کمک به نظام اسلامی

سفارش به کمک‌رسانی به نظام اسلامی (واجب و مستحب)

اسلام، به کمک‌رسانی به نظام اسلامی، به منظور کمک و هم‌یاری به هم‌نوعان و فقرزدایی از جامعه اسلامی تأکید فراوان دارد. هر چند می‌توان این اعمال را فردی انجام داد، ولی برای اینکه این کمک‌های انسان دوستانه بر اساس نظم و در چارچوب مشخص که نتیجه و ثمره بیشتری داشته باشد، مصرف شود، باید با صلاح دید مسئولان نظام اسلامی مصرف شود که این کمک رسانی از دو راه صورت می‌گیرد:

  1. از طریق پرداخت‌های واجب که همان خمس و زکات است. مسلمانان با اختیار خود و با هدف جلب رضایت خداوند و کمک به نیازمندان از این امر واجب الهی استقبال می‌کنند.
  2. از طریق پرداخت‌های مستحب که همان صدقه و انفاق است و مسلمانان به قصد نزدیکی و تقرب به خدا و کمک رسانی به مردم و نظام اسلامی با میل و رغبت به آن تن می‌دهند[۱].

خداوند در آیات قرآن، مسلمانان را به صدقه و انفاق سفارش می‌کند و می‌فرماید: ﴿مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ[۲].

ابوذر غفاری می‌گوید: روزی پیامبر اکرم (ص) در سایه کعبه نشسته بود. چون مرا دید، فرمود: «به خدای کعبه که آنان زیان کارانند». پرسیدم: چه کسانی؟ حضرت فرمود: «آنان که مال و ثروت بسیاری دارند، مگر کسانی که از پیش رو و پشت سر و از چپ و راست انفاق و بخشش کنند و این افراد اندکند»[۳].

از دیگر کمک‌های اختیاری مسلمانان به نظام اسلامی، وقف است. وقف؛ یعنی نگه داشتن اصل ملک یا مالی و صرف سود آن در اموری که واقف معیّن کرده است. خداوند در آیه ۷۶ سوره مریم، از وقف به عنوان «باقیات صالحات» یاد کرده و فرموده است: و خداوند بر هدایت کسانی که هدایت یافته‌اند، می‌افزاید و نزد پروردگارت، نتیجه باقیات صالحات (اعمال شایسته‌ای که ماندنی است) بهتر است.

واژه‌هایی چون برّ، خیر، احسان، معروف و انفاق که در قرآن فراوان از آن یاد شده است، واژه‌هایی عامند که وقف را نیز در برمی‌گیرند. صدقه جاریه که وقف، مصداق برجسته آن است، نوعی باقیات صالحات به شمار می‌رود. وقف از بهترین مصداق‌های صدقه است؛ زیرا سودی همیشگی دارد. رسول اکرم (ص) نیز در اهمیت صدقه می‌فرماید: درباره ثواب صدقه از جبرئیل پرسیدم. فرمود: «ای محمد! پاداش صدقه بر پنج نوع است: یک به ده، پاداش صدقه‌ای است که به آدم تن درست دهند، یک به هفتاد، پاداش صدقه‌ای است که به ناتوان دهند، یک به هفت صد، پاداش صدقه‌ای است که به پدر و مادر داده می‌شود، یک به هفتاد هزار، پاداش صدقه‌ای است که برای مردگان می‌فرستید و یک به صد هزار، پاداش صدقه دادن به طالب علم است[۴].

با توجه به سیره پیامبر اعظم (ص) و ائمه اطهار (ع) درمی‌یابیم وقف، سیره خاندان عصمت و رسالت و صحابه آنان بوده است. از جابر بن عبدالله انصاری در این باره نقل است: «هیچ توان گری از صحابه نبود مگر آنکه چیزی وقف کرد»[۵].

دین اسلام برای حفظ کرامت انسان‌ها از آنها می‌خواهد نیاز خویش را با عزتمندی بپوشانند و به ثروتمندان نیز سفارش می‌کند پیش از آنکه نیازمندان از آنها درخواست کمک کنند، خود، نیاز نیازمندان را برطرف سازند. خداوند نیز در قرآن کریم، نیازمندانی را که حفظ آبرو می‌کنند و نیازشان را به زبان نمی‌آورند، می‌ستاید و می‌فرماید: چنان در پرده عفافند که هر که حال ایشان را نداند، می‌پندارد توانگرند. آنان را از سیمایشان می‌شناسی که از مردم به اصرار چیزی نمی‌خواهند[۶].

با توجه به آیات قرآن، به نکته‌های زیر درباره انفاق دست می‌یابیم:

  1. انفاق، از مهم‌ترین راه کارهای حل مشکلات اقتصادی اقشار جامعه و عملی پسندیده برای جلب خشنودی خداست. ازاین رو، باید در راه خدا و بی‌هیچ منتی انفاق کرد و از خدا پاداش خواست[۷] و با منت گذاشتن، اجر انفاق را از بین نبرد[۸].
  2. انفاق نباید به قصد ریاکاری و خودنمایی باشد[۹].
  3. بایسته است از بهترین و پاکیزه‌ترین اموال در راه خدا انفاق کرد[۱۰].
  4. باید در برابر موانع انفاق مانند بخل، حرص و وسوسه‌های شیطانی مقاومت کرد و آنها را از خویش دور ساخت[۱۱].
  5. انفاق آشکار نیکوست، ولی بهتر است پنهانی باشد که خداوند به انفاق پنهانی سفارش می‌کند[۱۲].
  6. انفاق بر غیر مسلمانان جایز است[۱۳].[۱۴].

