←اسلام تمیمی‌ها
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
به دلیل فاصله زیاد قلمرو بنی تمیم از [[حجاز]]، در آغاز [[ظهور اسلام]]، افراد این [[قبیله]] [[ارتباط]] نزدیک و مستقیمی با اسلام و [[مسلمانان]] پیدا نکردند و فقط پس از [[حاکمیت اسلام]] بر [[مکه]] و [[مدینه]]، بزرگان تمیم به [[فکر]] هم پیمانی با [[پیامبر]]{{صل}} افتادند؛ بنابراین، وجود شمار معدودی از تمیمی‌ها یا حُلَفای آنان، مانند: [[خَبّاب بن اَرَت]] و [[واقد بن عبدالله]] که در [[هجرت]] به یثرب<ref>ابن حبیب، المحبر، ص۷۳؛ مقدسی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۴۶.</ref> و نبردهای [[بدر]] و [[احد]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبرى، ج۳، ص۱۲۲؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۳، ص۲۴۹.</ref> شرکت داشتند، «اسماء» دختر [[سلامه دارمی]]، «زینب» دختر [[حارث بن خالد]] و دو خواهرش «عایشه» و «فاطمه» و «امّ حبیب» دختر [[سعید بن یربوع]]<ref>عبدالله محمود حسین، قبیلة تمیم عبر العصور، ص۹۷. </ref> در ردیف مسلمانانِ اولیه را باید حاصل اقدامات فردی و بی‌ارتباط با [[گرایش]] جمعیِ بنی تمیم دانست، چنانکه در میان [[مشرکان]] هم افرادی وابسته به بنی تمیم یافت می‌‌شدند.<ref>عبدالله محمود حسین، قبیلة تمیم عبر العصور، ص۱۰۲</ref> با این همه، برخی از گزارشات از عرضه [[اسلام]] بر [[بنی تمیم]] قبل از "[[عام الوفود]]" حکایت دارد. بر پایه یکی از این گزارشات، [[بخاری]] به اعزام فردی از جانب [[پیامبر]]{{صل}} به میان [[قوم]] [[احنف بن قیس]] ([[بنی سعد]]) اشاره کرده است. وی در باره نتیجه این [[دعوت]] به همین اکتفا کرده که [[احنف]] گفت: «این [[داعی]] به خیر می‌‌خواند و چون این سخن به [[گوش]] پیامبر{{صل}} رسید احنف را [[دعا]] کرد». <ref>بخاری، التاریخ الصغیر، ج ۱، ص۱۸۵؛ قس بلاذری، انساب الاشراف، ج ۱۱، ص۳۸۹.</ref> | به دلیل فاصله زیاد قلمرو بنی تمیم از [[حجاز]]، در آغاز [[ظهور اسلام]]، افراد این [[قبیله]] [[ارتباط]] نزدیک و مستقیمی با اسلام و [[مسلمانان]] پیدا نکردند و فقط پس از [[حاکمیت اسلام]] بر [[مکه]] و [[مدینه]]، بزرگان تمیم به [[فکر]] هم پیمانی با [[پیامبر]]{{صل}} افتادند؛ بنابراین، وجود شمار معدودی از تمیمی‌ها یا حُلَفای آنان، مانند: [[خَبّاب بن اَرَت]] و [[واقد بن عبدالله]] که در [[هجرت]] به یثرب<ref>ابن حبیب، المحبر، ص۷۳؛ مقدسی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۴۶.</ref> و نبردهای [[بدر]] و [[احد]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبرى، ج۳، ص۱۲۲؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۳، ص۲۴۹.</ref> شرکت داشتند، «اسماء» دختر [[سلامه دارمی]]، «زینب» دختر [[حارث بن خالد]] و دو خواهرش «عایشه» و «فاطمه» و «امّ حبیب» دختر [[سعید بن یربوع]]<ref>عبدالله محمود حسین، قبیلة تمیم عبر العصور، ص۹۷. </ref> در ردیف مسلمانانِ اولیه را باید حاصل اقدامات فردی و بی‌ارتباط با [[گرایش]] جمعیِ بنی تمیم دانست، چنانکه در میان [[مشرکان]] هم افرادی وابسته به بنی تمیم یافت می‌‌شدند.<ref>عبدالله محمود حسین، قبیلة تمیم عبر العصور، ص۱۰۲</ref> با این همه، برخی از گزارشات از عرضه [[اسلام]] بر [[بنی تمیم]] قبل از "[[عام الوفود]]" حکایت دارد. بر پایه یکی از این گزارشات، [[بخاری]] به اعزام فردی از جانب [[پیامبر]]{{صل}} به میان [[قوم]] [[احنف بن قیس]] ([[بنی سعد]]) اشاره کرده است. وی در باره نتیجه این [[دعوت]] به همین اکتفا کرده که [[احنف]] گفت: «این [[داعی]] به خیر می‌‌خواند و چون این سخن به [[گوش]] پیامبر{{صل}} رسید احنف را [[دعا]] کرد». <ref>بخاری، التاریخ الصغیر، ج ۱، ص۱۸۵؛ قس بلاذری، انساب الاشراف، ج ۱۱، ص۳۸۹.</ref> | ||
