اهل حق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اهل حق (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • اهل حق: از آنجا که على(ع) حق مجسّم است و حق با او و او با حق است و از هم جدا نمى‌شوند و به فرمودۀ پیامبر: "علىّ مع الحقّ و الحقّ مع علىّ"،[۱] پس اهل حق نیز پیروان امیرالمؤمنین(ع) و شیعیان اهل بیت(ع)اند. به فرمودۀ حضرت على(ع) "حقّ و باطل و لکلّ أهل"[۲] حقى است و باطلى و هرکدام را اهلى است. و آن حضرت، خود را در مسیر حق مى‌دانست: إنّى لعلى جادّة الحقّ.[۳] اهل حق بودن، تبعیّت کامل و همسویى مطلق با خاندان پیامبر است، در فکر، عقیده، اخلاق، مواضع سیاسى، احکام عملى و آداب شرعى و تقیّد کامل به مبانى و مسائل فقهى. گروهى از درویشان یا غلات و على اللّهى‌ها که خود را اهل حق مى‌دانند، بیراهه مى‌روند.[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۱۸ ص ۲۴، الإمامة و السیاسة، ج ۱ ص ۹۸
  2. نهج البلاغه، خطبه ۱۶
  3. نهج البلاغه، خطبه ۱۹۷
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۱۱۳.