جز
جایگزینی متن - 'ارایه' به 'ارائه'
جز (جایگزینی متن - '==پرسشهای وابسته== {{پرسمان' به '{{پرسمان') |
جز (جایگزینی متن - 'ارایه' به 'ارائه') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[رحیم لطیفی]]'''، در کتاب ''«[[پرسمان نیابت (کتاب)|پرسمان نیابت]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[رحیم لطیفی]]'''، در کتاب ''«[[پرسمان نیابت (کتاب)|پرسمان نیابت]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«[[توقیع]] اسم مصدر از ماده "وَقَعَ" و در لغت به معنی نشان گذاشتن یا خراش دادن بر پشت حیوان است<ref>وَقَعَ... و منهالتوقیع، و هو أثر الدبَر یظهرالبعیر (نشان خراشیدگی بر پشت شتر) مقاییس اللغة، احمد بن فارس بن زکریا ۱۳۴،۶؛ التوقیع: سَجع بأطراف عظام الدابة منالرکوب (زخم و یا علائمی که در اطراف استخوانهای پشت حیوان است)، ازهری، معجم تهذیب اللغة، ۳۹۳۵،۴.</ref>. | ::::::«[[توقیع]] اسم مصدر از ماده "وَقَعَ" و در لغت به معنی نشان گذاشتن یا خراش دادن بر پشت حیوان است<ref>وَقَعَ... و منهالتوقیع، و هو أثر الدبَر یظهرالبعیر (نشان خراشیدگی بر پشت شتر) مقاییس اللغة، احمد بن فارس بن زکریا ۱۳۴،۶؛ التوقیع: سَجع بأطراف عظام الدابة منالرکوب (زخم و یا علائمی که در اطراف استخوانهای پشت حیوان است)، ازهری، معجم تهذیب اللغة، ۳۹۳۵،۴.</ref>. | ||
::::::[[توقیع]] در اصطلاح عام و مباحث [[مهدویت]] بیمناسبت با معنی لغوی آن نیست، در اصطلاح عام به گفته [[ابن انباری]]: [[توقیع]] نویسی یعنی اینکه مقصود و [[حاجت]] اصلی را از یک نوشته طولانی [[گزینش]] کنند و باقی را حذف کنند، پس در [[حقیقت]] [[توقیع]] نویس یک اثر و نشان و علامتی را در نوشته پدید میآورد<ref>ازهری، معجم تهذیب اللغة، ۳۹۳۵،۴.</ref>. ابن [[فارس]] میگوید: [[توقیع]] چیزی است که به کتاب یا نوشتهای که به پایان رسیده ملحق میشود<ref>ازهری، معجم تهذیب اللغة، ۳۹۳۵،۴؛ ابن فارس، مقاییساللغة، ۱۳۴،۶.</ref>. فخرالدین طریحی معنایی از [[توقیع]] | ::::::[[توقیع]] در اصطلاح عام و مباحث [[مهدویت]] بیمناسبت با معنی لغوی آن نیست، در اصطلاح عام به گفته [[ابن انباری]]: [[توقیع]] نویسی یعنی اینکه مقصود و [[حاجت]] اصلی را از یک نوشته طولانی [[گزینش]] کنند و باقی را حذف کنند، پس در [[حقیقت]] [[توقیع]] نویس یک اثر و نشان و علامتی را در نوشته پدید میآورد<ref>ازهری، معجم تهذیب اللغة، ۳۹۳۵،۴.</ref>. ابن [[فارس]] میگوید: [[توقیع]] چیزی است که به کتاب یا نوشتهای که به پایان رسیده ملحق میشود<ref>ازهری، معجم تهذیب اللغة، ۳۹۳۵،۴؛ ابن فارس، مقاییساللغة، ۱۳۴،۶.</ref>. فخرالدین طریحی معنایی از [[توقیع]] ارائه میدهد که به اصطلاح [[مهدویت]] نزدیک میشود: جواب و پاسخی که در کتاب و یا نوشته پدید میآید؛ [[توقیع]] العسکری از همین باب میباشد<ref>مجمعالبحرین، طریحی، ۵۳۵،۴.</ref>. | ||
::::::مرحوم صدر میفرماید: [[توقیع]] در لسان [[روایات]] ما به همان معنی رایج آن زمان بهکار رفته است یعنی سخنان کوتاهی که بزرگان در پایان [[نامهها]] و درخواستها به منظور پاسخ و حل مشکل مرقوم میداشتند. | ::::::مرحوم صدر میفرماید: [[توقیع]] در لسان [[روایات]] ما به همان معنی رایج آن زمان بهکار رفته است یعنی سخنان کوتاهی که بزرگان در پایان [[نامهها]] و درخواستها به منظور پاسخ و حل مشکل مرقوم میداشتند. | ||
::::::در مباحث روایی و [[مهدویت]] واژه [[توقیع]] بیشتر در مورد مکاتبات و نوشتههای [[امام زمان]] در عصر [[غیبت]] بهکار میرود<ref>صدر، تاریخ الغیبةالصغری، ص ۴۳۴.</ref>، ولی به [[نامه]] دیگر [[امامان]] به ویژه [[امام عسکری]] {{ع}} نیز [[توقیع]] اطلاق شده است<ref>طوسی، اختیار معرفةالرجال، ص ۸۴۴، ح۱۰۸۸.</ref>. | ::::::در مباحث روایی و [[مهدویت]] واژه [[توقیع]] بیشتر در مورد مکاتبات و نوشتههای [[امام زمان]] در عصر [[غیبت]] بهکار میرود<ref>صدر، تاریخ الغیبةالصغری، ص ۴۳۴.</ref>، ولی به [[نامه]] دیگر [[امامان]] به ویژه [[امام عسکری]] {{ع}} نیز [[توقیع]] اطلاق شده است<ref>طوسی، اختیار معرفةالرجال، ص ۸۴۴، ح۱۰۸۸.</ref>. |