آثار قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آثار قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۰

۲۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 «[[روایات]] مختلفی درباره [[روز قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} وجود دارد. در برخی، از نوروز به عنوان روز آغاز [[قیام]]، یاد شده است. برخی [[احادیث]] دیگر [[روز عاشورا]] را روز آغاز [[قیام]] ذکر کرده است. در تعدادی از [[روایات]] روز شنبه ودر تعدادی دیگر، [[جمعه]]، [[روز قیام]] تعیین شده است. در هم زمانی نوروز، با [[عاشورا]] اشکالی به نظر نمی‌رسد؛ زیرا نوروز طبق سال شمسی وعاشورا بر اساس سال قمری [[محاسبه]] می‌شود ویکی شدن این دو روز امکان پذیر است [[وهم]] زمانی این دو روز با [[جمعه]] یا شنبه نیز ممکن است. آن چه مشکل و متعارض به نظر می‌رسد، ذکر دو روز از هفته به عنوان [[روز قیام]] است؛ ولی می‌توان این دسته از [[روایات]] را نیز توجیه کرد؛ زیرا اگر [[سند]] این [[روایات]] صحیح باشد، در این صورت احادیثی که [[جمعه]] را روز [[ظهور]] [[حضرت]]، تعیین کرده است، بر [[روز قیام]] وظهور حمل می‌شود وروایاتی که شنبه را [[روز قیام]] می‌داند، بر استقرار وتثبیت [[نظام الهی]] ونابودی [[مخالفان]] [[تفسیر]] شود. باید توجه داشت که روایاتی که شنبه را [[روز قیام]] می‌داند، از نظر [[سند]] مورد تأمّل است؛ ولی روایاتی که [[جمعه]] را ذکر کرده است، از این نظر ایرادی ندارد. اینک به روایاتی در این باره توجه فرمایید: [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "[[قائم]] ما [[اهل بیت]]، در [[روز جمعه]] [[ظهور]] می‌کند"<ref>اثبات الهداة، ص ۴۹۶؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۹</ref>، [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "گویا [[حضرت قائم]] را می‌بینم که در [[روز عاشورا]]، روز شنبه، میان [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] و [[جبرئیل]] نیز جلوی حضرتش [[ایستاده]] است و [[مردم]] را به [[بیعت]] بااو فرا می‌خواند"<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۷۴؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۵۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰</ref>، [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} روز شنبه که روز عاشور است، [[قیام]] می‌کند؛ روزی که [[امام حسین]]{{ع}} [[شهید]] شد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۵۳؛ طوسی، غیبة، ص ۲۷۴، التهذیب، ج ۴، ص ۳۳۳؛ ملاذ الاخیار، ج ۷، ص ۱۷۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵</ref>. نیز آن [[حضرت]] می‌فرماید: "آیا می‌دانید که این روز -[[عاشورا]]- چه روزی است؟ همان روزی است که [[خداوند]] [[توبه]] [[آدم]] وحوّا را پذیرفت؛ روزی است که [[خداوند]] دریا را برای [[بنی اسرائیل]] شکافت وفرعون وپیروانش را [[غرق]] کرد وموسی بر [[فرعون]] پیروز شده؛ روزی است که [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} متولد شد؛ روزی است که [[خداوند]] [[توبه]] [[قوم]] یونس را پذیرفت؛ روز [[تولد]] [[حضرت عیسی]] است وروزی است که [[امام مهدی|حضرت قائم]] در آن [[روز قیام]] می‌کند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵</ref>. [[روایت]] دیگری نیز به همین مضمون از [[امام باقر]]{{ع}}<ref>التهذیب، ج ۴، ص ۳۰۰؛ ابن طاووس، اقبال، ص ۵۵۸؛ خرائج، ج ۳، ص ۱۱۵۹؛ وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۳۸؛ بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۴؛ ملاذ الاخیار، ج ۷، ص ۱۱۶</ref> [[نقل]] شده است؛ ولی در این [[روایت]] [[وثاقت]] ابن بطائنی که در سلسله [[سند]] آن است، مورد بحث است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "در شب بیست وسوم، به نام [[حضرت مهدی]]{{ع}} ندا داده می‌شود ودر [[روز عاشورا]]، روز [[شهادت]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}}، [[قیام]] می‌کند"<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۷۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰</ref> هم چنین آن [[حضرت]] می‌فرماید: "روز نوروز همان روزی است که [[قائم]] ما [[اهل بیت]] در آن روز [[ظهور]] می‌کند"<ref>المهذب البارع، ج ۱، ص ۱۹۴؛ خاتون آبادی، اربعین، ص ۱۸۷؛ وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۲۲۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۸</ref>
