نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط HeydariBot(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
امام علی(ع) فرمودند: "فقر در شمار بلاهاست، و بدتر از فقر مریضی تن است، و بدتر از مریضی تن مریضی قلب است"[۱]؛
حسین بن حکم گوید: "نامهای به یکی از صالحان نروزگار نوشتم، و در آن نامه از شکّی که دامنگیرم بود شکایت کردم. او در پاسخ نوشت: شک، جایی پدید میآید که شناختی وجود نداشته باشد، امّا چون یقین آید دیگر شک بوجود نمیآید"[۲]؛
"از یکی از ائمه معصومین(ع) درباره آنچه نفسانسان بیاختیار درباره آن به تأمّل و وسوسه میپردازد، سؤال شد. آن حضرت پاسخ دادند: چه کسی میتواند از دام حدیثنفس و وسوسههای آن رهائی یابد؟!. نیز از وسوسههای بسیار نفس سؤال شد؟، آنحضرت فرمودند: گناهی بر این وسوسهها مترتّب نیست؛ فقط باید پس از آن، ذکر مبارک﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾[۳] را بر زبان آورد. نیز در خبر است که کسی از ایشان پرسید: نفس من دچار امری بزرگ - همچون تردید در امر توحید - میشود! حضرت فرمودند: در این حال بگو: ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾[۴]، بنا به حدیثی دیگر آن حضرت فرمودند: بگو الگو:ذکر[۵]؛
از امام صادق(ع) درباره آیه شریفه﴿كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ﴾[۶]، سؤال شد، که منظور از رجس چیست؟ آنحضرت فرمودند: منظور، شکّ و تردید است" [۷]؛
امام باقر(ع) فرمودند: ﴿وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ﴾[۸]، منظور از این آیه شریفه، آنست که شکّی دیگر بر شکها و تردیدهای آنان میافزاید"[۹]؛
امام صادق(ع) فرمودند: "تمامی قلبها دوگوش دارند، که بر یکی از این دو قلب ملکی ارشاد کننده و آگاهیبخش، و بر دیگری شیطانیفتنهانگیز، قرار دارد. این او را امر میکند، و آن دیگری بازش میدارد، شیطان او را به گناه امر میکند، و فرشته او را از آن باز میدارد. این معنای قول پروردگار است که فرمود: ﴿عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ * مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ﴾[۱۰][۱۱]
امام صادق(ع) فرمودند: "هیچ مؤمنی نیست مگر آنکه باطن قلبش دوگوش دارد، گوشی که وسواس خنّاس در آن میدهد، و گوشی که فرشته در آن میدهد؛ خداوندمؤمن را بوسیله فرشتههمراهی و کمک میکند، این است معنای آیه شریفه﴿وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ﴾[۱۲][۱۳]؛
↑«خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام میگشاید و هر کس را که بخواهد در گمراهی وانهد دلش را تنگ و بسته میدارد گویی به آسمان فرا میرود؛ بدین گونه خداوند عذاب را بر کسانی که ایمان نمیآورند؛ برمیگمارد» سوره انعام، آیه ۱۲۵.
↑«(آدمی باید یاد کند) هنگامی را که دو فرشته فراگیرنده که از راست و چپ (او) نشستهاند، (کارهای او را) فرا میگیرند * هیچ سخنی بر زبان نمیآورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد» سوره ق، آیه ۱۷.