بنی امیه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

آنان به سبب سکونت در اطراف [[کعبه]] و مرکز [[مکه]] از [[قریش]] [[بطائح]] ([[قریشیان]] مرکز) به شمار می‌‌آمدند <ref>المحبر، ص ۱۶۷؛ مروج الذهب، ج ۲، ص ۶۰۳.</ref>. بعدها با [[فتح مکه]] ([[سال هشتم هجرت]]) برخی از آنان به [[مدینه]] [[مهاجرت]] کردند، چنان که در پایان [[خلافت عثمان]] شمار آنان با [[موالی]] ایشان در آن [[شهر]] حدود ۱۰۰۰ تن دانسته شده است.<ref> المنتظم، ج ۶، ص ۱۲.</ref> با گسترش [[فتوحات]]، بنی‌‌امیه افزون بر [[شام]]، محل [[امارت]] [[یزید‌‌ بن ابی‌‌سفیان]] و برادرش [[معاویه]] و [[جانشینان]] وی<ref> الطبقات، ج ۲، ص ۲۷۲؛ ج ۳، ص ۲۳۶؛ ج ۷، ص ۲۸۵؛ فتوح البلدان، ج ۲، ص ۱۷۸؛ معجم البلدان، ج ۲، ص ۹۶، ۱۳۰، ۲۴۳.</ref>، در [[عراق]]<ref>فتوح البلدان، ج ۲، ص ۳۹۵.</ref> و [[آفریقا]] <ref> معجم البلدان، ج ۴، ص ۴۳۲؛ معجم قبایل العرب، ج ۳، ص ۱۰۹۴.</ref> نیز حضور یافتند. از [[قرن دوم]] به بعد یکی از مراکز عمده تجمع آنان [[اندلس]] بود<ref>معجم البلدان، ج ۲،ص ۱۵۵؛ معجم قبایل العرب، ج ۲، ص ۵۰۶؛ تاریخ دمشق، ج ۵۵، ص ۸۰.</ref> با توجه به اینکه بنی‌‌امیه تا هنگامه [[ظهور اسلام]] در شمار [[بنی عبد مناف]] شمرده می‌‌شدند، در گزارش‌های [[عصر جاهلی]] جز اشاراتی پراکنده، اخباری از بنی امیه به صورت مستقل ارائه نشده است.