ابوفالج انماری

مقدمه

نام وی را ابوفاتح^[۱] و ابوفالح^[۲] نیز آورده‌اند که ناشی از تصحیف است. ابن حجر^[۳] نام وی را ضمن مخضرمین آورده و می‌گوید: ابن ابی حاتم از او یاد کرده، ولی وی را صحابی نمی‌داند، در حالی که حاکم نیشابوری نام او را آورده و می‌گوید: وی در زمان جاهلیت خون خورد، زمان رسول خدا(ص) را درک کرد و ابتدای فتح حمص وارد این شهر شد و با معاذ بن جبل مصاحبت داشت. همچنین روایت کرده‌اند که وی زمان رسول خدا(ص) و نیز عده‌ای از اصحاب آن حضرت و برخی از مسلمانان را درک کرد^[۴]. به گفته ابن ماکولا^[۵] ابن منده نیز در معرفة الصحابه از وی یاد کرده است. بیشتر صحابه نگاران در باب اینکه وی زمان رسول خدا(ص) را درک کرد و در زمان جاهلیت خون خورده بود، اتفاق نظر دارند^[۶]. با این حال، برخی بر صحابی نبودن وی تصریح کرده^[۷] گفته‌اند: وی زمان رسول خدا(ص) را درک کرد، ولی آن حضرت را ندید و پس از ایشان اسلام آورد ^[۸]. به نظر ابن اثیر^[۹] روایتی - ظاهراً روایتی که در ادامه می‌آید. در مسند احمد بن حنبل نقل شده است که بر صحابی نبودن وی دلالت دارد. به گفته ابن حجر^[۱۰] ابوزرعه نیز در طبقه اول پس از صحابه از وی یاد کرده و از مصاحبت وی با معاذ سخن گفته است. گفته‌اند دو تن در شمار صحابه نبودند و در زمان جاهلیت خون خورده بودند؛ یکی ابوعنبه خولانی و دیگری ابوفالج^[۱۱] انماری^[۱۲]، وی به سال شانزده در جابیه^[۱۳]شاهد خطبه عمر بود^[۱۴]^[۱۵]

منابع

خانجانی، قاسم، مقاله «ابوفالج انماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ احمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۲۰۰.
↑ احمد بن حنبل، العلل، ج۳، ص۴۲۵؛ ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۲۲؛ مزی، ج۳۴، ص۱۵۱.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۸.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۹.
↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۱۴۴.
↑ ر. ک: ابونعیم، ج۴، ص۲۹۹۰؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۸؛ ذهبی، تجرید، ج۲، ص۱۹۲ مغلطای، ج۲، ص۳۸۱.
↑ ر. ک: احمد بن حنبل، العلل، ج۳، ص۴۲۵؛ ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۳۰؛ ذهبی، سیر، ج۳، ص۴۳۵.
↑ ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۲۹.
↑ ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۸.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۹.
↑ به خطا أبوفاتح؛ ر. ک: أحمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۲۰۰.
↑ احمد بن حنبل، العلل، ج۳، ص۴۲۵.
↑ از روستاهای دمشق در نواحی جولان؛ ر. ک: یاقوت حموی، ج۲، ص۹۱.
↑ ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۲۹؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۹.
↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوفالج انماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۸.

[1] احمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۲۰۰.

[2] احمد بن حنبل، العلل، ج۳، ص۴۲۵؛ ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۲۲؛ مزی، ج۳۴، ص۱۵۱.

[3] ابن حجر، ج۷، ص۲۶۸.

[4] ابن حجر، ج۷، ص۲۶۹.

[5] ابن ماکولا، ج۱، ص۱۴۴.

[6] ر. ک: ابونعیم، ج۴، ص۲۹۹۰؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۸؛ ذهبی، تجرید، ج۲، ص۱۹۲ مغلطای، ج۲، ص۳۸۱.

[7] ر. ک: احمد بن حنبل، العلل، ج۳، ص۴۲۵؛ ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۳۰؛ ذهبی، سیر، ج۳، ص۴۳۵.

[8] ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۲۹.

[9] ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۸.

[10] ابن حجر، ج۷، ص۲۶۹.

[11] به خطا أبوفاتح؛ ر. ک: أحمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۲۰۰.

[12] احمد بن حنبل، العلل، ج۳، ص۴۲۵.

[13] از روستاهای دمشق در نواحی جولان؛ ر. ک: یاقوت حموی، ج۲، ص۹۱.

[14] ابن عساکر، ج۶۷، ص۱۲۹؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۹.

[15] خانجانی، قاسم، مقاله «ابوفالج انماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]