ثقف در فقه سیاسی

مقدمه

ثقف: ادراک و ظفر و دست ‌یافتن. در اصل به معنای دقت و ظرافت در ادراک یا عمل به چیزی^[۱]. ثقافه نیز از همین ریشه به علم و ادراک و معلومات در فرهنگ اشاره دارد.
﴿فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ﴾^[۲].
در اصطلاحات نظامی واژه "ثقف" به معنای دستیابی، استیلا و سلطه جنگی است. علامه طباطبایی ثقف را به معنای وَجَد (یافتن، پیداکردن) اختیار کرده است؛ به دلیل آیه شریفه ﴿فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ﴾^[۳] و ترادف آن با سیاق آیه شریفه ﴿وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ﴾^[۴]^[۵].
امر قرآن کریم مبنی بر شدت عمل علیه مشرکان و عرصه را بر آنها تنگ‌ کردن، در واقع نوعی مقابله ‌به‌ مثل در قبال سیاست‌های فشار و تهدید مشرکان قریش قبل از هجرت علیه مسلمانان بوده است ^[۶]^[۷].

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۳. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۵، ص۱۳۹.
↑ «هر جا بر آنان دست یافتید بکشید» سوره نساء، آیه ۹۱.
↑ «مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.
↑ «و هر جا بر آنان دست یافتید، بکشیدشان» سوره بقره، آیه ۱۹۱.
↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۲، ص۶۱.
↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲، ص۶۱.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۹۸.