پنهانی آن [[آگاهی]] دارد،<ref>ر.ک. خوش‌باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین؛ ص ۷۵ ـ ۷۶</ref> به بیان دیگر محقق شدن [[عصمت]]، زمانی اتفاق می‌‌افتد، که [[امام]] [[علم غیب]] که همان [[علم]] به حقایق اشیا هست را داشته باشد.