بحث:انجیل: تفاوت میان نسخه‌ها

*پس از [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[یهودیان]] نسخه‌های انجیل را از میان بردند و [[مسیحیان]]، سال‌های بسیار بی کتاب بودند. سرانجام برخی بزرگان [[دینی]] آنان تصمیم گرفتند بنابر محفوظات و شنیده‌های خویش، کتابی برای [[مردم]] فراهم سازند<ref>دائرة المعارف تشیع‌، ۲/ ۵۴۱.</ref>. بدین‌سان، بسیاری کسان برای [[نوشتن]] سخنان و وقایع [[زندگی]] [[حضرت عیسی]]{{ع}} دست به قلم شدند و آثاری آفریدند و شمار این اناجیل به ۶۶ رسید؛ اما در فاصله میان ۴۹۲ تا ۴۹۶ م. پاپ ژیلاسیوس همه آنها را جز چهار انجیل مردود خواند<ref>اعلام قرآن‌، ۲۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>.

*بنابر تحقیقات محققان [[مسلمان]]، نزدیک‌ترین انجیل به آموزه‌های [[قرآن]]، انجیل [[برنابا]] است که بر اثر [[تعصب]] آباء [[کلیسا]] کنار نهاده شد. در این انجیل اشاراتی به [[پیامبر آخرالزمان]] و [[جهانی بودن]] [[دین]] او آمده است. این انجیل را [[حیدر]] قلی خان سردار کابلی به [[فارسی]] برگرانیده است<ref>همان؛ معارف و معاریف‌، ۱/ ۲۷۸.</ref>. زمان تدوین اناجیل اربعه میان سال‌های ۷۰ تا ۱۱۰ م. است<ref>عهدین‌، قرآن و علم‌، ۸۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>.

*[[قرآن کریم]]، هیچ گاه از کلمه "اناجیل" استفاده نکرده است؛ بلکه از "انجیل" یاد می‌کند و از [[آیات قرآنی]] برمی‌آید که [[کتاب آسمانی]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} دستخوش [[تحریف]] شده است<ref>{{متن قرآن|أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُواْ لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۷۵؛ {{متن قرآن| وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره آل عمران،آیه ۷۸؛ {{متن قرآن|فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ وَلاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ}}؛ سوره مائده/ ۱۳ و ۱۴؛ المیزان/ ۳/ ۸ و ۹.</ref>. اینکه اناجیل فعلی پس از زمان [[حضرت عیسی]]{{ع}} و حتی پس از [[حواریون]] پدید آمده‌اند، [[گواهی]] روشن بر این [[حقیقت]] است<ref>اعلام القرآن‌، ۲۳۰؛ تحقیقی در دین مسیح‌، ۲۵- ۳۰.</ref>. نویسندگان برای تألیف اناجیل از دو منبع سود جسته‌اند: یکی [[سنن]] شفاهی [[جماعت]] نخستین [[مسیحی]] که بی [[گمان]] ذهنیات شخصی و تخیلات به این منبع راه یافته است به ویژه اندیشه‌های [[پولس]] که برخی [[صاحب نظران]] او را معمار [[مسیحیت]] کنونی می‌دانند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ‌، ۱۲۴، ۱۲۵ و ۱۴۷؛ بحارالانوار، ۸/ ۳۱۱.</ref>. از اناجیل تنها انجیل [[متی]] به زبان عبری- زبان [[حضرت عیسی]]{{ع}}- بوده که آن نیز در قرن ۱۱ م. مفقود شده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 140-141.</ref>.