بویره

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

از اموال بنی قریظه در شرق العوالی - در بیرون مدینه منوره - است که از شهرت چندانی در تاریخ برخوردار نیست. حسان بن ثابت انصاری در شعری که در شماتت بنی قریظه و سرزنش مشرکین قریش جهت شرکت شان در نبرد احزاب سروده بود،[۱] از این مکان ذکری به میان آورده است. بویره در کتاب حموی، اسم تصغیر چاهی دانسته شده که جهت شرب از آن آب می‌‌کشند. وی در ادامه، این موضع را از منازل بنی نضیر برشمرده که پس از غزوه احد، شش ماه با مسلمانان جنگیدند. پس جهت وادار کردنشان به تسلیم، نخل‌هایشان به آتش کشیده شد و محصولات کشاورزی و درختانشان از بین رفت.[۲] وی همچنین از محلی در نزدیکی وادی القری و نیز مواضعی در نزدیک حوف مصر و چاه یا روستایی در پای کوه أجاء به عنوان اماکنی نام می‌‌برد که نام بویره را به خود یدک می‌‌کشند.[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۷۲. در بسیاری دیگر منابع این ملک را از آن بنی نضیر و شعر حسان را به غزوه بنی نضیر نسبت داده‌اند. ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۸۵-۲۸۶؛ بیهقی، دلائل النبوه، ج۳، ص۳۵۶؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۴، ص۷۷.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۸۵-۲۸۶.
  3. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۳.
  4. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۵۰-۵۱.