←تحقیق
(←تحقیق) |
(←تحقیق) |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
از این روایت نیز وثاقت وی فهمیده میشود: {{متن حدیث|عَلِيُّ بْنُ مَهْزِيَارَ قَالَ كَتَبَ إِلَيْهِ إِبْرَاهِيمُ بْنُ عُقْبَةَ عِنْدَنَا جَوَارِبُ وَ تِكَكٌ تُعْمَلُ مِنْ وَبَرِ الْأَرَانِبِ فَهَلْ تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِي وَبَرِ الْأَرَانِبِ مِنْ غَيْرِ ضَرُورَةٍ وَ لَا تَقِيَّةٍ فَكَتَبَ{{ع}} لَا تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا}}<ref>الکافی، ج۳، ص۳۹۹، ح۹.</ref>؛ | از این روایت نیز وثاقت وی فهمیده میشود: {{متن حدیث|عَلِيُّ بْنُ مَهْزِيَارَ قَالَ كَتَبَ إِلَيْهِ إِبْرَاهِيمُ بْنُ عُقْبَةَ عِنْدَنَا جَوَارِبُ وَ تِكَكٌ تُعْمَلُ مِنْ وَبَرِ الْأَرَانِبِ فَهَلْ تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِي وَبَرِ الْأَرَانِبِ مِنْ غَيْرِ ضَرُورَةٍ وَ لَا تَقِيَّةٍ فَكَتَبَ{{ع}} لَا تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا}}<ref>الکافی، ج۳، ص۳۹۹، ح۹.</ref>؛ | ||
[[فقیه]] بزرگ مرحوم [[محقق داماد]] پس از [[نقل حدیث]]: {{عربی|قد یمكن توثیق السند بأن ابن مهزیار من الأجلاء و الثقات، و هو نسب الكتابة إلی إبراهیم بن عقبة فلو لم یثبت له أنه كتب لم ینسب إلیه، فلا بد من أن یكون قد رآها أو ثبت له ذلك بالوثاقة بأن أخبره إبراهیم نفسه بأنه كتب و كان إبراهیم ممن یثق به ابن مهزیار، و من المعلوم أن [[وثوق]] مثل ابن مهزیار بشخص لیس أقل و لا أنزل من توثیق بعض أهل الرجال كالنجاشی له. و كیف كان: إن الإسناد الجزمی للمكاتبة إلی إبراهیم دال علی أنه ثبت لابن مهزیار أنه الكاتب، فلا كلام حینئ فیه | [[فقیه]] بزرگ مرحوم [[محقق داماد]] پس از [[نقل حدیث]]: {{عربی|قد یمكن توثیق السند بأن ابن مهزیار من الأجلاء و الثقات، و هو نسب الكتابة إلی إبراهیم بن عقبة فلو لم یثبت له أنه كتب لم ینسب إلیه، فلا بد من أن یكون قد رآها أو ثبت له ذلك بالوثاقة بأن أخبره إبراهیم نفسه بأنه كتب و كان إبراهیم ممن یثق به ابن مهزیار، و من المعلوم أن [[وثوق]] مثل ابن مهزیار بشخص لیس أقل و لا أنزل من توثیق بعض أهل الرجال كالنجاشی له. و كیف كان: إن الإسناد الجزمی للمكاتبة إلی إبراهیم دال علی أنه ثبت لابن مهزیار أنه الكاتب، فلا كلام حینئ فیه}} | ||
و أما المكتوب إلیه: فمن المحتمل بعیداً غایة البعد أنه غیر الإمام{{ع}} إذ لا ینقل ابن مهزیار كتابة عادیة لا جدوی فیها من جهة التشریع أصلاً، فالموثوق به هو كونه المعصوم{{عم}} فمعه لا نقاش فی السند | {{عربی|و أما المكتوب إلیه: فمن المحتمل بعیداً غایة البعد أنه غیر الإمام{{ع}} إذ لا ینقل ابن مهزیار كتابة عادیة لا جدوی فیها من جهة التشریع أصلاً، فالموثوق به هو كونه المعصوم{{عم}} فمعه لا نقاش فی السند}} | ||
