حسان بن ابی سنان بصری
آشنایی اجمالی
کنیه‌اش ابوعبدالله و اهل بصره است[۱]. عسکری (ابوالحسن علی بن سعید، م۳۰۰ و مؤلف کتاب الصحابه) و ابوموسی (محمد بن عمر مدینی اصفهانی، م ۵۸۱ مؤلف ذیل معرفة الصحابة ابن منده)، از طریق ابی عاصم حبطی (حنظلی، با استناد به روایتی از او که می‌گوید رسول خدا(ص) فرمود: «جوینده علم در میان افراد نادان، همانند زنده‌ای است میان مردگان»، وی را صحابی پنداشته‌اند[۲]. در حالی که حسان تابعی مشهور و از عابدان و پرهیزگاران زمان خویش بود که در روش زندگی به ابوذر غفاری تشبیه شده است[۳]. وی راوی حدیث حسن بصری (م ۱۱۰) است و ابن شوذب و جعفر بن سلیمان ضبعی راوی او هستند[۴]. ابن حجر[۵] شرح حالش را در بخش چهارم الاصابه (توهمات) آورده و با استدلال به اینکه جعفر بن سلیمان ضبعی[۶] که از آخرین‌های اتباع تابعین است او را دیده است (و چنین کسی به طور طبیعی نمی‌تواند صحابه پیامبر(ص) را درک کند)، صحابی بودن حسان را رد کرده است[۷].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حبان، الثقات، ج۶، ص۲۲۵.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۱۰؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۰، ص۱۴۳؛ مناوی، فیض القدیر، ج۴، ص۳۴۷.
- ↑ ر.ک: ابن ابی الدنیا، کتاب الورع، ص۵۷؛ ابن حبان، مشاهیر، ص۲۴۰؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۶، ص۲۹.
- ↑ ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۳۶.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۷۸.
- ↑ م ۱۷۸ق، ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۱۱، ص۷۱.
- ↑ بانشی، رحمت‌الله، مقاله «حسان بن ابی سنان بصری»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۴۷-۴۶.