راضی عباسی در معارف مهدویت

مقدمه

آخرین خلیفه دوران غیبت صغری بود. اسم او محمد بن مقتدر است. در سال ٣٢٢ هجری قمری به خلافت رسید و تا سال ٣٢٩ هجری قمری دوام داشت و در همان سال، در بغداد به مرگ طبیعی از دنیا رفت. "راضی" مردی خردمند و شاعر و فصیح بود. دانشمندان و ادیبان را می‌نواخت و با آن‌ها می‌نشست و به آنان بخشش بسیار می‌کرد. در زمان خلافت وی، محمد بن علی شلمغانی -که یکی از مدّعیان دروغین نیابت در زمان نیابت حسین بن روح نوبختی بود- به دستور "راضی" به دار آویخته شد. "راضی" به قدری بر نایب چهارم -علی بن محمد سمری- سخت گرفت که او نتوانست به فعالیت خود ادامه دهد^[۱]^[۲].