-:::::*'''اعلان [[ظهور]]:''' [[ظهور]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}، ابتدا به وسیله [[منادی آسمانی]] اعلام می‌گردد، آن گاه [[حضرت]] در حالی که پشت به [[کعبه]] داده است، با [[دعوت]] به [[حق]]، [[ظهور]] خود را اعلام می‌کند. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی‌ که منادی از [[آسمان]] ندا می‌دهد: [[حق]] از آنِ [[آل محمد]] است، شما اگر طالب [[هدایت]] وسعادت هستید، به دامان [[آل محمد]]{{صل}} چنگ زنید، [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند"<ref>الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۸؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۲۴</ref> نیز [[امام باقر]]{{ع}} در این زمینه می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکه]] به هنگام [[نماز]] عشا [[ظهور]] می‌کند؛ در حالی که [[پرچم]] وپیراهن وشمشیر [[پیامبر]]{{صل}} را همراه دارد وچون [[نماز]] عشا را خواند، فریاد بر می‌آورد:‌ای [[مردم]]! شما را به ذکر [[خدا]] وبه ایستادنتان در برابر ###[[313]]### (در [[روز قیامت]]) متذکر می‌شوم؛ در حالی که حجّتش را (در [[دنیا]]) بر شما تمام کرده است وپیامبران را [[مبعوث]] نموده و [[قرآن]] را فرو فرستاده است. [[خداوند]] به شما [[فرمان]] می‌دهد که به او [[شرک]] نورزید وفرمانبر او وپیامبرانش باشید. آن چه را [[قرآن]] امر به احیای آن کرده است، [[احیا]] وزنده کنید وآن چه را که امر به نابودی آن کرده است، نابود سازید و [[یاوران]] راه [[هدایت]] باشید و بر [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] [[همکاری]] نمایید؛ زیرا [[دنیا]]، فنا وزوالش فرا رسیده ونفخه وداع سر داده است. من شما را به سوی [[خدا]] و رسولش و عمل به کتاب او ونابودی [[باطل]] واحیا وزنده ساختن [[سیره]] [[پیامبر]]{{صل}} [[دعوت]] می‌کنم. آن گاه در میان سی صد وسیزده نفر از یارانش [[ظهور]] می‌کند"<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۹۵؛ عقد الدرر، ص ۱۴۵؛ سفارینی، لوائح، ج ۲، ص ۱۱؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ صراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۶۲</ref>
+*'''اعلان [[ظهور]]:''' [[ظهور]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}، ابتدا به وسیله [[منادی آسمانی]] اعلام می‌گردد، آن گاه [[حضرت]] در حالی که پشت به [[کعبه]] داده است، با [[دعوت]] به [[حق]]، [[ظهور]] خود را اعلام می‌کند. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی‌ که منادی از [[آسمان]] ندا می‌دهد: [[حق]] از آنِ [[آل محمد]] است، شما اگر طالب [[هدایت]] وسعادت هستید، به دامان [[آل محمد]]{{صل}} چنگ زنید، [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند"<ref>الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۸؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۲۴</ref> نیز [[امام باقر]]{{ع}} در این زمینه می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکه]] به هنگام [[نماز]] عشا [[ظهور]] می‌کند؛ در حالی که [[پرچم]] وپیراهن وشمشیر [[پیامبر]]{{صل}} را همراه دارد وچون [[نماز]] عشا را خواند، فریاد بر می‌آورد:‌ای [[مردم]]! شما را به ذکر [[خدا]] وبه ایستادنتان در برابر ###[[313]]### (در [[روز قیامت]]) متذکر می‌شوم؛ در حالی که حجّتش را (در [[دنیا]]) بر شما تمام کرده است وپیامبران را [[مبعوث]] نموده و [[قرآن]] را فرو فرستاده است. [[خداوند]] به شما [[فرمان]] می‌دهد که