بحث:وظیفه مسلمانان درباره اطاعت و نصرت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*باید توجه داشت بزرگ‌ترین مشکلی که در طول [[تاریخ]] زندگانی [[امامان]] {{ع}} دیده می‌شود آن است که با وجود [[محبت]] به آنها، [[مردم]] عملاً از آنها حرف شنوی نداشتند؛ این در حالی است که اگر [[انسان‌ها]] خواستار [[ظهور امام]] هستند، باید [[آمادگی]] عملی و [[اطاعت]] پذیری از ایشان را داشته باشند تا [[رضایت]] [[خدای متعال]] جلب شده و [[اذن]] [[ظهور]] فرماید<ref>ر.ک. قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.</ref>. در سخنی از [[امام باقر]] {{ع}} می‌خوانیم: «اساس [[دین اسلام]] و کلید همۀ [[خزائن]] [[رحمت]] و [[فضل]] کبریایی و نیز وسیلۀ [[معرفت]] اشیا و فلاح و [[رستگاری]] و ایمن بودن از [[سخط]] و [[غضب]] ساحت کبریایی، بر [[اطاعت امام]] [[مفترض الطاعه]] [[استوار]] خواهد بود، پس از این که او را شناخته و به [[ولایت عامه]] او [[معتقد]] باشد»<ref>{{متن حدیث|"ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ‏ وَ مِفْتَاحُهُ‏ وَ بَابُ‏ الْأَشْیَاءِ وَ رِضَا الرَّحْمنِ‏- تَبَارَکَ‏ وَ تَعَالی‏- الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ‏ بَعْدَ مَعْرِفَتِه‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ شیخ کلینی، کافی، ج۱، ص۱۸۵. </ref>. [[خداوند]] نیز حتماً اگر این [[آمادگی]] را که نشانۀ [[صداقت]] در درخواست [[فرج]] است مشاهده کند، امر [[ظهور]] را نزدیک می‌فرماید<ref>ر.ک. قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۹۳ - ۱۰۴.</ref>.

*[[آمادگی]]، جز در سایه انجام فرامین [[حق]] و [[دستورات]] [[پیشوایان معصوم]]{{ع}} به دست نمی‌آید. چرا که "[[آمادگی]]" تنها صرف ادعا نیست، بلکه [[ایمان]] و عمل است که [[آمادگی]] را جلوه می‌‌دهد. [[قرآن کریم]] [[یاوران]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[منتظران واقعی]] آن [[حضرت]] را [[بندگان]] [[صالح]] و [[شایسته]] [[خدا]]، و افراد [[پرهیزکاری]] می‌داند که [[ایمان به خدا]] دارند و [[کارهای نیک]] و [[شایسته]] انجام می‌‌دهند: {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الأَرْضِ}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> [[روایات اسلامی]] نیز، آنان را کسانی معرفی می‌‌کند که [[خدا]] را آن‌گونه که باید بشناسند، شناخته‌اند و پرهیزکارانه عمل می‌‌کنند. آنان به [[ولایت]] [[ائمه معصومین]]{{ع}} معترفند، و به [[امامت]] [[امام غائب]] از انظار [[عقیده]] دارند و خود را به [[اخلاق نیکو]] متخلق می‌‌سازند. به [[آداب]] و [[عقاید]] [[دینی]] [[تمسک]] می‌‌جویند، و بر [[ایمان]] و [[یقین]] خود می‌‌افزایند، و [[تسلیم]] [[دستورات]] [[دین]] می‌‌شوند<ref>ر.ک. رجایی، محبوبه،مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت، ص؟؟؟.</ref>.  

*بنابراین، ولایت‌مداری و [[پیروی]] در برابر امر [[امام]] از مهم‌ترین ویژگی [[منتظران]] و [[اصحاب]] آن [[حضرت]] است. از‌این‌رو، کسی‌که این ویژگی مهم را دارد دارای پاداش بسیاری است. [[امام علی بن الحسین]] {{ع}} می‌فرماید<ref>{{متن حدیث|"مَنْ ثَبَتَ عَلَی وَلَایَتِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ"}}؛ بحار‌الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۵.</ref>‌: «هر‌ کس در [[زمان غیبت]] [[قائم]] {{ع}} بر [[دوستی]] و ولایت‌پذیری‌ ما ثابت‌قدم بماند، [[خدای عزوجل]] به او [[پاداش]] هزار [[شهید]] بدر‌ و اُحد‌ می‌دهد»<ref>ر.ک. محمد ‌هاشمی، عبدالله، فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی، ص۳۵-۳۶.</ref> و [[امام صادق]] {{ع}} نیز می‌‌فرماید<ref>{{متن حدیث|"طُوبَی لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ"}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>: «خوشا به حال [[دوستان]] [[قائم]] ما که در غیبتش [[ظهور]] او را [[انتظار]] می‌کشند و در ظهورش از او [[اطاعت]] می‌کنند»<ref>ر.ک. گرجیان، محمد مهدی، تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه، ص ۲۰.</ref>.