چهارده معصوم

گرچه همه انبیای الهی معصوم و مصون از خطا و گناه بوده‌اند، اما اصطلاح چهارده معصوم، درباره دوازده امام شیعه و حضرت محمد(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) به کار می‌رود. در روایات بسیاری فضایل و ویژگی‌های این چهارده نفر بیان شده و امام صادق(ع) فرموده است: خداوند پیش از آنکه موجودات را بیافریند، چهارده نور آفریده که ارواح ماست. در احادیث، از آنان با عناوینی همچون عترت، اهل بیت، شجره طیّبه، اعلام الدین، أئمة الهدی، امناء الکتاب و... یاد شده است ^[۱].

مقدمه

مقصود، پیامبر اکرم و حضرت فاطمه زهرا و دوازده امام شیعه است. شیعه اعتقاد به عصمت پیامبران و ائمه معصومین(ع) دارد. خداوند نیز نور چهارده معصوم(ع) را چهارده هزار سال پیش از خلقت جهان آفریده است. به تعبیر امام صادق(ع) « إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ أَرْبَعَةَ عَشَرَ نُوراً قَبْلَ خَلْقِ الْخَلْقِ بِأَرْبَعَةَ عَشَرَ أَلْفَ عَامٍ فَهِيَ أَرْوَاحُنَا». از آن حضرت می‌پرسند: ای پسر پیامبر! آن چهارده نور پاک، کیانند؟ می‌فرماید: محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین و امامان از نسل حسین، که آخرین آنان قائم است و پس از غیبتی قیام می‌کند و دجّال را می‌کشد و زمین را از هرجور و ظلمی پاک می‌کند^[۲]^[۳]

↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۸۰.
↑ بحار الأنوار، ج ۱۵ ص ۲۳. در این مأخذ، روایات بسیاری دربارۀ آغاز خلقت نور پیامبر و اهل بیت و میثاق پیامبران نقل شده است.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۹۶.