به او [[شرک]] نورزید وفرمانبر او وپیامبرانش باشید. آن چه را [[قرآن]] امر به احیای آن کرده است، [[احیا]] وزنده کنید وآن چه را که امر به نابودی آن کرده است، نابود سازید و [[یاوران]] راه [[هدایت]] باشید و بر [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] [[همکاری]] نمایید؛ زیرا [[دنیا]]، فنا وزوالش فرا رسیده ونفخه وداع سر داده است. من شما را به سوی [[خدا]] و رسولش و عمل به کتاب او ونابودی [[باطل]] واحیا وزنده ساختن [[سیره]] [[پیامبر]]{{صل}} [[دعوت]] می‌کنم. آن گاه در میان سی صد وسیزده نفر از یارانش [[ظهور]] می‌کند"<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۹۵؛ عقد الدرر، ص ۱۴۵؛ سفارینی، لوائح، ج ۲، ص ۱۱؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ صراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۶۲</ref>
-:::::*'''[[ شعار پرچم امام مهدی در زمان قیام چیست؟ (پرسش)|شعار پرچم قیام]]:''' هر [[حکومتی]] دارای پرچمی‌ است که به وسیله آن شناخته می‌شود و [[قیام‌ها]] و [[انقلاب‌ها]] نیز از [[پرچم]] مخصوصی برخوردارند که آرم آن تا حدودی نمایانگر اهداف رهبرانش می‌باشد. [[انقلاب جهانی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز [[پرچم]] مخصوصی دارد وبر آن شعاری نقش بسته است. البته هر چند درباره [[شعار]] [[پرچم]] آن [[حضرت]] [[اختلاف]] است، ولی نکته‌ای در همه اقوال مشترک است وآن این که [[مردم]] را به [[فرمانبری]] از حضرتش [[دعوت]] می‌کند<ref>امام باقر{{ع}} به ابوحمزه فرمود: «گویا قائم اهل بیتم را می بینم که وارد نجف می‌شود وهنگامی که به بالاترین نقطه نجف رسید، پرچم رسول خدا{{صل}} را می گشاید. زمانی که پرچم باز شد، فرشتگانی که در جنگ بدر حضور داشتند، بر او فرودمی آیند»؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۱۰۳؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۸؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۲؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۲۰۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶</ref> اینک به ذکر چند نمونه در این باره بسنده می‌کنیم: در روایتی آمده است: "بر روی [[پرچم]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نوشته شده است: "گوش شنوا داشته باشید واز حضرتش [[اطاعت]] کنید"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۵</ref> در جای دیگری می‌خوانیم: "[[شعار]] [[پرچم]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}{{عربی|"الْبَيْعَةُ لِلَّهِ‏ "}} <ref>بیعت برای خدا می‌باشد؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۸، القول المختصر، ص ۲۴؛ ینابیع المودّه، ص ۴۳۵؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۲۱۰</ref>
+*'''[[ شعار پرچم امام مهدی در زمان قیام چیست؟ (پرسش)|شعار پرچم قیام]]:''' هر [[حکومتی]] دارای پرچمی‌ است که به وسیله آن شناخته می‌شود و [[قیام‌ها]] و [[انقلاب‌ها]] نیز از [[پرچم]] مخصوصی برخوردارند که آرم آن تا حدودی نمایانگر اهداف رهبرانش می‌باشد. [[انقلاب جهانی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز [[پرچم]] مخصوصی دارد وبر آن شعاری نقش بسته است. البته هر چند درباره [[شعار]] [[پرچم]] آن [[حضرت]] [[اختلاف]] است، ولی نکته‌ای در همه اقوال مشترک است وآن این که [[مردم]] را به [[فرمانبری]] از حضرتش [[دعوت]] می‌کند<ref>امام باقر{{ع}} به ابوحمزه فرمود: «گویا قائم اهل بیتم را می بینم که وارد نجف می‌شود وهنگامی که به بالاترین نقطه نجف رسید، پرچم رسول خدا{{صل}} را می گشاید. زمانی که پرچم باز شد، فرشتگانی که در جنگ بدر حضور داشتند، بر او فرودمی آیند»؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۱۰۳؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۸؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۲؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۲۰۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶</ref> اینک