احمد بن حسین بن محمد بن حاتم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

احمد بن الحسین بن محمد بن حاتم[۱] تنها در سند یک روایت تفسیر کنز الدقائق، به نقل از تفسیر فرات کوفی آمده است: «حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْفَزَارِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَيْنِ [الْعَلَوِيُّ] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَاتِمٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ الْجَهْمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ [ع] يَقُولُ قَوْلُ اللَّهِ [تَعَالَى فِي كِتَابِهِ] ﴿الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ[۲] يُسَبِّحُونَ يَعْنِي مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ (ع) وَ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ مُوسَى وَ عِيسَى (ع)»[۳].

در منبع اصلی، یعنی تفسیر فرات به جای عنوان «احمد بن الحسین بن محمد بن حاتم»، «احمد بن الحسین، عن محمد بن حاتم»[۴] ثبت شده است.

با مراجعه و تحقیق در کتب روایی و رجالی، روشن می‌گردد که عنوان مزبور، یعنی «احمد بن الحسین بن محمد بن حاتم»، مصحف «احمد بن الحسین عن محمد بن حاتم» است، به سه دلیل:

  1. این عنوان در هیچ سند دیگر و در هیچ کتاب رجالی ذکر نشده است.
  2. احمد بن الحسین، گاه با همین عنوان[۵] و گاه با پسوند «الهاشمی»[۶] و «العلوی»[۷] از محمد بن حاتم قطان روایت کرده و راوی از احمد بن حسین در آن موارد نیز جعفر بن محمد بن مالک فزاری است.
  3. روایت مزبور، در کتاب تأویل الآیات الظاهرة نیز نقل شده و سند آن بدین صورت ثبت گردیده است: "احمد بن الحسین العلوی، عن محمد بن حاتم، عن هارون بن الجهم..."[۸].

بنابراین کسی که از هارون بن جهم روایت می‌کند، «محمد بن حاتم» است نه «احمد بن حسین بن محمد بن حاتم».[۹]

منابع

پانویس

  1. مصحف «احمد بن الحسین عن محمد بن حاتم» است.
  2. «کسانی که عرش خداوند را برمی‌دارند و پیرامونیان آن، با سپاس پروردگارشان را به پاکی می‌ستایند» سوره غافر، آیه ۷.
  3. تفسیر کنز الدقائق، ج۱۱، ص۳۵۷، به نقل از: تفسیر فرات الکوفی، ص۳۷۵، ح۵۰۴.
  4. تفسیر فرات الکوفی، ص۳۷۵، ح۵۰۴.
  5. ر. ک: تفسیر فرات کوفی، ص۶۲ - ۶۳، ح۲۸ و۲۴۱، ح۳۲۶.
  6. ر. ک: تفسیر فرات کوفی، ص۵۷۷ - ۵۷۸، ح۷۴۲.
  7. ر. ک: تفسیر کنز الدقائق، ج۱۳، ص۴۱۴.
  8. تأویل الآیات الظاهرة، ص۶۹۱.
  9. جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۲ ص ۲۳۸-۲۳۹.