نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
حقیقت تشکیکى وحى در هندسه حکمت متعالیه عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی وحی و رویکردهای مختلف و متنوع در پیوند با هندسه حکمت متعالیه می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۶ صفحه‌ای به قلم احمد بهشتی و محمد حسن یعقوبیان نگاشته شده و در فصلنامه معرفت فلسفی (شماره ۲۹، پاییز ۱۳۸۹) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند:«ملا صدرا به عنوان متفکری جامع‌نگر، رویکردهای فلسفی، عرفانی و کلامی گوناگونی را در باب چیستی وحی بررسی کرده و کوشیده است تا عناصر مختلف اندیشه متفکران پیش از خود را در نگاه معرفتی‌اش هضم کند. از این‌رو، در آثار گوناگون صدرالمتألهین، سه رویکرد قابل مشاهده است که وی برای وحدت‌بخشی و جامعیت، به سمت حل تعارضات این رویکردها حرکت می‌کند».
نویسندگان در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسند:«ملا صدرا رویکردهای مختلف و مبانی متنوع را در هندسه حکمت متعالیه به یکدیگر می‌پیوند تا مشخص شود که رابطه وحیانی و حقیقت وحی، به جای آنکه حقیقتی ماهوی باشد، حقیقتی وجودی است و به تبع، وجودی بودن است که در مراتب مختلف هستی قابل تشکیک است و در بستر مراتب هستی، از قرآن امری تا فرقان خلقی، سیالیت و تدرج دارد. این وحی‌شناسی قرآن‌شناسی خاصی را برای ملا صدرا به ارمغان می‌آورد که رنگ‌وبوی وجودی دارد. توجه به مراتب و ابعاد مختلف حقیقت وحی، نظرگاه او را از فروکاهش‌گرایی به یکی از ساحت‌های معرفتی وحی نظیر کلام لفظی،معرفت عقلانی، و... مصون می‌دارد».[۱]