به ذکر چند نمونه در این باره بسنده می‌کنیم: در روایتی آمده است: "بر روی [[پرچم]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نوشته شده است: "گوش شنوا داشته باشید واز حضرتش [[اطاعت]] کنید"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۵</ref> در جای دیگری می‌خوانیم: "[[شعار]] [[پرچم]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}{{عربی|"الْبَيْعَةُ لِلَّهِ‏ "}} <ref>بیعت برای خدا می‌باشد؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۸، القول المختصر، ص ۲۴؛ ینابیع المودّه، ص ۴۳۵؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۲۱۰</ref>
-:::::*'''[[خرسندی]] جهانیان از [[قیام]]:''' از [[روایات]] فهمیده می‌شود که [[قیام]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} موجب [[خرسندی]] [[انسان‌ها]] می‌شود. این [[شادی]] ورضایت به اشکال گوناگونی بیان شده است. در بعضی [[روایات]]، سخن از [[شادی]] اهل [[زمین]] وآسمان است ودر برخی دیگر از [[شادی]] مردگان سخن به میان آمده است. در روایتی، از استقبال [[مردم]] از [[قیام]] بحث شده است ودر [[روایت]] دیگر از آرزوی [[مردم]] برای زنده شدن مردگانشان پرده بر می‌دارد. در این جا با ذکر چند [[روایت]]، نمونه‌هایی از آن را بازگو می‌کنیم: [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "همه اهل [[آسمان]] وزمین، پرندگان، حیوانات درنده وماهیان دریا، از [[ظهور]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} شاد وخرسند می‌شوند"<ref>عقدالدرر، ص ۸۴، ۱۴۹؛ البیان، ص ۱۱۸؛ حاکم، مستدرک، ج ۴، ص ۴۳۱؛ الدر المنثور، ج ۶، ص ۵۰؛ نور الابصار، ص ۱۷۰؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۲؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۵۰</ref> [[امام علی|امیر مؤمنان علی]]{{ع}} در این باره می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند، نام مبارکش بر سر زبان‌ها خواهد بود ووجود [[مردم]] سرشار از [[عشق]] به [[مهدی]] است؛ به گونه‌ای که جز نام او، هیچ نامی‌ در یاد و زبان آنان نیست و با [[دوستی]] او، [[روح]] خود را سیراب می‌کنند"<ref>الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۸؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۲۴</ref> در [[روایت]] تعبیر {{عربی|"یشربون حبّه"}}<ref>محبتش را می‌نوشند</ref>»، آمده است که در آن، علاقه به جضرت را به [[آب]] یا مایع نوشیدنی گوارایی [[تشبیه]] کرده است که [[مردم]] با کمال میل آن را می‌نوشند وعشق به [[مهدی]] در وجودشان نفوذ می‌کند. [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} ضمن بر شمردن حوادث تلخ وفتنه‌های [[پیش از ظهور]]، درباره [[گشایش]] وفَرَج [[پس از ظهور]] می‌فرماید: "در آن هنگام فَرَج وگشایش بر [[مردم]] می‌رسد؛ به طوری که مردگان آرزوی [[زندگی]] دوباره می‌کنند"<ref>خرائج، ج ۳، ص ۱۱۶۹؛ طوسی، غیبة، ص ۲۶۸</ref> [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این باره می‌فرماید: "گویا [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را می‌بینم که بر فراز [[منبر]] [[کوفه]] نشسته است وزره [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} را بر تن دارد". آن گاه برخی از حالات حضرتش را بازگو کرد ودر ادامه فرمود: "هیچ مؤمنی در [[قبر]] نمی‌ماند، مگر آن که آن [[شادی]] وسرور در قبرش وارد می‌شود؛ به گونه‌ای که مردگان به [[دیدار]] یک دیگر می‌روند وظهور حضرتش را به هم دیگر تبریک می‌گویند". در برخی از [[روایات]] عبارت "تلک الفرجة آمده است؛ یعنی گشایشی در امور" برزخیان نیز به [[برکت ظهور]] [[حضرت]] پدید می‌آید وطبق این [[نقل]]، [[عظمت]] [[نهضت]] ورهبری [[قیام]] به اندازه‌ای است که بر [[ارواح]] نیز تأثیر می‌گذارد <ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۳۰</ref>