منابع

پانویس

  1. در قرآن کریم در جاهای مختلف تأکیدهای فراوانی در مورد صدقه و انفاق شده است و به ویژه در سوره بقره از آیه ۲۶۱ تا ۲۷۴ که آموزه‌های سودمندی در این رابطه وجود دارد و علامه طباطبایی نیز نکات ارزنده‌ای در این مورد بیان داشته‌اند. نک: ترجمه المیزان، ج۲، ص۲۸۴ - ۶۲۴.
  2. «داستان (بخشش) آنان که دارایی‌های خود را در راه خداوند می‌بخشند چون دانه‌ای است که هفت خوشه بر آورده باشد، در هر خوشه صد دانه و خداوند برای هر که بخواهد (آن را) چند برابر می‌گرداند و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره بقره، آیه ۲۶۱.
  3. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱۹، ص۲۴۰.
  4. علی مشکینی اردبیلی، مواعظ العددیه، ص۱۵۵.
  5. مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۴۷.
  6. ﴿لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ «(این بخشش‌ها) برای نیازمندانی است که در راه خداوند به تنگنا در افتاده‌اند (و برای کسب و کار) سفر نمی‌توانند کرد، نادان آنان را - از بس که خویشتندارند- توانگر می‌پندارد، ایشان را به چهره باز می‌شناسی، آنها از مردم با پافشاری چیزی نمی‌خواهند؛ و آنچه از دارایی (خود) ببخشید بی‌گمان خداوند به آن داناست» سوره بقره، آیه ۲۷۳.
  7. نک: ﴿الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ «آنان که دارایی‌های خود را در راه خداوند می‌بخشند و از پی آنچه بخشیده‌اند منّتی نمی‌نهند و آزاری نمی‌دهند، پاداش آنها نزد پروردگار آنان است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۲۶۲.
  8. نک: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لَا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِمَّا كَسَبُوا وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ «ای مؤمنان! صدقه‌های خود را با منّت نهادن و آزردن تباه نسازید، همچون کسی که از سر نمایش دادن به مردم، دارایی خود را می‌بخشد و به خداوند و روز واپسین ایمان ندارد، پس داستان وی چون داستان سنگی صاف است که بر آن گرد و خاکی نشسته باشد آنگاه بارانی تند بدان برسد (و آن خاک را بشوید) و آن را همچنان سنگ سختی درخشان (و بی‌رویش گیاهی بر آن) وا نهد؛ (اینان نیز) از آنچه انجام می‌دهند هیچ (بهره) نمی‌توانند گرفت و خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره بقره، آیه ۲۶۴.
  9. نک: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لَا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِمَّا كَسَبُوا وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ «ای مؤمنان! صدقه‌های خود را با منّت نهادن و آزردن تباه نسازید، همچون کسی که از سر نمایش دادن به مردم، دارایی خود را می‌بخشد و به خداوند و روز واپسین ایمان ندارد، پس داستان وی چون داستان سنگی صاف است که بر آن گرد و خاکی نشسته باشد آنگاه بارانی تند بدان برسد (و آن خاک را بشوید) و آن را همچنان سنگ سختی درخشان (و بی‌رویش گیاهی بر آن) وا نهد؛ (اینان نیز) از آنچه انجام می‌دهند هیچ (بهره) نمی‌توانند گرفت و خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره بقره، آیه ۲۶۴.
  10. نک: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَلَا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَلَسْتُمْ بِآخِذِيهِ إِلَّا أَنْ تُغْمِضُوا فِيهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ «ای مؤمنان! از دستاوردهای پاکیزه خود و آنچه ما از زمین برای شما بر می‌آوریم ببخشید و بر آن نباشید که از نامرغوب‌های آنها ببخشید در حالی که خود نیز آنها را جز با چشم‌پوشی نسبت به آنها نمی‌ستاندید؛ و بدانید که خداوند بی‌نیازی ستوده است» سوره بقره، آیه ۲۶۷.
  11. نک: ﴿الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشَاءِ وَاللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَفَضْلًا وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ «شیطان شما را از تنگدستی می‌هراساند و به کار زشت وا می‌دارد و خداوند شما را به آمرزش و بخششی از سوی خویش نوید می‌دهد؛ و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره بقره، آیه ۲۶۸.
  12. نک: ﴿إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ «اگر صدقات را آشکار کنید خوب کاری است (اما) اگر پنهان دارید و به تنگدستان بدهید، برایتان بهتر است و (خداوند) از برخی گناهان شما چشم می‌پوشد؛ و خداوند از آنچه می‌کنید آگاه است» سوره بقره، آیه ۲۷۱.
  13. نک: ﴿إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ «اگر صدقات را آشکار کنید خوب کاری است (اما) اگر پنهان دارید و به تنگدستان بدهید، برایتان بهتر است و (خداوند) از برخی گناهان شما چشم می‌پوشد؛ و خداوند از آنچه می‌کنید آگاه است» سوره بقره، آیه ۲۷۱.
  14. صمیمی، سید رشید، اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی، ص ۹۳.