فضالة بن ابی‌فضاله کوفی

مقدمه

فضاله از شیعیان علی (ع) بود و به نقلی او در صفین در رکاب حضرت جنگید و به شهادت رسید و از آن حضرت و نیز از پدرش که از اصحاب پیامبر و از بدریون بود، نقل حدیث کرده است^[۱].
فضاله نقل می‌کند: من با پدرم ابو فضاله در ینبع (بیرون مدینه) به عیادت علی بن ابی طالب (ع) رفتیم، حضرت در بستر بیماری بود و حال او خوب نبود، پدرم عرض کرد: چرا در این جا مانده‌اید؟ اگر مرگ شما فرا رسد تنها اعراب جهینه شما را تشییع خواهند کرد، بهتر است به مدینه بیایید که اگر اتفاقی برای شما پیش آمد، اصحاب بر شما نماز بخوانند و تشییع نمایند؛ اما حضرت علی (ع) فرمود: "ای ابو فضاله! من از این درد و بیماری نمی‌میرم. زیرا پیامبر خدا (ص) به من فرموده است، که من نمی‌میرم تا ضربتی بخورم و این جا (یعنی محاسنم) از خون آنجا (فرق سرم) رنگین شود^[۲].^[۳]

↑ اصحاب الامام امیرالمؤمنین (ع)، ج۲، ص۴۶۷، ش۹۱۳.
↑ «ان النبي (ص) عهد إلى انى لا أموت حتى اضرب ثم تخضب هذه من هذه يعنى لحيته من دم هامته»رجال طوسی، ص۳۶، ش۳.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۰۱.