اشر در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۴ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷.
  2. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۲.
  3. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۵۲۹.
  4. سید قطب، فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۳۲.
  5. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۸۰.
  6. «بلکه او دروغزنی خویشتن‌خواه است» سوره قمر، آیه ۲۵.
  7. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۶.