عصمت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

نیز روایات صحیح‌السندی وجود دارد که مضمون آنها [[تأیید]] شدن ائمه به وسیله [[روح ایمان]] است<ref>کافی، ج۳، ص۱۶۵ تا ۱۷۲.</ref>. همچنین در [[اخبار]] [[امامیه]] [[عصمت]] از [[زمان]] [[تولد]] تا [[وفات]] یکی از علامت‌های [[شناسایی]] امام است<ref>مناقب آل أبی‌طالب، ج۱، ص۲۵۳: {{متن حدیث|يَلِيَ‏ وِلَادَتَهُ‏ وَ وَفَاتَهُ‏ مَعْصُومٌ‏}}.</ref>. و همچنین بارها و به طور [[متواتر]] در روایات آمده که بر اساس [[آیه]] {{متن قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}<ref>«من تو را پیشوای مردم می‌گمارم. (ابراهیم) گفت: و از فرزندانم (چه کس را)؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد» سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref>[[امامت]] به افراد [[ظالم]] نمی‌رسد، و یکی از بزرگ‌ترین مصادیق [[ظلم]] [[شرک]] به خداست {{متن قرآن|إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref>«شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref> پس هرکس گناهی انجام داده یا لحظه‌ای برای [[بت]] [[سجده]] کرده است، [[لیاقت]] [[مقام امامت]] را ندارد<ref>خصال، ج۱، ص۱۴۹؛ تفسیرالقمی، ص۴۸۹؛ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۱۹۹؛ الإختصاص، ص۲۲؛ أمالی صدوق، ۲۴۰ و ۲۴۱؛ کنزالفوائد، ص۳۴.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۲۲۳-۲۴۰.</ref>

{{منابع}}

# [[پرونده:291506008.jpg|22px]] [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان (کتاب)|'''معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان''']]