و أما المتن: فظاهرة المنع فیما لا ضرورة عند العمل و لا اتقاء عند الإمتثال و المراد من التقیة هنا هو تقیة المكلف فی مقام العمل، لا اتقاء الإمام{{ع}} فی موطن الحكم و بیان الواقع، كما سیتضح المیز بینهما، فارتقب}}<ref>کتاب الصلاه، آیت الله جوادی آملی، تقریرات درس آیت الله محقق داماد، ج۲، ص۲۸۰.</ref>. | {{عربی|و أما المتن: فظاهرة المنع فیما لا ضرورة عند العمل و لا اتقاء عند الإمتثال و المراد من التقیة هنا هو تقیة المكلف فی مقام العمل، لا اتقاء الإمام{{ع}} فی موطن الحكم و بیان الواقع، كما سیتضح المیز بینهما، فارتقب}}<ref>کتاب الصلاه، آیت الله جوادی آملی، تقریرات درس آیت الله محقق داماد، ج۲، ص۲۸۰.</ref>. | ||
بر پایه بعضی [[احادیث]]، ابراهیم بن عقبه نه تنها دارای [[ثبات قدم]] در [[اعتقاد]] به [[مذهب]] [[حق]] بوده، در برابر جریانهای [[فکری]] [[باطل]] نیز بیتفاوت نبوده است. این [[روایت]] که در [[رجال]] کشی نقل شده، [[شاهد]] این مدعا است: {{متن حدیث|حَمْدَوَيْهِ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُقْبَةَ، قَالَ:، كَتَبْتُ إِلَيْهِ يَعْنِي أَبَا الْحَسَنِ{{ع}} جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ عَرَفْتَ بُغْضَ هَذِهِ الْمَمْطُورَةِ أَ فَأَقْنُتُ عَلَيْهِمْ فِي صَلَاتِي قَالَ نَعَمْ اقْنُتْ عَلَيْهِمْ فِي صَلَاتِكَ}}<ref>رجال الکشی (اختیار معرفة الرجال)، ص۴۶۰، ح۸۷۵.</ref>؛ ابراهیم بن عقبه میگوید: به [[امام هادی]]{{ع}} نوشتم که من این سگهای [[باران]] خورده<ref>فرقة واقفیه مراد است که از آنها به کلاب ممطورة تعبیر شده است.</ref> را میشناسم؟ آیا در [[قنوت]] [[نماز]] بر آنها [[نفرین]] کنم؟ [[حضرت]] در جواب فرمود: آری! در قنوت نماز بر آنها نفرین کن.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۴۱۵-۴۱۸.</ref> | بر پایه بعضی [[احادیث]]، ابراهیم بن عقبه نه تنها دارای [[ثبات قدم]] در [[اعتقاد]] به [[مذهب]] [[حق]] بوده، در برابر جریانهای [[فکری]] [[باطل]] نیز بیتفاوت نبوده است. این [[روایت]] که در [[رجال]] کشی نقل شده، [[شاهد]] این مدعا است: {{متن حدیث|حَمْدَوَيْهِ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُقْبَةَ، قَالَ:، كَتَبْتُ إِلَيْهِ يَعْنِي أَبَا الْحَسَنِ{{ع}} جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ عَرَفْتَ بُغْضَ هَذِهِ الْمَمْطُورَةِ أَ فَأَقْنُتُ عَلَيْهِمْ فِي صَلَاتِي قَالَ نَعَمْ اقْنُتْ عَلَيْهِمْ فِي صَلَاتِكَ}}<ref>رجال الکشی (اختیار معرفة الرجال)، ص۴۶۰، ح۸۷۵.</ref>؛ ابراهیم بن عقبه میگوید: به [[امام هادی]]{{ع}} نوشتم که من این سگهای [[باران]] خورده<ref>فرقة واقفیه مراد است که از آنها به کلاب ممطورة تعبیر شده است.</ref> را میشناسم؟ آیا در [[قنوت]] [[نماز]] بر آنها [[نفرین]] کنم؟ [[حضرت]] در جواب فرمود: آری! در قنوت نماز بر آنها نفرین کن.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۴۱۵-۴۱۸.</ref> |