نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
استلزامات نصب الهی حاکم در فقه سیاسی شیعه عنوان مقاله‌ای است که به بررسی دیدگاه‌های متفاوت تبیین و آثار آن در فقه سیاسی می‌پردازد.این مقاله توسط حسین رجبی و مجید رجبی به زبان فارسی نوشته شده و در فصلنامه حکومت اسلامی به چاپ رسیده است.[۱]
چکیده مقاله
نویسندگان در چکیده مقاله خود می‌نویسند: «یکی از اصلی‌ترین تقابل‌ها میان اندیشه سیاسی شیعه و اندیشه‌های غربی در حوزه سیاست، مساله مشروعیت و تعیین حاکم است. اعتقاد به نصب الهی حاکم می‌تواند بسیاری از گزارههای فقهی را خصوصاً در عرصه سیاست دست خوش دگرگونی‌های عمیقی نماید. در این نوشتار سعی شده است تا با بهره‌گیری از روش تطبیق، دیدگاه‌های متفاوت تبیین و مهم‌ترین آثار آن در فقه سیاسی بررسی شود. وجوب انقلاب سیاسی و تشکیل حکومت، وجوب انتخاب شخص منصوب به عنوان حاکم و اطاعت از او و یاری او، حرمت مخالفت با حاکم منصوب و پذیرش ولایت کفار، واگذاری همه تصدی‌ها به حاکم و حرمت تصرف بدون اذن او در مسائل اجتماعی، ضرورت تطبیق همه رفتارهای حکومتی بر اساس قوانین اسلام، تکلیف دولت اسلامی در برنامه‌ریزی و قانون‌گذاری جهت هدایت معنوی جامعه و تعیین جایگاه بیعت و آرای عمومی از جمله تبعات این دیدگاه در فقه سیاسی میباشد. چگونگی ارتباط این گزارهها با دیدگاه نصب در متن مقاله تبیین شده است»[۱].
مجید رجبی
حجت الاسلام والمسلمین مجید رجبی (متولد ۱۳۶۵ ش، قم)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محمود هاشمی شاهرودی، محسن اراکی، مهدی شب‌زنده‌دار و سید علی رضا حائری پیگیری کرد. او علاوه بر دروس متداول حوزوی تحصیلات تخصصی خود را در رشته فقه سیاسی مرکز جامع علوم اسلامی ولی امر (ع) تحت اشراف آیت الله محسن اراکی به اتمام رساند. دبیر گروه فقه نظام سیاسی پژوهشگاه فقه نظام و پژوهشگر در حوزه فقه حکومتی و سیاسی و تاریخ سیاسی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی تا کنون چندین مقاله به رشته تحریر درآورده است. «استلزامات نصب الهی حاکم در فقه سیاسی شیعه» یکی از این آثار است.[۳].
