صلوات در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن قرآن|أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ}}<ref>«بر آنان از پروردگارشان درودها و بخشایشی است و آنانند که رهیافته‌اند» سوره بقره، آیه ۱۵۷.</ref>.

#{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا}}<ref>«اوست آنکه بر شما درود می‌فرستد- و فرشتگانش (نیز)- تا شما را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون برد و با مؤمنان بخشاینده است» سوره احزاب، آیه ۴۳.</ref>.

درآیات فوق این محورها مطرح گردیده است:

# [[تأیید]] [[خداوند]] از عمل گروهی از عرب‌های بادیه‌نشین که [[ایمان به خدا]] و [[روز رستاخیز]] دارند {{متن قرآن|وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«و برخی از تازیان بیابان‌نشین به خداوند و روز بازپسین ایمان دارند» سوره توبه، آیه ۹۹.</ref> به همین [[دلیل]] هیچگاه [[انفاق در راه خدا]] را غرامت و زیان، نمی‌دانند، بلکه با توجه به پاداش‌های وسیع [[الهی]] در این [[جهان]] و سرای دیگر، این کار را [[وسیله]] [[نزدیکی به خدا]] {{متن قرآن|وَيَتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ قُرُبَاتٍ عِنْدَ اللَّهِ}}<ref>«و آنچه هزینه می‌کنند مایه نزدیکی (خود) نزد خداوند» سوره توبه، آیه ۹۹.</ref> و مایه توجه و [[دعای پیامبر]]{{صل}} که [[افتخار]] و [[برکت]] بزرگی است می‌دانند {{متن قرآن|وَصَلَوَاتِ الرَّسُولِ}}<ref>«و دعاهای خیر پیامبر می‌شمارند» سوره توبه، آیه ۹۹.</ref> و [[انفاق در راه خدا]] و توابع آن را - که همان [[درود]] و دعای [[رسول خدا]]{{صل}} به خیر و [[برکت]] است - همه را وسیله‌های [[تقرب]] به [[پروردگار]] می‌دانند. و [[خداوند]] این طرز [[فکر]] آنها را با تأکید فراوان [[تصدیق]] می‌کند و می‌گوید: [[آگاه]] باشید که این انفاق‌ها به طور [[قطع]] مایه [[تقرب]] آنها در پیشگاه [[خداوند]] است {{متن قرآن|أَلَا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَهُمْ}}<ref>«آگاه باشید که این مایه نزدیکی آنهاست» سوره توبه، آیه ۹۹.</ref> و به همین [[دلیل]] [[خدا]] آنان را به زودی در [[رحمت]] خود فرو می‌برد {{متن قرآن|سَيُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ}}<ref>«به زودی خداوند آنان را در (کنف) بخشایش خود در می‌آورد» سوره توبه، آیه ۹۹.</ref>