نفاق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[نفاق]] از [[بیماری‌های باطنی]] است که آثار زیانباری دارد مانند:

۱. از بین رفتن [[ایمان]]: [[نفاق]] [[ایمان]] را از بین می‌‌برد و ریشه‌های آن را از بین می‌‌برد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «[[نفاق]]، [[ایمان]] را تباه می‌کند»<ref>غرر الحکم‌، ج ۱، ص۱۹۲.</ref>

۲. دور شدن از [[حکمت]]: [[نفاق]] [[مانع]] [[نزول]] [[حکمت]] بر [[قلب]] [[انسان]] است.[[حکمت]] از [[نعمت‌های ویژه الهی]] است که [[خداوند]] آن را "خیر کثیر" خوانده است<ref>يُؤْتىِ الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ  وَ مَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتىِ‏َ خَيرًْا كَثِيرًا  وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ»؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹. </ref>. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: «[[حکمت]] بر [[قلب]] [[منافق]] نمی‌نشیند مگر آنکه زود بر می‌خیزد». همچنین می‌فرماید: «[[حکمت]]، در جست و جوی [[جایگاه]] خویش، در سینه [[منافق]] بالا و پایین می‌رود تا سرانجام، بر زبان او بنشیند و بیرون رود و [[مؤمن]] آن را بشنود و برباید که به [[حکمت]] سزاوارتر است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْکَلِمَةَ مِنَ الْحِکْمَةِ تَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ نُزُوعاً إِلَی مَظَانِّهَا حَتَّی یَلْفَظَ بِهَا، فَیَسْمَعَهَا الْمُؤْمِنُ، فَیَکُونَ أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها، فَیَلْقِفَهَا}}؛ امالی‌، طوسی، ص۶۲۵.</ref>.

۳. [[بی‌آبرویی در قیامت]]: در [[قیامت]] چهره‌های [[منافق]] [[آشکار]] می‌گردد و آبروی او را می‌ریزد. منافقِ چند چهره در آن روزِ با زبان‌های شعله‌ور در [[آتش]] انداخته می‌‌شود و گفته می‌‌شود: «این همان است که در [[دنیا]] دو روی و دو زبان داشته است»<ref>غرر الحکم‌، ۵/ ۲۳۵</ref>.

۴. [[بی‌اعتمادی مردم]]: از [[آسیب‌های اجتماعی]] [[نفاق]] این است که [[مردم]] به او [[اعتماد]] نمی‌کنند، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «کسی که نفاقش بیش‌تر است، وفاقش معلوم نگردد»<ref>غرر الحکم‌، ۵/ ۲۳۵.</ref>.

۵. [[زشت خویی]]: [[نفاق]] [[اخلاق]] را [[زشت]] می‌‌کند و خوبی‌های [[اخلاقی]] را از بین می‌‌یرد. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: «[[نفاق]]، زشت‌ترین [[خصلت اخلاقی]] است»<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۸.</ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۷-۳۸.</ref>