جز
جایگزینی متن - 'حضرت حق' به 'حضرت حق'
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "ابتدای این [[امّت]] بهواسطه [[زهد]] و [[یقین]] به [[صلاح]] میرسد، و انتهای آن بهواسطه [[بخل]] و آرزومندی به [[هلاکت]] میرسد" <ref>{{متن حدیث| عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أُمِّهِ فَاطِمَةَ بِنْتِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهَا قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِنَّ صَلَاحَ أَوَّلِ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِالزُّهْدِ وَ الْيَقِينِ وَ هَلَاكَ آخِرِهَا بِالشُّحِّ وَ الْأَمَلِ}}؛بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۰.</ref>؛ | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "ابتدای این [[امّت]] بهواسطه [[زهد]] و [[یقین]] به [[صلاح]] میرسد، و انتهای آن بهواسطه [[بخل]] و آرزومندی به [[هلاکت]] میرسد" <ref>{{متن حدیث| عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أُمِّهِ فَاطِمَةَ بِنْتِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهَا قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِنَّ صَلَاحَ أَوَّلِ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِالزُّهْدِ وَ الْيَقِينِ وَ هَلَاكَ آخِرِهَا بِالشُّحِّ وَ الْأَمَلِ}}؛بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۰.</ref>؛ | ||
#در خبری که آنچه [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از آن [[نهی]] فرمودند را بیان میکند، آمده است: [[خداوند متعال]] میفرماید: [[بهشت]] را بر منّتگذار و [[بخیل]] و [[سخنچین]] [[حرام]] کردم" <ref>{{متن حدیث| فِي خَبَرِ مَنَاهِي النَّبِيِّ{{صل}} قَالَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَرَّمْتُ الْجَنَّةَ عَلَى الْمَنَّانِ وَ الْبَخِيلِ وَ الْقَتَّاتِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۱.</ref>؛ | #در خبری که آنچه [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از آن [[نهی]] فرمودند را بیان میکند، آمده است: [[خداوند متعال]] میفرماید: [[بهشت]] را بر منّتگذار و [[بخیل]] و [[سخنچین]] [[حرام]] کردم" <ref>{{متن حدیث| فِي خَبَرِ مَنَاهِي النَّبِيِّ{{صل}} قَالَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَرَّمْتُ الْجَنَّةَ عَلَى الْمَنَّانِ وَ الْبَخِيلِ وَ الْقَتَّاتِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۱.</ref>؛ | ||
#[[فضل بن ابی قرّه]] گوید: [[امام صادق]]{{ع}} را دیدم که از ابتدای شب تا صبحگاهان [[طواف]] میفرمود، و میگفت: "بار خدایا! مرا از [[بخل]] [[نفس]] خودم محافظت فرما!. [[فضل]] گوید: به [[امام]] عرض کردم: فدایت شوم! نشنیدم که جز از این دعای دیگری داشته باشید! آن [[حضرت]] فرمودند: چه چیزی سختتر و بدتر از [[بخل]] است، که درباره آن دعاکنم؟؛ [[حضرت | #[[فضل بن ابی قرّه]] گوید: [[امام صادق]]{{ع}} را دیدم که از ابتدای شب تا صبحگاهان [[طواف]] میفرمود، و میگفت: "بار خدایا! مرا از [[بخل]] [[نفس]] خودم محافظت فرما!. [[فضل]] گوید: به [[امام]] عرض کردم: فدایت شوم! نشنیدم که جز از این دعای دیگری داشته باشید! آن [[حضرت]] فرمودند: چه چیزی سختتر و بدتر از [[بخل]] است، که درباره آن دعاکنم؟؛ [[حضرت حق]] میفرماید: {{متن قرآن| وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره تغابن، آیه ۱۶.</ref>. <ref>{{متن حدیث| عَنِ الْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَطُوفُ مِنْ أَوَّلِ اللَّيْلِ إِلَى الصَّبَاحِ وَ هُوَ يَقُولُ اللَّهُمَّ قِنِي شُحَّ نَفْسِي فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا سَمِعْتُكَ تَدْعُو بِغَيْرِ هَذَا الدُّعَاءِ قَالَ وَ أَيُّ شَيْءٍ أَشَدُّ مِنْ شُحِّ النَّفْسِ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۱.</ref>. | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "دو [[خوی]] هستند که در هیچ مسلمانی جمع نمیشوند: [[بخل]]، و بدخُلقی" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} خَصْلَتَانِ لَا تَجْتَمِعَانِ فِي مُسْلِمٍ الْبُخْلُ وَ سُوءُ الْخُلُقِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۱.</ref>؛ | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "دو [[خوی]] هستند که در هیچ مسلمانی جمع نمیشوند: [[بخل]]، و بدخُلقی" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} خَصْلَتَانِ لَا تَجْتَمِعَانِ فِي مُسْلِمٍ الْبُخْلُ وَ سُوءُ الْخُلُقِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۱.</ref>؛ | ||
#[[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: "سه چیز است که موجب [[بدبختی]] [[انسان]] میشود: بخلی که [[اطاعت]] شود، هوای نفسی که تبعیّت شود، و آنکه [[انسان]] به خود خوشنود بُوَد"<ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} قَالَ: الْمُوبِقَاتُ ثَلَاثٌ شُحٌّ مُطَاعٌ وَ هَوًى مُتَّبَعٌ وَ إِعْجَابُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۲.</ref>؛ | #[[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: "سه چیز است که موجب [[بدبختی]] [[انسان]] میشود: بخلی که [[اطاعت]] شود، هوای نفسی که تبعیّت شود، و آنکه [[انسان]] به خود خوشنود بُوَد"<ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} قَالَ: الْمُوبِقَاتُ ثَلَاثٌ شُحٌّ مُطَاعٌ وَ هَوًى مُتَّبَعٌ وَ إِعْجَابُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۲.</ref>؛ |