+*'''[[خرسندی]] جهانیان از [[قیام]]:''' از [[روایات]] فهمیده می‌شود که [[قیام]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} موجب [[خرسندی]] [[انسان‌ها]] می‌شود. این [[شادی]] ورضایت به اشکال گوناگونی بیان شده است. در بعضی [[روایات]]، سخن از [[شادی]] اهل [[زمین]] وآسمان است ودر برخی دیگر از [[شادی]] مردگان سخن به میان آمده است. در روایتی، از استقبال [[مردم]] از [[قیام]] بحث شده است ودر [[روایت]] دیگر از آرزوی [[مردم]] برای زنده شدن مردگانشان پرده بر می‌دارد. در این جا با ذکر چند [[روایت]]، نمونه‌هایی از آن را بازگو می‌کنیم: [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "همه اهل [[آسمان]] وزمین، پرندگان، حیوانات درنده وماهیان دریا، از [[ظهور]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} شاد وخرسند می‌شوند"<ref>عقدالدرر، ص ۸۴، ۱۴۹؛ البیان، ص ۱۱۸؛ حاکم، مستدرک، ج ۴، ص ۴۳۱؛ الدر المنثور، ج ۶، ص ۵۰؛ نور الابصار، ص ۱۷۰؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۲؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۵۰</ref> [[امام علی|امیر مؤمنان علی]]{{ع}} در این باره می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند، نام مبارکش بر سر زبان‌ها خواهد بود ووجود [[مردم]] سرشار از [[عشق]] به [[مهدی]] است؛ به گونه‌ای که جز نام او، هیچ نامی‌ در یاد و زبان آنان نیست و با [[دوستی]] او، [[روح]] خود را سیراب می‌کنند"<ref>الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۸؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۲۴</ref> در [[روایت]] تعبیر {{عربی|"یشربون حبّه"}}<ref>محبتش را می‌نوشند</ref>»، آمده است که در آن، علاقه به جضرت را به [[آب]] یا مایع نوشیدنی گوارایی [[تشبیه]] کرده است که [[مردم]] با کمال میل آن را می‌نوشند وعشق به [[مهدی]] در وجودشان نفوذ می‌کند. [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} ضمن بر شمردن حوادث تلخ وفتنه‌های [[پیش از ظهور]]، درباره [[گشایش]] وفَرَج [[پس از ظهور]] می‌فرماید: "در آن هنگام فَرَج وگشایش بر [[مردم]] می‌رسد؛ به طوری که مردگان آرزوی [[زندگی]] دوباره می‌کنند"<ref>خرائج، ج ۳، ص ۱۱۶۹؛ طوسی، غیبة، ص ۲۶۸</ref> [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این باره می‌فرماید: "گویا [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را می‌بینم که بر فراز [[منبر]] [[کوفه]] نشسته است وزره [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} را بر تن دارد". آن گاه برخی از حالات حضرتش را بازگو کرد ودر ادامه فرمود: "هیچ مؤمنی در [[قبر]] نمی‌ماند، مگر آن که آن [[شادی]] وسرور در قبرش وارد می‌شود؛ به گونه‌ای که مردگان به [[دیدار]] یک دیگر می‌روند وظهور حضرتش را به هم دیگر تبریک می‌گویند". در برخی از [[روایات]] عبارت "تلک الفرجة آمده است؛ یعنی گشایشی در امور" برزخیان نیز به [[برکت ظهور]] [[حضرت]] پدید می‌آید وطبق این [[نقل]]، [[عظمت]] [[نهضت]] ورهبری [[قیام]] به اندازه‌ای است که بر [[ارواح]] نیز تأثیر می‌گذارد <ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۳۰</ref>
-:::::*'''[[نجات]] محرومان:''' شکی نیست که [[قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} موجب برقراری [[عدالت]] و ریشه کن شدن همه محرومیت‌ها از [[جامعه بشری]] می‌گردد؛ در این قسمت به اقداماتی که [[حضرت]] به [[هنگام قیام]] برای ستمدیدگان ومحرومان انجام می‌دهد، به گونه‌ای که باعث [[پناه]] آوردن محرومان به او می‌شود خواهیم پرداخت. [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی ‌اسلام]]{{صل}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از [[امّت]] من، [[ظهور]] می‌کند؛ [[خداوند]] او را به عنوان فریاد رس [[انسان‌ها]] می‌فرستد. آن زمان [[مردم]] در [[نعمت]] به سر خواهند برد"<ref>عقد الدرر، ص ۱۶۷</ref> [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فریادرسی را محدود به [[طایفه]] یا ملیت خاصی نکرده است؛ بلکه باتعبیر کلمه ناس ([[مردم]])، آن [[حضرت]] را رهایی بخش همه [[انسان‌ها]] می‌داند. از این رو، پیش از ظهورش، شرایط به گونه‌ای می‌شود که همه انسان‌های [[جهان]] آرزوی ظهورش را دارند. [[جابر]] می‌گوید: [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[حضرت مهدی]] در [[مکه]] [[ظهور]] می‌کند... [[خداوند]] سرزمین [[حجاز]] را (به دست او) می‌گشاید و [[حضرت]] [[زندانیان]] [[بنی هاشم]] را از زندان آزآدمی‌سازد"<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۹۵؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ الفتاوی الحدیثیه، ص ۳۱؛ القول المختصر، ص ۲۳</ref> [[ابو ارطات]] می‌گوید: [[حضرت مهدی]] (از [[مکه]]) عازم [[مدینه]] می‌شود وزندانیان [[بنی هاشم]] را رهایی می‌بخشد. آن گاه به [[کوفه]] می‌رود وزندانیان [[بنی هاشم]] را آزاد می‌سازد<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۸۳؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۷؛ متقی هندی، برهان، ص ۱۱۸؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴</ref> [[شعرانی]] می‌گوید: هنگامی‌ که [[حضرت مهدی]]{{ع}} به [[مغرب]] [[زمین]] می‌رسد، [[مردم]] [[اندلس]] به سوی او رفته، می‌گویند:‌ای [[ولی الله]] (وحجّت [[خدا]])! جزیره [[اندلس]] را [[یاری]] کن که خود ومردمش هلاک شده‌اند<ref>قرطبی، مختصر تذکره، ص ۱۲۸؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۲۶۰</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۵۱ -۵۴.</ref>.
+*'''[[نجات]] محرومان:''' شکی نیست که [[قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} موجب برقراری [[عدالت]] و ریشه کن شدن همه محرومیت‌ها از [[جامعه بشری]] می‌گردد؛ در این قسمت به اقداماتی که [[حضرت]] به [[هنگام قیام]] برای ستمدیدگان ومحرومان انجام می‌دهد، به گونه‌ای که باعث [[پناه]] آوردن محرومان به او می‌شود خواهیم پرداخت. [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی ‌اسلام]]{{صل}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از [[امّت]] من، [[ظهور]] می‌کند؛ [[خداوند]] او را به عنوان فریاد رس [[انسان‌ها]] می‌فرستد. آن زمان [[مردم]] در [[نعمت]] به سر خواهند برد"<ref>عقد الدرر، ص ۱۶۷</ref> [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فریادرسی را محدود به [[طایفه]] یا ملیت خاصی نکرده است؛ بلکه باتعبیر کلمه ناس ([[مردم]])، آن [[حضرت]] را رهایی بخش همه [[انسان‌ها]] می‌داند. از این رو، پیش از ظهورش، شرایط به گونه‌ای می‌شود که همه انسان‌های [[جهان]] آرزوی ظهورش را دارند. [[جابر]] می‌گوید: [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[حضرت مهدی]] در [[مکه]] [[ظهور]] می‌کند... [[خداوند]] سرزمین [[حجاز]] را (به دست او) می‌گشاید و [[حضرت]] [[زندانیان]] [[بنی هاشم]] را از زندان آزآدمی‌سازد"<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۹۵؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ الفتاوی الحدیثیه، ص ۳۱؛ القول المختصر، ص ۲۳</ref> [[ابو ارطات]] می‌گوید: [[حضرت مهدی]] (از [[مکه]]) عازم [[مدینه]] می‌شود وزندانیان [[بنی هاشم]] را رهایی می‌بخشد. آن گاه به [[کوفه]] می‌رود وزندانیان [[بنی هاشم]] را آزاد می‌سازد<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۸۳؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۷؛ متقی هندی، برهان، ص ۱۱۸؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴</ref> [[شعرانی]] می‌گوید: هنگامی‌ که [[حضرت مهدی]]{{ع}} به [[مغرب]] [[زمین]] می‌رسد، [[مردم]] [[اندلس]] به سوی او رفته، می‌گویند:‌ای [[ولی الله]] (وحجّت [[خدا]])! جزیره [[اندلس]] را [[یاری]] کن که خود ومردمش هلاک شده‌اند<ref>قرطبی، مختصر تذکره، ص ۱۲۸؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۲۶۰</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۵۱ -۵۴.</ref>.
 == پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==