قرمطیان در معارف مهدویت

مقدمه

فرقه‌ای از غلاة شیعه (شش امامی، اسماعیلیه) هستند که به سبعیه نیز نامیده شده‌اند. آنان می‌گویند: محمد بن اسماعیل، امام هفتم و صاحب الزمان است و معتقد به قیام به سیف و قتل و حرق مخالفان خود از سایر مذاهب اسلامی بودند. زیارت قبور و بوسیدن سنگ کعبه و اعتقاد به ظواهر، در مذهب آنان حرام بود و در احکام شریعت، قائل به تأویل بودند^[۱]. رئیس قرامطه، ابو طاهر قرمطی بود. قرامطه، حجر الاسود را از جا کنده و به بحرین - مسکن خود - بردند و بیست و دو سال نزد خود نگاه داشتند^[۲]^[۳].