در سال هشتم، افرادی از بنی تمیم به انبوه [[سپاهیان]] اسلام که عازم [[فتح مکه]] بودند پیوستند.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۱۲۸؛ زرکلی، الاعلام، ج۲، ص۵؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج ۴، ص۶۳؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۳، ص۵۲.</ref> اما [[اسلام آوردن]] جمعی و عمومی بنی تمیم در سال نهم یا "سنة الوفود" و در پی [[مقاومت]] ناموفق آنان در برابر عاملین وصول [[زکات]]، که به [[اسارت]] جمعی از آنان توسط [[مسلمانان]] انجامید، صورت پذیرفت. [[وفد]] [[تمیم]] در شمار نخستین وفدهایی بود که در این سال به پیامبر{{صل}} [[ایمان]] آورد و اعلام [[وفاداری]] کرد. در این وفد، بسیاری از بزرگان و مشاهیر بنی تمیم مانند [[قیس بن | در سال هشتم، افرادی از بنی تمیم به انبوه [[سپاهیان]] اسلام که عازم [[فتح مکه]] بودند پیوستند.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۱۲۸؛ زرکلی، الاعلام، ج۲، ص۵؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج ۴، ص۶۳؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۳، ص۵۲.</ref> اما [[اسلام آوردن]] جمعی و عمومی بنی تمیم در سال نهم یا "سنة الوفود" و در پی [[مقاومت]] ناموفق آنان در برابر عاملین وصول [[زکات]]، که به [[اسارت]] جمعی از آنان توسط [[مسلمانان]] انجامید، صورت پذیرفت. [[وفد]] [[تمیم]] در شمار نخستین وفدهایی بود که در این سال به پیامبر{{صل}} [[ایمان]] آورد و اعلام [[وفاداری]] کرد. در این وفد، بسیاری از بزرگان و مشاهیر بنی تمیم مانند [[قیس بن عاصم منقری]]، [[اقرع بن حابس]]،<ref>ابن سعد، الطبقات الکبرى، ج۲، ص۱۵۳-۱۵۶؛ ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۵۴؛ خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفه، ص۴۵.</ref> [[عطارد بن حاجب بن زراره]] و [[زبرقان بن بدر]]<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۳، ص۱۱۵.</ref> حضور داشتند.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۳، ص۱۱۵.</ref> این گروه به سبب [[خوی]] [[خشن]] بیابانی و ناآشنایی با [[آداب]] [[زندگی اجتماعی]]، در بدو ورود به این [[شهر]]، از پشت [[خانه پیامبر]]{{صل}}، ایشان را به آواز بلند خطاب قرار دادند که بواسطه این عمل نابخردانه، [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ}}<ref>«به راستی آنان که تو را از پشت (در) اتاق‌ها صدا می‌زنند، بیشترشان خرد نمی‌ورزند» سوره حجرات، آیه ۴.</ref> درباره ایشان نازل شد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبرى،ج۱، ص۲۹۳-۲۹۴؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۲۱-۲۲؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۳، ص۱۱۵، ۱۲۰؛ رودگر، قنبرعلی، مقاله "تمیم"، دانشنامه جهان اسلام، ج۸.</ref> | ||
گفتنی است که [[احادیث]] و روایاتی در [[فضایل]] [[تمیم]] نقل شده است.<ref>برای مجموعۀ آن، نک: فریح، فضائل تمیم فی السنة النبویه،سراسر کتاب.</ref> | گفتنی است که [[احادیث]] و روایاتی در [[فضایل]] [[تمیم]] نقل شده است.<ref>برای مجموعۀ آن، نک: فریح، فضائل تمیم فی السنة النبویه،سراسر کتاب.</ref> | ||
== جایگاه [[سیاسی]] - [[اجتماعی]] [[تمیم]] == | == جایگاه [[سیاسی]] - [[اجتماعی]] [[تمیم]] == | ||