نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Wasity(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۵ توسط Wasity(بحث | مشارکتها)
امام (ع) در پیگیری عدالت، بهویژه عدالتاقتصادی و اجرای آن بسیار کوشا و سختگیر بود. در حکومت اماماموال عمومی یا بیت المال بین همه مردم باید به نسبت مساوی تقسیم میشد. ویژهخواری و تبعیض در فرهنگعلوی جایی ندارد و همگان در امتیازها با هم برابرند. از اینرو وقتی به امام گزارش میرسد که یکی از کارگزاران در بیت المال به هر دلیلی دستدرازی کرده یا به دلخواه خود از آن بخشیده است، بهشدت مورد مؤاخذه و بازخواست امام قرار میگرفت و مجبور به ترک کار و جبران ظلم میشد. وقتی به امام گزارش رسید که کارگزار او اموال عمومی را بین هواداران خویش تقسیم کرده، برای او نامهای تند مینویسد. اما چون هنوز اطمینان حاصل نشده بود، امام اعلام میدارد اگر چنین کرده باشی، در اینصورت خداوند را ناخشنود و امامت را خشمگین کردهای و نزد من خوار و بیمقدار شدهای. قراین تاریخی زمان نامه را حدود سالهای ۳۷ یا ۳۸ ق میداند[۱].
به من از تو خبری رسیده که اگر آنرا بهجا آورده باشی خدای خود را بهخشم آوردهای (رحمت او شامل حالت نمیشود) و امام و پیشوایت را غضبناک ساختهای (که باید از تو انتقام بکشد، زیرا خبر رسیده): که تو اموالمسلمانها را که نیزهها و اسبهاشان آن را گرد آورده و خونهاشان بر سر آن ریخته شده، در بین عربهای خویشاوند خود که تو را گزیدهاند قسمت میکنی. پس سوگند به خدایی که دانه را (زیر زمین) شکافته و انسان را آفریده، اگر این کار (که خبر دادهاند) راست باشد، از من نسبت به خود زبونی یابی و از مقدار و مرتبه نزد من سبک گردی. پس حق پروردگارت را خوار نگردان و دنیایت را به کاستن دینت آباد مکن که (در روز رستخیز) در جرگه آنان که از جهت کردارها زیانکارترند، خواهی بود[۲].
آگاه باش حق کسی که نزد تو و نزد ماست از مسلمانها در قسمت کردن این مالها یکسان است: پیش من بر سر آن مال میآیند و برمیگردند (چنانکه هر کس برای آب به سرچشمه میرود و برمیگردد و چشمه بیتفاوت به همه آب میبخشد، بنابراین حق نداری آن مالها را به خویشاوندانت اختصاص دهی)[۳].