بحث:آیا علم معصوم شأنی است یا فعلی؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*گروهی دیگر قائلند، آگاهی پیامبر(صلی الله علیه و آله) و پیشوایان معصوم(علیهم السلام) از هر حادثه و جریانی یک علم فعلی و قهری نیست، بلکه علم مشیتی است که اگر بخواهند آگاه می‌گردند و اگر نخواهند آگاه نمی‌شوند،<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص 160؛ سبحانی، سیدمحمدجعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 80؛ هاشمی، سیدعلی، مکاتبۀ اختصاصی دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت</ref> هر چند معصومین علوم بالفعل زیادی داشته اند مثل علم به امور دینی.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، مکاتبۀ اختصاصی دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت</ref> برخی از روایات دلالت بر مشیتی بودن علم امام دارند.<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص 160؛ مصباح یزدی، محمدتقی، شرح دعای 45 صحیفۀ سجادیه، وبگاه پدیدآورنده؛ رفیعی، ناصر، علم غیب ائمه، دوفصلنامه مطالعات اهل بیت‌شناسی، ص ۱۷ و ۱۸؛ قدردان قراملکی، محمدحسن، امامت، پاسخ به شبهات کلامی، ص 462؛ سبحانی، سیدمحمدجعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 80؛ لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، ماهنامۀ معرفت، ش 48، صفحه؟؟؟؛ نصیری، محمد حسین، گسترۀ علم امام از دیدگاه آیات و روایات، صفحه؟؟؟؛ هاشمی، سیدعلی، مکاتبۀ اختصاصی دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت</ref> معنای این روایات آن است، امامان(علیهم السلام) مقامی دارند که علم به هر چه بخواهند در دسترس ایشان است، اما اگر مصلحت در ندانستن چیزی باشد، کاری نمی‌کنند آنرا بدانند. <ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمدتقی، شرح دعای 45 صحیفۀ سجادیه، وبگاه پدیدآورنده</ref> مثلاً امام صادق(علیه السلام) در روایتی فرمودند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 1، ص 258</ref> «إِذَا أَراد الْإِمام أَن یعلَمَ شَیئاً علَّمه اللَّه ذَلك»<ref>ر.ک. رفیعی، ناصر، علم غیب ائمه، دوفصلنامه مطالعات اهل بیت‌شناسی، ص ۱۷ و ۱۸؛ سبحانی، سیدمحمدجعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 80</ref>