تحریض در فقه سیاسی

مقدمه

تحریض: بسیج‌ کردن، ایجاد نیت و همّت برای عمل^[۱]، برانگیختن، تشویق‌ کردن^[۲].
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ^[۳].
تحریض همیشه همراه با ابزار و شیوه‌های تبلیغاتی مثل تزئین، خطابه و تهییج می‌باشد^[۴].
اصطلاح "بسیج عمومی" در فرهنگ سیاسی مفهوماً مترادف "تحریض" است و به مسلح‌ کردن و ایجاد آمادگی نظامی لازم میان مردم بدون انضمام آنها به ارتش منظم اطلاق می‌شود^[۵]^[۶].