توفیق

مقدمه

توفیق آن است که همه عوامل و اسباب برای انسان فراهم گردد، تا به خواسته‌ها و اهدافش برسد و میان انسان و هدف‌هایش مطابقت و هماهنگی باشد.
در اصطلاح دینی بیشتر در موارد خوب و فراهم آمدن اسباب رشد و ترقی و پیشرفت به کار می‌رود. به چنین انسان‌ها "موفّق" گفته می‌شود.
توفیق‌دهنده اصلی خداست و هر کس به هر مقصود خیری می‌رسد، باید توفیق الهی را در پشت آن ببیند وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ^[۱]. اگر خدا نخواهد و جور نکند، هیچ کاری سامان نمی‌پذیرد. حتّی باید توفیق کسب علم، تلاش برای روزی حلال، توبه از گناه، خدمت به مردم، صله رحم، جهاد در راه خدا و عمل به تکلیف را هم از خدا خواست و به تناسب این خواسته‌ها اقدام و عمل کرد. از تو حرکت، از خدا برکت^[۲].