محمد بن حسن صفار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن حسن بن فروخ صفار قمی اعرج، ملقب به مموله از اصحاب امام حسن عسکری(ع) بود.[۱] برخی او را در زمره راویانی که از ائمه(ع) روایت نکرده‌اند، آورده‌اند.[۲] ابوجعفر از موالیان عیسی بن موسی بن طلحه و از بزرگان امامیه در قم، و فردی موثق و عظیم القدر بود.[۳] وی از افرادی چون احمد بن محمد بن عیسی، سهل بن زیاد و عبدالله بن حسن علوی روایت کرد و راویانی چون محمد بن یعقوب کلینی، محمد بن حسن بن ولید و محمد بن یحیی از او روایت نمودند.[۴] ابوجعفر به سال ۲۹۰ هـ در قم وفات یافت.[۵] مهم‌ترین کتاب وی که امروزه نیز موجود است، بصائر الدرجات می‌‌باشد. دیگر آثار او عبارت‌اند از: الصلاة الوضوء الجنائز الصیام الحج النکاح الطلاق العتق و التدبیر و المکاتبه التجارات المکاسب الحدود الصید و الذبائح الدیات الفرائض المواریث الدعاء المزار الرّد علی الغلاة الأشربه المروّه الزهد الخمس الزکاة الشهادات الملاحم التقیه المؤمن الایمان و النذور و الکفارات المناقب المثالب الجهاد فضل القرآن و ما روی فی اولاد الائمه(ع). وی مسائلی نیز دارد که از امام حسن عسکری(ع)می باشند. تمام کتب و روایات ابوجعفر را ابوولید روایت کرده است[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۴۳۶.
  2. رجال ابن داود، ص۳۰۷.
  3. رجال النجاشی، ج۲، ص۲۵۲.
  4. جامع الرواة، ج۲، ص۹۶.
  5. رجال النجاشی، ج۲، ص۲۵۲.
  6. الفهرست (طوسی)، ص۱۴۴.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۱۰ - ۷۱۱.